Edi Rama: Kufijtë do të hapen brenda Majit!

Brenda muajt maj kufijtë e Shqipërisë do të hapen. Kështu u shpreh Kryeministri Edi Rama në fjalin e tij para deputetëve në parlament ndonëse rezultoi se nuk ishte i shqetësuar për kufijtë dhe COVID-19 por me zhvillimet pas shembjes së Teatrit Kombëtar.

“Brenda majit Shqipëria do të jetë e hapur tërësisht e ne do përgatitemi për sezonin turistik, jo duke iu drejtuar atyre që bëjnë zgjedhjen e gabuar, por duke u përgatitur që nëse do të vijë një valë tjetër që do të jetë edhe më e rëndë po ua them sot ta përballojmë me të njëjtin dinjitet dhe seriozitet që e përballuam, duke e vënë Shqipërinë në atë grup të vogël vendesh që sot shihen me admirim për rezultatin,” tha Edi Rama nga foltorja e Parlamentit të Shqipërisë duke u shprehur shumë krenar që presidenti i Turqisë i kishte shprehur admirimin për çka ka bërë shteti shqiptar duke shtuar”

“Por është diçka, siç sapo e konfirmuan mustaqet e nostalgjisë, sepse kur njeriu e kalon të keqen e harron por kur përballet me të keqen dhe e mund atë ka prirjen të mendojë se e keqja nuk ia vlente, ka kaluar një fazë dhe jam i bindur se në të gjitha rastet kur të kujtohet kjo kohë ata që zgjedhin të dëgjojnë njerëzit e duhur dhe arsyetojnë në rrugën e duhur do të respektojnë çfarë kemi bërë, do të hapemi, por jo si tek Teatri,” tha Kryeministri Edi Rama për të vazhduar fjalën e tij për atë që kishte dalë, Teatrin:

“Teatri ku papritur u turr turma si sheshi te përsheshi, e përgatitur prej shumë kohësh që e kishte hipotekuar prej 2.5 vjetësh atë godinë si kështjellën prej ku do të organizonte sulmin mbi regjimin.”

 E pasi doli në terrenin e vetë, Teatrin, ai e konsideroi fëmijë “ilegal dhe bastard” të marrëdhënies mes autorit arkitekt italian dhe luftës fashiste ndërsa përsëriti përrallat që i kishte rrëfyer në media gjatë javës se kur ishte kryebashkiak i kishte ardhë një delegacion që i propozonte se tek trualli i Teatrit të bëhej një Plazza Shopping me lokale e restorante pasi qeveria e PD kërkonte të bënte Teatrin e Ri tek Piramida! Dhe, nuk e pranoi! Po këtë e tha nga foltorja e Parlamentit të Shqipërisë, babai i betonit dhe qendrave tregtare, Edvin Kristaq Rama:

”Njëri mund të thotë, pse shkoni dhe i bini godinës së vjetër. Bota u ruan godinat e vjetra. Duhet një shpjegim. A e dini ju që ai projekti që ka qarkulluar tinëzisht në formën e një vizatimi poetik të arkitektit italian që është shitur dhe në mediat dhe në zyrat e huaja nuk është rëzuar kush.

Autori nuk e ka njohur kurrë si pjellën e vetë. Ai projekt filloi, siç duket por nuk mbaroi. Lufta filloi, tironsit me pus e me tarrac, e me mustaqe hijerënda, a e dinë që në kopshtet e Tiranës u mboll grurë. Sepse në atë kohë rendi autartik nga regjimi që u vendos dhe na i la plagët, shkurtoi fondet për t’ia kaluar luftës. Dhe thjeshtoi pa pjesëmarrjen dhe lejen e autorëve të gjitha projektet e godinave.

Dhe godina e projektit të Teatrit është fëmija bastard i një marrëdhënie mes autorit italian dhe autores që ishte lufta fashiste që duhej ushqyer me para dhe grurin në parqet e Tiranës.

U nis por mustaqet kanë një gjë. Duken por nuk dëgjojnë. U ndërpre nga lufta dhe vepra për këtë arsye kurrë nuk u konsiderua as nga regjimi i vjetër, as nga të gjitha ekspertizat e mëvonshme për t’u futur në monumentet e kulturës. Asnjë dokument ku të figurojë se kemi të bëjmë me një monument kulture. Askush nuk e ka vënë.

Nga ana tjetër mua më vjen jashtëzakonisht mirë që sidoqoftë, prap së prapë, kur bëhet fjalë për të më luftuar futen elementë si ngjyra, Teatri, dhe bëhet debat arti, që as ka qenë dhe as do jetë më. Kur qeveria e atyre që sot kanë rënë si faja nga fiku dhe u është këputur dhe llastiku u angazhua për të bërë Teatrin tek Piramida.

Dhe kur unë si kryebashkiak prita një delegacion me kryesues një të afërm familjar të ish- kryeministrit , bashkë me një grup gjermanësh, dhe më paraqitën Plazza Shopping. Projekti ishte i bukur, një shesh me dyqane, bare, restorante, aty ku sot është pishina, por ajo pishinë në mes të Teatrit ka shërbyer për bretkosat që ishin të vetmet spektatore dhe për të larë makinat e aktorëve me ujë çezme. Bëheshin 2-3 kate. I thashë shumë bukur projekti, por do bëhet Teatri Kombëtar këtu.”