nga Fatos Arapi
Në Tiranë ka vetëm tiranë,
Në Tiranë të vrasin të gjithë
një shetitje me vehten të vret.
Mos e ndill kujtimin në Tiranë,
është tmerrësisht i pamëshirshëm.-Të vret.
Mos guxo ta shohësh në sy lirinë në Tiranë,-
dielli i syrit shuhet, shkërmoqet e zhbëhet.
Ti i barabartë me lirinë?-Mos e beso!
Liria të vret.
Hipokrite shpresa sy-picigjate e Tiranës
ti i vdekur – e ajo me gojën e saj të jep frym,
të ngjall që sërisht ty të vrasë – të vret.
Është tjetër, tjetër trishtimi i tetorit në Tiranë,
vjen duke ikur – të vret.
Si krye-engjëlli, Sovrani i zymtë, ferrin e tij –
e dua Tiranën se të vret.