nga Alban Bala
Greta Thunberg, 16 vjeçarja suedeze që prej një viti ka marrë një rol të spikatur si aktiviste e mjedisit, mbajti një fjalim të rëndësishëm në Samitin për Klimën në Kombet e Bashkuara këtë javë.
Fjala e saj vuri edhe më shumë në pah dallimet globale mes të majtës dhe të djathtës në raport me shqetësimet për dëmet ndaj mjedisit dhe ngriti motive thelbësore në qarqet e veprimtarëve mjedisorë për një veprim më të organizuar politik.
Shumica e argumenteve të shpalosura nga 16 vjeçarja Thunberg meritojnë përgjigjen e institucioneve të specializuara për t’u çertifikuar si të vërteta.
Me një fjalim të shkruar nga një dorë e sprovuar, Thunberg goditi ashpër krerët e shteteve për të cilët e njejta folëse u shpreh se nuk besonte se ata ishin djaj, por njëherësh i paralajmëroi për një veprim politik mjedisor vendimtar për fatet e planetit.
Unë kam parë orë të gjata shpjegimesh mbi ngrohjen globale të liderit amerikan Al Gore, një prijës i rëndësishëm i kësaj kauze. Në asnjë rast mimika e tij nuk ka tradhtuar etikën e komunikimit. Argumentet e tij kanë bërë xhiron e botës të prezantuara me etikë politike dhe integritet të lartë profesional e njerëzor.
Edhe nëse supozohet se ajo që 16 vjeçarja Thunberg tha është e vërtetë, mënyra e recitimit të tekstit – me grimasa hakmarrjeje dhe me frustrimin e një fëmije të keqtrajtuar – e bëjnë krejt qendrimin e saj të diskutueshëm.
Integriteti i së vërtetës nuk kërkon në asnjë rast prishjen e raporteve emotive në komunikimin publik; as nuk ndërtohet mbi to. Fytyra në qarje dhe frustrimi psiqik nuk e bëjnë më të besueshme tezën e Thunberg se lidershipi botëror i ka vjedhur një fëmijë dhe brezit të saj të ardhmen.
Me stand-in e saj aktorial Greta Thunberg vetëm se dëmtoi besueshmërinë e
deklaratave të bëra dhe delegjitimoi problemin që ngriti.
Është e natyrshme që reagimi i parë gati cinik ishte “tani është çasti të qetësojmë
fëmijët tanë”. Sepse problemi nga mjedisi u zhvendos tek psika e lënduar e një
fëmije dhe një brezi që ajo tha se përfaqëson.
Edhe im bir, 14 vjeçar është shumë i ndjeshëm ndaj mjedisit. Ai reagoi pas lajmeve për zjarret në Amazonë dhe më pyeti pse presidenti i Brazilit kishte ndryshuar ligjet për të toleruar këto fenomene. Por ai nuk qau; nuk ishte i frustruar; nuk u ngërdhesh dhe nuk mallkoi askënd. Ai pyeti, mori përgjigje, dhe iku të mësonte ca më shumë mbi ngjarjen.
Në komunikimin publik aq më tepër dramatizimet psikologjike nuk ndihmojnë në përçimin e mesazhit; ato vetëm sa prodhojnë show për telekamerat ndërsa e deligjitimojnë problemin duke e zhvendosur fokusin e tij tek personazhi “në qendër”… Thunberg ja doli me sukses të furnizonte mediat kundër presidentit Trump me foto antagonistë. Por ajo nuk adresoi votën e tij kundër ndaj mbrojtjes së mjedisit.
Kjo qasje e saj – e orkestruar – ishte vetëm show ndërkombëtar dhe asnjë mjedis, as ai politik, as ai social dhe ca më pak ai natyror – nuk përfitojnë nga ngjarje të tilla