Kisha Ortodokse e Serbisë në shërbim të Vuçiçit, shenjtëron “martirët kosovarë” që nuk dihet se ku kanë lindë!
“Martirët” Grigorie i Pejës, Vasilie Pekar nga Peja dhe Bosilika Rajiçiç nga Pasjani i Gjilanit do të shpallen të shenjtë më 10 Maj në Katedralen e SPC “Shën Sava”.
Ky është sot lajmi qendror në Televizionin publik të Serbisë, i cili citon Kishën Ortodokse të Serbisë, SPC, e cila thekson se duke u shpallë të shenjtë, konfirmohet rrespekti fetar që ekziston ndër popullin serb të Kosovës për ata që kanë vdekur si martirë, duke luftuar për krishtërim gjatë sundimit turk në Kosovë.
Por biografia e tyre e bënë shumë të çuditshëm këtë shenjtërim. Ata nuk dihet se nga janë, kur kanë lindur dhe kur kanë vdekur, dhe shenjtërohen si kosovarë.
Nuk dihet saktë se kur janë vrarë por e dijnë vendin dhe detajet e ngjarjes; gjithçka ndërlidhet me përdhunime nga turqit dhe shqiptarët, dhe çuditërisht metodat e vrasjes janë po ato që serbët i zbatuan për një shekull ndaj shqiptarëve të Kosovës, deri edhe në luftën e fundit të vitit 1999.
Zhvillimi i ngjarjeve në shekullin e XVII dhe XVIII, për cilat flitet kur kanë jetuar këta “martirë”, është i ngjashëm me ato për të cilat kanë folur zyrtarët serbë në sy të botës për shqiptarët, në vitet 1912, 1915, 1916, 1946, 1968, 1981, 1989 dhe së fundi 1999.
Ky frymëzim të cilin e përdori Mbreti i parë serbë, më pas Sllobodan Millosheviç dhe tani Aleksandar Vuçiç, tregon se pse dhe si Kisha Ortodokse e Serbisë, SPC, me urdhër të Presidentit të Serbisë, kundërshton pavarësinë e Kosovës.
Se sa e çmendur është politika serbe, pra Kisha Ortodokse e Serbisë në shërbim të Vuçiçit, po japim pa asnjë ndërhyrje, biografitë e këtyre “martirëve kosovarë” që do të shenjtërohen më 10 Maj, publikuar nga ky aparat propagandistik serb.
“Martiri Grigorije nga Peja”
Mendohet se “Martiri Grigorije nga Peja” ishte nga Peja ose rrethina dhe se ka humbur jetën në shekullin e XVII ose XVIII. Nuk dihet nëse ishte murg I thjeshtë ose ishte shërbyes kishtar, ashtu siç nuk idhen as vendi dhe viti I lindjes, thekson svetigora.com.
Legjenda politiko/fetare serbe thotë se Grigorijes zoti I kishte falur bukurinë e jashtëzakonshme, jo vetëm trupore por edhe shpirtërore, kjo ishte dhe arsyeja pse Turqit u munduan ta bëjnë për fenë e tyre duke shpresuar se këtë shembull do ta pasonin të tjerët.
Në Grigorijen u dashurua vajza e një zyrtarti të lartë turk, e mqë vuajti shumë për këtë dashuri, I ati I saj bëri planin që ta turqizojnë me patjetër. I ofruan shumë poste të larta, por Grigorije nuk lëshoi pe. Presioni u shtua dhe ai nukpranoi deri sa e vranë. Serbët e vranë në mënyrë të fshehtë afër Pejës, e në varrin e tij, sipas legjendës, kanë ndodhur çudira, thotë Kisha Ortodokse e Serbisë.
“Martiri Vasilie Pekar”
Mendohet se Vasilie, me zanatin bukëpjekës, ka jetuar në shekullin e XVII në Pejë. Edhe pse shumë i ri (nuk ishte më shumë se 35 vjeç) ishte si shumica e njerëzve në këtë kohë, i martuar dhe me fëmijë të rritur.
Vajzën e kishte shumë të bukur, atë e panë disa turq dhe e rrëmbyen nga familja.
Vasilie nuk u pajtua me faktin që vajza të bëhet muslimane, dhe iu vu pas rrëmbyesve për ta kthyer vajzën në shtëpi. Turqit ishin të shumtë në numër, e mundën dhe e detyruan të turqizohet nëse nuk dëshiron të vdes, thekson svetigora.com.
Ai nuk pranoi, dhe turqit e vranë në dalje të qytetit të Pejës në drejtim të Deçanit, në vendin e quajtur Qershia e Raushiçit.
Aty ku ka vdekur, serbët i bënë varrin. Me kalimin e kohës, njerëzve filluan ti realizohen lutjet të cilat bëheshin tek varri I tij.
Më vonë, mbi këtë varr u ngrit kisha e më vonë manastiri. Gërmadhat e kishës janë ruajtur deri në luftën e fundit të vitit 1999.
“Martirja Bosilika Rajiçiç”
“Martirja Bosilika” është nga Pasjani, nga familja Rajiçiç. Familja Rajiçiç ishte nga Kragujevci, prej nga janë shpërngulur afër Kumanovës, dhe më pas janë vendosur në Pasjan në fund të shekullit XVII, theksohet në punën shkencore të Ivana Zhenarju nga Instituti për Kulturën serbe në Prishtinë.
Nuk dihet saktë se kur është vrarë Bosilika, por legjenda thotë se është rrëmbyer kur ishte 17 vjeç, siç theksohet “nga shqiptarët”, kur me të atin dhe vëllaun ishte nisur jashtë fshatit për të mbledhur dru për ngrohje. Kjo ka ndodhur gjatë kohës së sundimit turk.
Për ta pranuar konvertimin në tjetër fe dhe celebrimin me rrëmbyesin, i ishte nënshtruar dhunës dhe keqtrajtimeve nga më të ndryshmet. Dhuna pëfshinte ndalimin e konsumimit të ushqimit dhe ujit, shkuljen e flokëve, djegien e këmbëve, rrahjen, veshjen në rrobat tradicionale muslimane dhe mbulimin e kokës.
Meqë besimi i Bosilikës në fe dhe Krisht nuk u lëkundë edhe pas këtij keqtrajtimi, ajo në fund dhe u ther me thikë në lëndinën buzë lumit Llapashticë. Trupi i saj i u masakrua dhe mbetjet mortore u varrosën pranë kishës së fshatit.
Legjenda thotë se kur u rindërtua kisha me pamjen që ka sot, mbetjet e saj mortore u futën në muret e tempullit të sotëm.
