Flasim qartë…

nga Ismet Toto

Kjo gazetë, nëqoftëse shquhet në ndonjë mënyrë, shquhet pikërisht sepse ka zakonin të flasë qartë, t’i thotë të bardhës e bardhë dhe të zezës e zezë, me aq sa lejojnë konditat e sotme në këtë vend. Dhe në shumë raste kjo punë është bërë edhe me mënd, edhe me kurajo. Dhe puna jonë ka pasur efekt si në publik, ashtu edhe në disa qarqe të larta. Dhe jo sepse e bëjmë ne, por se ajo që kemi thënë ne në disa raste është e llogjikshme ngjer në palcë dhe e vlerëshme për këtë vënd. Dhe kur shfaqen mendime të shëndosha, nga çdo anë dhe nga kushdo qoftë, duhet të merren parasysh. Dhe në realitet nuk është e mundur të mos merren parasysh.

Kështu shpjegohet pse publiku ka një simpati të veçantë për këtë gazetë. Dhe prova për këtë nuk është doemos shitja e madhe që ka kjo gazetë, por edhe grumbulli i letrave të përjavshme që na vijnë nga shumë qarqe plot inkurajime. Kjo simpati e publikut për këtë gazetë, e që tërhorazi don të thotë simpati për ata që punojnë për ta bërë këtë gazetë të këtillë, na bën që të gjithë ne edhe të gëzuar, edhe krenarë. Sidomos na shton vullnetin për punë.

★ ★ ★

Kjo gazetë ka pasur fatkeqësinë të ndodhet në mes të dy gazetave të tjera jo vetëm kundërshtare, por në gjykimin tonë, jo në lartësinë e misionit që duhet të jetë një gazetë në Shqipëri. Sepse e kemi thënë dhe përsëritur që gazetaria në Shqipëri duhet të mos jetë as për tregëti, as për intriga politike; duhet të jetë vetëm e vetëm si një mision i shenjtë idealistik, që ka për qëllim jo vetëm t’i japë informata popullit mbi çdo gjë që e intereson atë, por të formojë edhe pikpamje edhe korrente mendimesh. Nga ky shkak ne s’kemi mundur gjithmonë të ndjekim vijën tonë besnikërisht. Ambienti ynë gazetar na ka shtrënguar në disa raste të zbresim edhe ne poshtë pa dashur dhe pa e patur qejf. I themi vetë gabimet tona pikërisht sepse jemi ballëhapët, flasim qartë dhe nuk ndiejmë nevojën të jemi si të tjerët, hipokritë dhe dallkaukë me publikun ose me këdo qoftë. Dhe as që premtojmë me siguri se këndej e tutje do të rrimë në çdo rast në lartësinë që meritojmë. Ajo që premtojmë, është se do të përpiqemi me çdo mënyrë që të mos zbresim poshtë me sa të jetë e mundur. Dhe duke bërë kështu, jemi të sigurtë se kënaqim dhe publikun tonë.

★ ★ ★

Deri diku është e vërtetë se ai që quhet sot shtyp, ka rënë poshtë, është degjeneruar, ka mbetur në duar jo të denja për misionin që ka shtypi. Kur pohojmë haptazi se edhe vetë kjo gazetë ka qenë e shtrënguar të ulet, merreni me mënd se dy gazetat e tjera të Tiranës në ç’gjendje i kujtojmë ne se janë. Dhe bashkë me ne shumica e publikut shqiptar. Në këtë mënyrë, në vënd që shtypi të jetë një e mirë për vëndin, është një e keqe. Dhe një e keqe që don shërim, dhe një shërim rrënjësor. Sepse gjersa do të kemi gazeta në duar të njerëzve kryekëput dhe nga çdo pikpamje të papërshtatshëm për atë mision, shtypi i këtij vendi do të vazhdojë t’i bëjë dëm këtij vëndi. Këtë duhet ta mendojnë mirë e thellë gjithë ata që e duan dhe që e kanë për zemër këtë vënd. Sepse ata që e mendojnë këtë vend si një shesh të lirë për të fituar të holla, ose si një provincë të Perandorisë Otomane dhe pra, për ta sunduar dhe shtypur dhe mjelur, ata, shpresojmë, nuk janë më në gjendje të bëjnë atë që kanë bërë ngjer dje.

Nesër nuk do të jenë më kurkushi…

/Arbënia, 11 gusht 1936/