Do të vijë një kohë…
nga Agim Popoci
Sot kur shqiptarët festojnë Ditën e Pavarësisë së Kosovës, ku disa prej tyre nga Veriu vazhdojnë dhe jetojnë si refugjatë në Kosovë, disa e braktisin Kosovën fare edhe pse nuk janë nga Veriu vetëm se shprehen të zhgënjyer nga mirëqenia që gëzojnë në këtë shtet 16-vjeçar, ku ka dhe prej atyre që jetojnë vetëm për ti bindur shqiptarët se nuk na duhet bashkimi me Shqipërinë, madje edhe prej atyre që angazhohen për armiqësi me Amerikën, aroma e lirisë nuk është çudi pse kutërbon kur edhe 25 vjet pas çlirimit, vazhdon dhe fryn erë shkau!
Pas më shumë se një shekulli edukatë, keqtrajtim, luftë, vrasje, gjenocid, dhe jetë në një tokë të përmbytur me gjak, shqiptarët arritën në ditën kur vendosin për votrën e tyre, kur djepin më nuk iu përkund shkina, dhe kur shqiponja e tyre krenare nga flamuri po shikon se si shteti i Kosovës ngadalë po shtrihet në Veri dhe ballëhapur i rrinë shkaut përballë, i cili kokëulur u detyrua të largohet edhe nga shtëpitë e zotit ku ishte strehuar i armatosur deri në dhëmbë dhe priste në pritë shqiptarët për ti vrarë; Por, duke mos u shkuar më as nëpër mend të thonë zotimin që me plotë gojë i kishin dhënë komandantit legjendar Adem Jashari në 17 shkurtin e vitit 2008: Bac u kry!
Jo, Bac nuk u kry, por, gjithsesi, mbyllja e kufijve me Serbinë dhe shkëmbimi i ri tregtar me Shqipërinë, tregoi se do të vijë një kohë kur shqiptarët jo vetëm tregtarë, do ta kuptojnë se cili ishte vizioni i Rrugës së Kombit, pse Ekonomia Kombëtare e Dhimtër Paskos është e domosdoshme, dhe, pse produkti serb është i panevojshëm në tregun kosovar!
Forcat speciale në Veri, fitorja në Banjskë dhe vendosmëria e Albin Kurtit tregoi se do të vijë një kohë kur shqiptarët do të kuptojnë pse miku Amerikan është kërkues, pse krijohen tensione dhe pse paraardhësit e Kurtit u shantazhuan nga çdo perëndimor që shkelte në dërrasën e Qeverisë së Kosovës.
Hapja e Ballkanit, kërcënimet nga Tirana, akuzat ndaj kryeministrave kosovarë, dashnia me Presidentin e Serbisë, bajraktari i ndëshkimit të Kosovës, dhe Mbyllja e Ballkanit tregoi se do të vijë një kohë kur largimi i Edi Ramës do të rezultoi si çlirimi më i madh i shqiptarëve, në veçanti atyre në Kosovë!
Largimi i Edi Ramës, Aleksandar Vuçiçi pa aleat në Tiranë kundër kosovarëve dhe zhdukja e varësisë serbe për shtetin e Kosovës do të jenë parakushtet për të qenë përfundimisht edhe dëshmitarë se shqiptarët dinë të bëjnë shtet!
Në të kundërt, edhe jetëgjatësia e aleatit të Beogradit në Tiranë do të tregoi se do të vijë me patjetër një kohë kur ndonëse Shqipëria mund të krijoi edhe kushte që të mos bashkohet me Kosovën, si dhe të rriten zërat në Prishtinë që nuk e kanë ditur dhe nuk e dinë se çfarë është lufta me shkaun por e refuzojnë bashkimin me Shqipërinë, asgjë nuk mund ti ndal pasardhësit e Kosovës që luftuan nën flamurin kuq e zi për bashkimin e trojeve shqiptare, që amanetin e parëve ta çojnë në vend sikur jodashamirësit ta quajnë edhe, Pushtim!
Ndryshe, natyrshëm, me largimin e Edi Ramës dhe vazhdimin e rritjes së shkëmbimeve tregtare Tiranë-Prishtinë, si dhe një Port për Kosovën në bregdetin shqiptar, përveç se përmirësim i mirëqenies shqiptare është dhe paralajmërim se do të vijë një kohë kur bashkimi Kosovë-Shqipëri thjeshtë do të jetë domosdoshmëri! Internacionalist, mos merrni vrull, domosdoshmëri edhe ekonomike!
Në këtë rrugëtim, shqiptarët askush nuk mund t’i ndal dhe kjo mund të shihet dhe ndjehet edhe sot në këtë kremtim të gjashtëmbëdhjetë me radhë të Pavarësisë së Kosovës, ku asgjë më shumë se fjalët e Mbretit të Poezisë Shipe, Lasgush Poradeci, nuk zënë vend:
Do të vijë një kohë kur dollia
do të fillojë me këto fjalë: Mos
e pifshim këtë gotë në mos u
bashkofshim me Kosovën!
