Dashuri e hipotekuar

nga Lutfi Dervishi

Sot, në Shkozë, u shfaq një telenovelë e re politike me titull: “Dashuri që s’ka nevojë për letra”.

Ndërkohë që të tjerë presin hipotekën, drejtësinë, ose një rrugë që nuk përmbytet, një zonjë e thinjur, e urtë dhe zemërbutë na dha një leksion të madh: prona është për materialistët, ndërsa dashuria për Partinë është për idealistët.

Që prej vitit 2016, kjo grua pret një copë letër të quajtur “certifikatë pronësie”, që për shumëkend është thjesht një e drejtë, por për të është një pengesë mes saj dhe një dashurie të madhe, dashurisë për Partinë.

E frymëzuar nga prania madhështore e Ministrit të Brendshëm, Ministrit të Mbrojtjes dhe vetë Atij, ajo e hodhi poshtë këtë botë materiale dhe tha:

“Nuk kam tapí, por dashuria ime për Partinë është pa kushte!”

Sepse po të kesh Partinë, toka s’ka rëndësi. Shtëpia? E kush e ka marrë shtëpinë me vete kur ka shkuar në banesën e fundit? Partia është tjetër…

Tashmë, kjo zonjë, që nuk di nëse do e legalizojë ndonjëherë çatinë mbi kokë, është kthyer në ikonën e radhës të fushatës.

Një histori që të ftoh trupin, por të ndez shpirtin si sobë druri në ditën e Shën Gjergjit: 9 vjet pritje dhe asnjë gëk-mëk. Vetëm dashuri, besim dhe një buzëqeshje të ngrirë, që i thotë vetes çdo ditë: “Të paktën kam Partinë ”

Një dashuri e verbër që e lejon vetëm të shohë liderin që e përqafoi nga larg me sytë që i thonin “prit edhe pak, qeverisja është e vështirë 4-5 mandatet e para”.

Nuk është çudi që kur të vijë certifikata, nëse vjen ndonjëherë, shtëpia do jetë rrëzuar nga ndonjë projekt madhor zhvillimi: ndonjë rrugë, ndonjë kullë, ose ndonjë fushatë tjetër.

Por, dashuria e saj për Partinë do të ngadhnjejë edhe mbi rrënojat e shtëpisë së vet.