Aurel Plasarit ti jepet e drejta e studimit, Enver Hoxha: Bëjmë mirë që e përdorim!

Shqiptarët i atribuan një rekord Erion Velisë që nuk e kishte, jo se nuk e donte FSHF-në dhe Armand Dukën shtatë pashë nën dhe, por që të çohet shteti në këmbë vetëm për një individ, rekordin deri më sot pa dyshim se e mbanë Aurel Plasari, figura poliedrike e Ilir Metës dhe bartësi tashmë edhe i Titullit të lartë “Gjergj Kastrioti Skenderbeu”!

Letrën që Aurel Plasari i dërgoi më 3 Qershor 1981, diktatorit Enver Hoxha, dhe  Pafrikë.al e publikoi dje, çoi një shtet në këmbë sepse një 26 vjeçar i kishte kërkuar të drejtën e studimit për arsim të lartë, kriminelit komunist! Apo arsyeja është tjetër?!

Sa Letra a thua i janë drejtuar diktatorit në atë ditë qershor të vitit 1981, këtij krimineli që u shqetësua aq shumë për ti zgjidhur çështjen e studimit të birit të Anastas Plasarit, të cilin e kishte akuzuar si hajdut të biletave!

Apo ndoshta i gjithë ky shqetësim shtetëror u shfaq meqë bëhej fjalë për njeriun që në të ardhmen do të shpallet “Nderi i Kombit”  dhe do të dekorohet me Titullin e lartë “Gjergj Kastrioti Skenderbeu”.

Ndryshe, edhe koha fizike me të cilën janë marrë institucionet shtetërore nuk e arsyetojnë përgjigjen kaq të shpejtë, aq më shumë kur ky njeri për gjatë gjithë viteve të tranzicionit e thotë me mburrje se ishte i biri i “Armikut të Popullit”!

Po, por, kot e ka, vetëm i tillë nuk ishte!

Më 3 Qershor ai i shkruajti diktatorit Enver Hoxha dhe Letra mund të ketë vajtur më 4 Qershor. Përzgjedhja, verifikimet dhe përmbledhja që i bënë Sekretari i diktatorit kësaj Letre për t’ia dorëzuar më 8 Qershor Enver Hoxhës, tregon për një emergjencë që nuk mund ta gëzoj jo Armiku por as Miku i Popullit, dhe sebepi duhet të jetë shumë i madh.

“Babai i Letërshkruesit njofton gjykata, Anastas Plasari, më 1947 është dënuar me 10 vjet heqje lirie për vjedhje dhe më 1949 është liruar me falje,” thekson Sekretari në përmbledhjen e tij pasi i citon Letrën e Aurel Plasarit ku ai mendon se pengesë i bëhet fakti që i ati i tij ka qenë i dënuar.

Dhe, diktatori Enver Hoxha sikur nuk kishte asnjë shqetësim tjetër në jetë përveç Aurel Plasarit dhe merret intensivisht me këtë çështje për ti zgjidhur të drejtën e mohuar të studimit për arsim të lartë, për tre ditë. Një angazhim aq serioz, ai nuk do ta merrte as për bijtë e vetë e lëre më për atë të Anastas Plasarit, për trajtimin e të cilit, Aureli, ky “ecce homo” edhe sot ka vërejtje.

Por, diktatori ndërhynë me urgjencë dhe jep urdhër më 11 Qershor 1981.

“A kemi shumë njerëz që njohin 6 gjuhë të huaja me gjithë shqipen? Çudi!  Ç’do të na bëjë ky i ri po të mbarojë shkollën e lartë?!!” habitej krimineli ndërsa mëdyshjet që kanë strukturat shtetërore i shuan me një kovë gjak:

“Sa për Anastas Plasarin unë e njoh më mirë se ju, ky nuk është vetëm se ka vjedhur, por ai ka qenë dhe kundërshtar i jonë ideologjik, por ç’do të na bëjë ky djalë që ka këto kapacitete dhe bëjmë mirë që e përdorim.”

Pra, Aurel Plasari u bë i përdoruri i radhës dhe jo rastësisht i biri i “Armikut të Popullit” që kryen studimet për arsim të lartë dhe si shumë kolegë të tij që me prindër në burg kryen fakultet, vazhdoi jetën akademike në tranzicion për të na bërë ne shqiptarëve me “nder”, dhe kohë pas kohë në emicionin e Fevzos me shitës disidence!

Nga kjo histori konkludojmë se krimineli Enver Hoxha kishte reflektuar nga Letra e Aurel Plasarit, ku ai i kishte pranuar se “socializmi e kishte pjellë” edhe pse nuk u entuziazmua nga fakti se e ëma e tij Eleni Mema është motër e dy dëshmorëve, Kristaq e Kostandin Mema; Sepse, ai e njihte mirë Eleni Memën, dhe për diktatorin ishte thjeshtë shtëpiake.    

“Vallë pritni që t’ju them unë që të mos ini kaq sektarë? Ç’ka trason punën te Partija? Ka edhe plogështi te ne. A po doni të jini brenda se mos ju akuzojnë për oportunizëm? Ja po ju them unë, ky i ka konditat (notat) dhe me qëndrim të mirë, ti jepet e drejta e studimit. Mëma e këtij djali ka qenë shtëpiake pas çlirimit? Ju jeni bërë hezitues dhe nuk duhet të krahasoni këto gjëra,” thekson diktatori Enver Hoxha duke i dhënë fund kësaj maskarade që sot nuk lënë vend për tu quajtur as ndërhyrje për të birin e “Armikut të Popullit” dhe as e vetmja ndërhyrje, por thjeshtë një ndërhyrje kirurgjiko-politike për një të ri që pjelli si socialist, dhe ndonëse ishte përpjekur të udhëhiqet në mënyrë konsekuente nga idetë e mëdha të socializmit, bir i të cilit, tha, se ishte në të vërtetë, të zbatoj në çdo hap vijën e drejtë dhe porositë e vazhdueshme të Partisë dhe shokut Enver, dhe ishte i sigurt se edhe në të ardhmen do të vërtetohet kjo gjë, rrezikonte të abortoj rrugës në këmbë të veta komuniste!

“Ti dërgohet ky shënimi im atij nga ata që cakton kuotat, dhe ti jepet e drejta e studimit,” urdhëron diktatori Enver Hoxha në 11 Qershorin e vitit 1981 duke shpëtuar  kombin shqiptar që ta kenë për nder, si dhe Presidentin e Republikës, Ilir Meta, që këtij promovuesi dhe mbrojtësi të palodhur të identitetit kombëtar dhe europian të shqiptarëve, ti akordon Titullin e lartë ‘Gjergj Kastrioti Skënderbeu’.”

Na rrofsh o shoku Enver i Aurel Plasarit! Çka do bënim Ne si komb pa këtë njeri, kush do të ishte “Nderi Ynë”, ku do të gjenim ne gjuhëtar që do të studionte veprën e Heroit tonë Kombëtar ”Gjergj Kastrioti Skënderbeu” dhe  ku do të gjente Edi Rama një drejtues si ky të Bibliotekës Kombëtare që jo topi, por as Sali Berisha nuk e luajti dot nga vendi!pafrike.al © Të gjitha të drejtat e rezervuara