Nuk është më ai i plotëfuqishmi që po e rrëzonte Edi Ramën nga froni i Kryetarit të Partisë Socialiste, puç të cilin Dexhalli e nuhati dhe e përplasi për muri, jo për ta lyer më në mëngjes, por, për ti marrë erë burgut nga i cili do të dalë vetëm atëherë kur krijuesi i tij vendos!
Sot, në Gjykatën Kushtetuese u shfaq i përulur pasi para portës e pa se nuk kishte më as mbështetës!

Buzëqeshja, nuk mjaftojë sepse nëntë muaj pas prangosjes, para Gjykatës Kushtetuese kur pa ditën e diellit nuk pa më pastronazhistë që e mbështesin, madje aty nuk ishte as miku i tij vjetër Fuga, që bënte borderotë e këtyre shërbëtorëve të partisë!
Nuk pa më asnjërin prej miqëve që ishin pagëzuar deputetë të Lali Erit sepse tashmë i kalojnë të kaluarës!
Nuk pa më as edhe një artistë nga ata që i ngopte me lekë dhe ata mbyllnin gojën duke parë Teatrin që Lali Eri po e shembte!
Nuk pa më as ata lulushët që i punësoi në Bashki si luftëtarë të linjës së parë të frontit kundër Sali Berishës!
Nuk pa më as edhe një trashëgimtarë të të përndjekurëve politikë që kaluan ylberin dhe u shitën për një vend pune!
Nuk pa më as edhe ata freshistët që i përdorte për çdo betejë socialiste, sepse, thjeshtë, Edi Rama e nuhati qëllimin, dhe Lali Eri mbeti një puçistë në tentativë!
Ky është një film që qytetari i Tiranës e ka pa me Saimir Tahirin, ndërsa siç e do zakoni rilindas sorosist, epilogun e fabulës do ta vendos krijuesi i Lali Erit, dexhalli Edi Rama!
 
			 
				 
						