Diskursi serbisht me ambasadorët i presidentit të Republikës së Kosovës!

Kur Kosova shpalli pavarësinë më 2008-ën, kryeministri Thaçi i atehershëm deklaroi me mburrje se “brenda tre muajve shtetin e Kosovës do ta njohin më shumë se 100 vende”! Ndërsa në një takim me ambasadorët e Qutintit në Prishtinë pohoi se “BE-ja nuk arriti ta krijojë konsensusin për ta njohur shtetin e Kosovës”, duke e fajësuar Brukselin për korrupsionin dhe paaftësinë e zotit Thaç për të ndërtuar shtetin e së drejtës.

Entusiasmi i tij i para dhjetë viteve tashmë është shndërruar në një bumerang, të cilin kërkon ta shkarkojë te faktorë të tjerë.

Pas kësaj presidenti me ambasadorët vijoi të përsërisë të njëjtat deklarata të homologut të tij serb, Aleksandër Vuçiq, se “është koha për marrëveshjen e madhe, historike mes dy shteteve”, se “nuk mund të kthehemi prapa”… , se “As ne as Serbia nuk kemi kohë për të humbur”, se “ngecja dhe pritja në zgjidhjen e raporteve në mes Kosovës dhe Serbisë është thirrje për tensione, për destabilizim, për probleme të mëdha, jo vetëm në mes nesh, por edhe në mbarë rajonin”.

Më pas për të fshehur intrigën tha se “Do t’iu them shumë sinqerisht: Kosova si shtet, si politikë, si shoqëri, është lodhur nga ngecja në procesin e konsolidimit të brendshëm dhe atë ndërkombëtar” dhe radhiti tetë arësye pse duhet nënshkruar marrëveshja e ndryshimit të kufijve me Serbinë.

Ndër këto aresye ai përmendi dëshirën e tij “për marrëveshje të përhershme me Serbinë, për normaliziin e marrëdhënieve dhe njohjen reciproke të të dy shteteve”, që “Kosova të bëhet anëtare e OKB-së, OSBE-së, NATO-s”, që “të krijohet mundësia e “korrigjiit të kufirit” midis dy vendeve”, që “të shënohej fundi i konfliktit dhe jo rifillimi i tij” dhe që “të ketë stabilitet në rajon e Kosova të forcojë finjësinë e mirë me shtetet kufitare”. Në tri pikat e fundit Thaçi u dha abasadorëve “garanci” se “pas ndarjes së Kosovës do të ruhet karakteri shumëetnik i shtetit dhe do të respektohen të drejtat e pakicave”, se “do të ruhet trashëgimia religjioze dhe kulturore serbe në Kosovë” dhe se “do të ecet përpara në bashkëveprim me faktorin ndërkombëtar”.

Në fund ai e mbyll infon e tij me konstatimin se “gjithë ky proces bart në vete rreziqe të panjohura të shumta.

Por nuk ka rrezik më të madh për ne si Kosovë, sesa të vazhdojmë të qëndrojmë kështu në një gjendje pezull si shtet dhe si shoqëri”.

E riprodhova deklaratën e zotit Thaçi, pavarësisht se lexuesit janë të njohur me të, për të ballafaquar idetë e tij me ato të Aleksandër Vuçiq.

Nëse dikush do të kërkojë në google deklarimet dhe fjalimet e presidentit të Serbisë, do të shohë se ai i ka shprehur në mënyrë të përsëritur të njëjtat “argumente” dhe pohime, si edhe ato të Hashim Thçit dje, çka do të thotë se presidenti i Kosovës i merr tashmë të gatshme fjalimet e tij nga Beogradi, përmes koordinatorit të këtyre lidhjeve, Baton Haxhiut dhe ia transmeton publikut shqiptar.

Ndërkohë, fjalime si këto redaktohen në zyrën e kryeministrit të Shqipërisë, me qëllim që propaganda serbe te shqiptarët të bëhet më perfide, më e pranueshme dhe diplomatët e huaj të intrigohen nga diskursi, pa mundur të shihet përtej retorikës propagandistike në linjën Tiranë-Prishtinë-Beograd.

Kjo retorikë vetëm se nuk u lansua në gjuhën serbe, por nuk pati asnjë ndryshim nga tezat e Beogradit.

Gjithçka na kishte shkuar në mendje, por që presidenti i Kosovës të bëhet papagall i programeve serbe të ndarjes së Kosovës dhe t’i lutet bashkësisë ndërkombëtare që ta pranojë këtë prjekt, kjo nuk ishte parë e dëgjuar as nga kuislingët në kohë pushtimesh!

I marrshin të keqen Mustafa Krujës, Mehdi Frashërit dhe Xhafer Devës, të cilët nga stani hoxhist e Stalinist i Thaçit dhe Ramës etiketohen si “kolaboracionistë”!

Nëse këta bashkëpunuan me fashizmin, e bënë këtë për të zgjeruar territore dhe jo për të shitur një pjesë të atdheut të tyre!

Hashim Thaçi është shndërruar në një kavie eksperimentale e politikave të Beogradit dhe Moskës, me qëllim që ta realizojë objektivin e Serbisë e të Rusisë për daljen në Adriatik.

Atë që Pashiçi nuk mundi ta bënte më 1912-1913-ën, pra krijimin e kushteve të daljes së Serbisë në Adriatik, po e bën sot vetë presidenti i asaj që tashmë vetëm në letër quhet Republika e Kosovës, i ndihëmuar nga kryeimnistri i Shqipërisë, Edi Rama!

Dhe kjo në kundërshtim me kushtetutën e vendit, në të cilën thuhet shprehimmisht: “Sovraniteti dhe integriteti territorial i Republikës së Kosovës është i pacenueshëm, i patjetërsueshëm dhe i pandashëm dhe mbrohet me të gjitha mjetet e përcaktuara me këtë Kushtetutë dhe me ligj”. (Neni 1, Pika 2 e kushtetutës së Reublikës së Kosovës).

Në anën tjëtër ambasadorët mbajtën shënim deklarimet e kopjes së Vuçiqit në Prishtinë, por është e sigurt se ata kuptojnë që “zgjidhja” e ofruar nga dy presidentët siamezë” nuk ofron paqe e stabilitet, përkundrazi rikthen konfliktet në rajon dhe kërcënon vetë Bashkimin Europian.

Edhe Hitleri kur pushtonte një vend, kishte retorikë paqen. Në këtë rast mund ta kuptojmë Vuçiqin, por është paradoksale sjellja e njëjtë e presidentit të Kosovës!