Analizë, Friedrich Naumann: Serbia, aleati më i ngushtë i Rusisë në Evropë! Vuçiç takoi 17 herë Putinin
Serbia është aleati më i ngushtë evropian i Rusisë, e korrupsioni në këtë shtet ballkanik është gjithandej, thuhet në analizën e cila u publikua nga fondacioni gjerman Friedrich Naumann.
“Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç, 17 herë është takuar me Presidentin e Rusisë, , Vladimir Putin. Në vitin 2019, Vuçiç u dekorua në Moskë me Urdhrin Aleksandar Nevski, i cili zakonisht i është dhënë personaliteteve të mëdha ruse. Ky ishte njëri ndër çastet më të lumtura në karrierën e tij politike,“ thuhet në analizën “Rusia dhe pionierët e autokracisë: Si po e destabilizon Evropën, Kremlini“, autor i së cilës është profesori universitar, Thomas Brey, duke shtuar se regjimi në Serbi po mundohet të zbatoj politikën e “botës serbe”, sipas modelit të ngjashëm me projektin “bota ruse”.
“Ky program serbomadh ishte njëri ndër shkaqet e luftërave të përgjakshme gjatë shpërbërjes së Jugoslavisë,” thekson analiza, raporton e përditshmja serbe “Danas”, ndërsa rikujtohet se Serbia nuk ka harmonizuar politikën e saj me atë të BE dhe nuk i ka vendosur sanksione Rusisë.
“Kompania kombëtare ajrore Air Serbia ende vazhdon të mbajë linjën disa herë në javë me Moskën dhe qytetet tjera ruse. Në afërsi të qytetit të Nishit, në jug të Serbisë, ekziston një qendër humanitare ruso-serbe, të cilin kritikët në Perëndim e konsiderojnë qendër për shërbimet sekrete ruse,” thekson analiza.
Mediat proqeveritare në Serbi, shton analiza, janë bartësit kryesor të propagandës ruse.
“Edhe më e rëndësishme është se ata janë zyrtarë serbë, në veçanti ata në poste të larta shtetërore, ata që në radhët e para përhapin narrativën antiperëndimore dhe proruse,” thuhet në analizë duke shtuar se në këto media “Rusia lartësohet deri në qiell, deri sa Perëndimi demonizohet”.
Vuçiç në intervistat e tij për mediat perëndimore përhap propagandë ruse, thekson analiza duke konstatuar se edhe pse Gjermania është partneri më i rëndësishëm i Serbisë, ajo pasqyrohet shpesh si negative në Serbi.
“Pavarësisht nëse është fjala për Putinin nga Rusia, Orbanin nga Hungaria, Vuçiçin nga Serbia ose Ficon nga Slovakia, sistemi i kontrollit të tyre politik dhe ruajtja e pushtetit kudo janë të ngjashme,” thekson analiza.
“Në vend të parë është nacionalizmi i ri, i cili nxitet me pohimin se vendet fqinje, NATO, SHBA dhe BE kërcënojnë kombin e tyre,” thekson analiza.
Përveç mediave të centralizuara dhe cenzuruara, thekson analiza, armë kryesore për ruajtjen e pushtetit janë dhe minuese sistematike e të gjitha institucioneve shtetërore siç janë parlamenti, qeveria dhe ministritë, drejtësia, pushteti lokal dhe organet mbikqyrëse të pavarura.
“Gjithashtu, tregu i punës është i instrumentalizuar politikisht. Shumë poste në administratë dhe ekonomi mund të fitohen vetëm përmes partisë në pushtet SNS. Nuk është çudi që plotë dhjetë për qind të popullsisë janë anëtarë të SNS. Këta anëtarë luajnë rol vendimtar në manipulimin e zgjedhjeve, sepse janë të detyruar që nga familjet e tyre dhe kolegët të mbledhin vota të sigurta,” thekson analiza duke shtuar se Vuçiç, “sikurse në një reality televiziv, si president i kudondodhur mbanë opinionin në emocione të vazhdueshme”.
“Gati çdo ditë shfaqet në ekranet e TV, shpesh duke folur me orë të tëra për t’ju prezantuar qytetarëve lajme të rëndësishme, të mëdha, të jashtëzakonshme ose dramatike, siç i paralajmërojnë mediat qeveritare. Këto janë rrëfime mbi komplotet, krimin e organizuar, skenaret e frikës për të ardhmen, investitorë të huaj spektakolar, vendosjen e gurthemeleve ose hapjen e spitaleve moderne, rrugëve, fabrikave, hekurudhave dhe hidrocentraleve,” thuhet në analizë duke shtuar me këtë rast:
“Anulohet plotësisht kufiri në mes të shefit të shtetit dhe vetë shtetit sepse Vuçiç vazhdimisht thekson se ishte ai që mundësoi atë ose këtë, sikur ai ka investuar paratë e tij personale.”
Ndonëse është margjinalizuar opozita në Serbi kryesisht e larguar nga jeta politike, disa media kritike, gazetarë e politikanë çdo ditë janë objekt i sulmit dhe të afishuar në shtyllën e turpit nga ana e mediave qeveritare, thekson analiza ndërsa përfundon”
“Vazhdimisht i akuzojnë se duan ta vrasin presidentin, se mallkojnë atdheun e tyre jashtë shtetit, se janë të korruptuar dhe imoral, dhe se janë të kontrolluar nga agjentët e huaj. Si mund ta kërcënoj presidentin një opozitë e dobët ose, siç thuhet shpesh, familjen e tij, kur ai sipas gjykimit të tij mund të përdor policinë, shërbimet sekrete, e madje edhe ushtrinë?”
