Berisha: Presidenti Rugova arriti të krijojë një unitet që Kosova nuk e ka pasur kurrë për projektin e pavarësisë

Duke e cilësuar si gjeni të kombit shqiptar, Presidenti Ibrahim Rugova, sipas Kryetarit të Partisë Demokratike, Sali Berisha, ishte një pacifist radikal, i cili, duke zgjedhur gandizmin dhe rrugën e paqes, krijoi një unitet të paparë ndonjëherë në historinë shqiptare për projektin madhor të pavarësisë së Kosovës.

Në promovimin e librit “Dr.Ibrahim Rugova, Arkitekti i Pavarësisë së Kosovës”, Kryetari i Partisë Demokratike solli kujtimet dhe vlerësimet e tij për Presidentin historik të Kosovës.

Fjala e plotë:

Presidenti Ibrahim Rugova është një nga figurat më të ndritura të historisë tonë kombëtare të të gjithë kohërave.

Dhe natyrisht të flasësh për veprimtarinë e Ibrahim Rugovës, duhet të zgjedhësh planin në të cilin do e trajtosh atë.

Unë nuk do merrem me historinë, por do merrem me disa nga habitë e mëdha të këtij gjeniu të politikës shqiptare.

Më rrafshin filozofik, Ibrahim Rugova është shtetari i habive të mëdha.

Ky pasardhës i një familje atdhetare, i një familje qëndrestare, zgjodhi në krye të radhës jo pushkën, por gandizmin.

Zgjedhje të cilën nuk e kishte bërë ndonjëherë ndonjë shqiptar në histori.

Zgjedhje të cilën ndoshta në Ballkan jo e jo, por edhe në Europë nuk ishte regjistruar.

Dhe me këtë zgjedhje, Ibrahim Rugova zgjodhi çelësin e artë për të hapur çdo derë.

Por edhe mendjet e atyre që e donin dhe nuk e donin.

E atyre që e besonin në projektin e tij dhe e kundërshtonin projektin e tij.

Po e përsëris prapë. Ishte maji i vitit 1992. Në Stamboll, në nismën e Detit të Zi takohem me kryeministrin e Greqisë, Konstandin Micotaqis, një njeri që kishte mbështetur PD në themelimin e saj, por që siç ishte trashëgimia 45-vjeçare e marrëdhënieve, natyrisht kishte edhe problematikat e veta.

Në bisedë e sipër më kërkoi të takoja patriarkun. Jo, i thashë unë, se ne jemi një vend

plurireligjioz dhe nuk më shkon mua të bëj vizita përveçse Vatikani që është shtet, tek të tjerat unë respektoj pluralitetin fetar të vendit tim.

Mirë, tha.

Tani, kërkesa ime. Të presësh presidentin Ibrahim Rugova.

Po pse ta pres, më tha. Ta presësh se ai është themeluesi i partisë së parë antikomuniste në Ballkan dhe ti je një antikomunist i njohur.

Ta presësh, i them unë prapë, se ai ka filozofinë e paqes. Ai udhëheq një popull të robëruar, një popull që kështu e ka historinë ai, edhe me luftëra dhe pushtime, por ai ka dalë me mantrën paqësore të zgjidhjes.

I them, e treta, ti nuk mund të injorosh dy milionë shqiptarë aty. Jemi dakord, dakord më tha.

Dhe ky, i ndjerë tani, u bë kryeministri i parë që do priste presidentin Rugova në Selanik.

Habia e dytë e madhe e Ibrahim Rugovës ishte një bashkim i shqiptarëve, i paparë në tërë historinë e tyre.

Në tërë historinë e kombit.

Edhe ato sythe pluraliteti në Kosovën e pushtuar, që të gjitha ishin një mbështetje e presidentit Rugova dhe projektit Rugova.

Pra, arriti të krijojë një unitetit që Kosova kurrë nuk e ka pasur.

Dhe ky ishte një unitet në projektin e tij, në projektin e pavarësisë së Kosovës, Kosovës së lirë dhe të pavarur.

Rugova, në këtë projekt, kaloi nga një kancelari në një tjetër, nga një institucion në një tjetër, por me civilitetin dhe gandizmin e tij, ai do vlerësohej nga Parlamenti Europian me çmimin e madh të Saharov.

Kjo ishte një mbështetje e jashtëzakonshme për popullin e Kosovës dhe personalitetin e Ibrahim Rugovës.

Një njeri i civilizuar me një kulturë të gjerë, që fliste shumë më pak për politikë se sa për universin kulturor. Ibrahim Rugova bënte për vete të gjithë bashkëbiseduesit, përveçse tek politikanët që nuk binin dakord me projektin e pavarësisë së Kosovës, çka për atë nuk përbënte asnjë lloj obligimi për t’u tërhequr, sepse e ka përshkruar në mënyrën më të shkëlqyer Madlen Ollbrajt, kur thotë se Dhomën Ovale, i thotë presidenti Klinton, që donte ta ndihmonte: Ibrahim, tani atë pavarësinë e kam të pamundur, por kërko diçka tjetër dhe unë jam i gatshëm ta realizoj.

Ibrahimi rri, mendon dhe mendon dhe thotë: president, vetëm pavarësia zgjidh problemin.

Klintoni qeshi.

Në këtë tipar, pas lufte… u them unë ju, ishte garanti kryesor i pavarësisë së Kosovës.

Pse?

Sepse nuk ka diskutim që për komunitetin ndërkombëtar, liritë dhe të drejtat e serbëve në Kosovë ishin një problem madhor.

Se ata nuk luftuan të çlirojnë shqiptarët që të shtypen serbët, malazezët apo etnitë e tjera.

Por njeriu që ishte garant, dhe që nuk mund të vinin në dyshim integritetin dhe vullnetin e tij për të qenë president i të gjithë qytetarëve të Kosovës, për një Kosovë të qytetarëve të barabartë para ligjit, ishte Ibrahim Rugova.

Së dyti, ai tani në të gjitha kancelaritë shpallej si pacifisti radikal.

Çfarë do të thoshte kjo? Kjo do të thoshte se ai nuk heq dorë nga projekti i tij.

Takova në vitin 2005, më priti në Strasburg, Havier Solana i cili kishte njohuri shumë të gjata dhe të thella për Ballkanin.

I parashtroj tezën që vetëm pavarësia e Kosovës i jep fund fluiditetit të faktorit shqiptar në Ballkan.

Por kur ra fjala për Rugovën, tha: Rugova, një pacifist radikal. Se i thashë unë se ai është një garant për liritë e të gjithëve në Kosovë.

Pra, habi tjetër e Ibrahim Rugovës. Pas ndërtimit të shtetit paralel së bashku me Bujar Bukoshin dhe qeverinë e tij, ai bëri çdo gjë për mbrojtjen e këtij projekti.

Por, mbajti një qëndrim të ndryshëm gjatë luftës, në mënyrë të pamohueshme.

Dhe natyrisht lufta çlirimtare përbën faqen më të ndritur të luftërave të shqiptarëve nga koha e Skënderbeut gjer sot.

Dhe ajo luftë kishte rol përcaktues për pavarësinë e Kosovës, por prapë nuk ishte baras pavarësi. Duhet të jemi shumë realistë, sepse pas çlirimit të Kosovës filluan të qarkullojnë idetë e konfederatës dhe për fat të keq pati një lëkundje serioze në mbështetjen e këtij projekti nga partnerët evropiane.

Se ç’ndodhi, pak e vështirë të merret vesh, por pas një periudhe që e mbështesnin këtë projekt, filluan të flasin për konfederatë.

Rugova qëndronte përsëri dhe ai ka një meritë të jashtëzakonshme të fundit, do të them, sepse pavarësisht nga kundërshtitë që pati me udhëheqjen politike të UÇK, ai firmosi Rambujenë dhe vendosi një bashkëpunim luajal të shkëlqyer pas luftë.

Duhet të them i mësoi, të themi të vërtetën, elitës politike të Kosovës, doktrinën e shtetformimit, e shtetndërtimit dhe të ndërtimit të Kosovës së pavarur.

Ju u kujtohet, ai kaloi disa kryeministra, me të cilët natyrisht u zgjodh me 70 përqind të qytetarëve të Kosovës.

Dhe tani meqë jemi këtu, do u rrëfej edhe një histori të shkurtër.

Gjatë luftës, e rrëmbeu, e mori peng Millosheviçi. Mirëpo miqtë tanë amerikanë, të ndikuar nga elita e UÇK-së, patën një zemërim me të dhe unë për rastësi ndodhi këtu, erdhi ambasador një ish-këshilltar i presidentit Regan, Klinton dhe Bush. Ishte Robert Froulik, një nga diplomatët më brilantë që mund të kem njohur.

Një ditë ulem në kafe më të. Do të them një gjë, i them. Këta, udhëheqja juaj, ka një ftohje me Ibrahimin, por dua t’u përcjellësh një gjë nëse mundesh, që politikani që bën betejë me misionarin, e ka të humbur gjithmonë.

Po të them unë, që Rugova, aq sa është politikan, aq është edhe misionar. Unë kam njohur Nënë Terezën, e cila rri gjithë ditën me të dhe atë botëkuptimin e shpreh me katër fjali.

Këta janë njerëz që përqendrohen në një setap fjalësh dhe i qëndrojnë gjer në fund. Nuk e fiton kush betejën me të.

Kur erdhi nga Roma, do vinte në Tiranë, por këta këtu bënë një akt të turpshëm. Këta kërkonin ta poshtëronin. Do vish, por jo si president.

Ai tha faleminderit dhe shkoi në Maqedoni tek kampet e shqiptarëve atje.

Aty e pritën në mënyrën më të jashtëzakonshme.

Prapë doli habia.

Të gjithë këta që kishin pasur vërejtje për të, që kishin menduar se i ka rënë autoritetin, e kuptuan se ishin gabim.

Njeriu që të nesërmen më thirri ishte Bob Froulik: Sali, më tha, ke pasur të drejtë.

Për ta mbyllur këtë ekspoze time, Rugova ishte një gjeni i kombit shqiptar, një gjeni i papërsëritshëm, siç është Skënderbeu në beteja dhe strategjinë e tij.

Siç është Nënë Tereza në forcën e jashtëzakonshme të moralit dhe parimeve që besonte.

Siç është Ismail Kadare në veprat e veta.

Ibrahim Rugova është në politikë.

Ndaj dhe duhet të përulem me nderimin më të madh para veprës dhe kujtimit të tij.

Të falënderoj edhe njëherë të gjitha këta zotërinj dhe zonjën që kanë organizuar këtë aktivitet në nderim të veprës së këtij vigani të veprimit dhe mendimit politik shqiptar.

Të dënoj me forcën më të madhe mbajtjen në magazina prej 5 vitesh të shtatores së Ibrahim Rugovës nga narkoregjimi i Tiranës.