nga Agim Popoci
Pas shembjes së Teatrit të Kombëtar, ku shtëllungat e pluhurit ende nuk ishin qetësuar, Kryeministri Edi Rama shfaqet në një emision televiziv në sallën e saporestauruar të Teatrit të Operas dhe Baletit.
Skenari, ashtu siç din ta bëjë vetëm ai, të manipuloj me gjithçka, me sallën, ndriçimin, vendin ku ul si regjisor dhe ku i pozicionoi ata, që për opinion publik quhen kundërshtarë, në këtë rast, gazetarët!
Pas kësaj shfaqje që do ta kishin zili si “Jeune Ballet De France” ashtu dhe
Robert Berthier, u hodhën gjuetarët e shtrigave për të kritikuar sjelljet e balerinave, buzëqeshjet e tyre, zhveshjen dhe mbërthimin, si dhe avokatinë e balerinës së parë.
Njëra prej balerinave u ofendua nga këto kritika dhe miqve të saj gomarë të ndyrë u dha këshillë që të lëvizin!
Ata që pritën një shfaqje baleti në perfeksion, piruete, lëvizje plastike, interpretime dhe teknika tjera përballë Kryeministrit, nuk janë gomarë as të ndyrë, thjeshtë ende nuk e kanë kuptuar se kjo është loja e Edi Ramës. Dhe, për fat të keq, këtë nuk e kanë kuptuar as balerinat e përdorura në këtë shfaqje të shëmtuar në Teatrin e Operas dhe Baletit.
Qëllimi i “Jeune Ballet De France”, siç është shprehur Robert Berthier, nuk është të tregoj perfeksion, por “të nxis dëshirën që për lojën të dihet më shumë, të shihet më shumë, dhe pse jo, edhe më mirë”. Në fund të kësaj shfaqje, për fat të keq duhet ta pranojmë, këtë e arriti regjisori i saj, Edi Rama!
Dhe jo vetëm kaq! Berthier thotë se “Jeune Ballet De France” nuk ekziston për të bërë yje baleti, por që tek lojtarët e rinj të zhvilloj ndjesinë se loja para së gjithash është kënaqësi. As kjo nuk ndodhi me balerinat e Edi Ramës ndonëse regjisori i saj arriti sukses me promovimin e shfaqjes dhe talentit prej sunduesi duke e finalizuar me kënaqësi deri në ekzaltim!
A mund të kishte tjetër rrjedhë zhvillimi kjo shfaqje? Ose, çfarë duhet të bënin balerinat për të mos qeshur?!
Osama Bin Laden, njëri ndër terroristët më të tmerrshëm të njerëzimit, ishte në shënjestër të shumë gazetarëve për intervistë. Pas sulmit të tmerrshëm të 11 Shtatorit, ai u bë edhe më i kërkuar për intervistë ndër gazetarët e njohur botëror. I tillë ishte edhe Edi Rama pasi rrafshoi me tokë Teatrin Kombëtar!
Por, asnjëri prej këtyre gazetarëve në botë, nuk e ka çuar nëpër mend që intervistën ta bëjë në Chrysler Building ose larg qoftë Empire State Building, madje as në Dubai Mall ose Kapaliçarshi, për ta mburrë kriminelin me pushtetin e tij që e krijoi fal frikës që ngjizi në çdo shpirt të njeriut normal.
Këtë e bënë balerinat e Edi Ramës duke ra në kurthin e tij!
Osama bin Ladeni i Teatrit Kombëtar në Tiranë i çoi gazetarët në Teatrin e Operas dhe Baletit për të treguar sensibilitetin që ka për artin, me promovimin e restaurimit të këtij Teatri ndërsa me ulje-ngritjet e debatit e shiti veten edhe si tolerant përballë fyerjeve. Ndërkohë as shfryrjet e tij nuk shkonin bosh sepse kamerat xhironin poshtë e lartë duke treguar se si është salla e TOB, që në veçanti ishte mbresëlënëse për të gjithë ata që i kishin dhënë firmën për ta rrëzuar Teatrin Kombëtar, ata që ishin të dyzuar se kujt duhet besuar e madje edhe shumë prej atyre që nuk kishin informacion.
Dhe, në fund, asnjëri prej tyre që u bë pjesë e kësaj loje nuk doli yll gazetarie apo analize politike! Por, duke perifrazuar Robert Berthier, Edi Rama nxiti dëshirën që për këtë lojë të dihet më shumë, të shihet më shumë, dhe pse jo, edhe më mirë!