Hero i Përdhunimit Socialist

Hero i Punës Socialiste ishte titulli më i lartë në fushën e ndërtimit të socializmit në Republikën Popullore Socialiste të Shqipërisë dhe u jepej shtetasve, rretheve, qyteteve, fshatrave, organizatave shoqërore, institucioneve, ndërmarrjeve, kooperativave bujqësore, fabrikave, sektorëve, brigadave, njësive, reparteve e nënreparteve ushtarake dhe grupeve të punonjësve për përfundime të jashtëzakonshme dhe të qëndrueshme me rëndësi të madhe për të gjithë vendin, të arritura në sektorin e ekonomisë, të shkencës, kulturës, artit, të revolucionit tekniko-shkencor dhe për veprimtari e merita shumë të shquara në shërbim të RPSSH.

Meqë sot asgjë nga këto nuk ekzitojnë, si RPSSH, organizatat shoqërore, kooperativat bujqësore, fabrikat, sektorët, brigadat, ashtu si edhe të arritura në sektorin e ekonomisë, shkencës, kulturës, artit, të revolucionit tekniko-shkencor, pra, nuk ezksiton fare as konpceti i punës, rilindja nuk është e pashpresë nëse ka titull prej Heroi që mund të jap; Madje edhe sot kur rilindasit nuk punojnë por janë bossët e atyre që mbjellin dhe mbledhin drogë, montojnë dhe çmontojnë mina me telekomandë, vrasin dhe ngjallin bashkëpunëtorë, arrestojnë dhe lirojnë kriminelë, deformojnë dhe reformojnë drejtësi, dhe, në fund, në kohën e lirë, dhunojnë dhe përdhunojnë kur nuk u lejohet të arrijnë qëllimin.

Një Hero i Punës Socialiste në vitin 1981 kishte realizuar planin e punës deri në vitin 2011, dhe 30 vjet pasi mori këtë titull ai u kujtua si mrekullibërës prej punëtori, madje u konstatua me bindje se një gjë e tillë nuk do të mund të ndodhë sa të jetë jeta ndonëse realizimi i planit të tij të punës lë vend për të diskutuar.

Shtatë vjet pas këtij përkujtimi, mrekullia bie poshtë, sepse sot kemi një Hero që jo vetëm për 30 vjet por as për 300 vjet, shteti shqiptar nuk do të njohë një të tillë. Jo Hero të Punës, as Dembelizmit por Hero të Përdhunimit Socialist.

Jo se për 30 vitet e kaluara socialistët nuk kanë përdhunuar, jo se në 30 vitet e ardhshme nuk do të ndodhë një përdhunim ose nuk do të ketë përdhunues në tokën shqiptare, por, kurrë, as atëherë, nuk do të ketë një përdhunues i cili do të mbrohet nga i plotfuqishmi i lagjes, shefi i komisariatit, prokurori, babai deputet, shefi i grupit parlamentar të rilindjes dhe në fund edhe kryeministri.

Ky titull përveç se zuri vend dhe tashmë është e qartë se kujt mund ti ndahet, rrezikon krijimin e një tendence meqë çdo përdhunues, edhe në të ardhmen, me një centrifugë të vogël politike mund të marrë rrugëtimin drejtë titullit Hero i Pëdhunimit Socialist.

Sot, ndoshta djali i deputetit Rrahman Rraja do të ishte thjeshtë një përdhunues katundi, por i denoncuar nga opozita, përballë një kryeministri që nuk e honeps dot një kallëzim, aq më shumë kur ai është josocialist, ai u zgjua Hero! Dhe jo vetëm kaq.

Përdhunimi i tij filloi të pëlqehet edhe nga ca rilindase, vetëm për faktin se nuk ishte “përdhunim demokrat”, dhe viktima, Xhisiela Maloku, u la në plan të dytë. Dhe, së bashku me rilindasit edhe shoqatat për të drejtat e grave nën kujdesin e kryeministrit  reflektuan; Dhunën filluan ta konvertojnë në shpifje, me raste edhe humanizëm dhe tashmë së fundi edhe në dashuri. Dhe, të gjithë së bashku, në një zë, denoncuesin e përdhunimit socialist e pagëzuan, Horr, vetëm pse këtë e tha, i madhi Kryeministër!

Fjalori i gjuhës shqipe thotë se Horr është njeri me vese të këqija që sillet keq, pi ose luan kumar, njeri pa cipë e pa nder; rrugaç. Horr i horrave horr shumë i keq. Ishte horr i madh. Mos i beso atij horri!

2.vjet.Njeri i varfër e i këputur, ai që s’kishte asnjë dysh në xhep dhe e siguronte jetesën  me të ardhura fare të pakta e të rastit (përdorej zakonisht nga shfrytëzuesit).

3.përçm. Njeri i pasur, po dorështrënguar e zemër-ngushtë, kamës që jo vetëm nuk u jep gjë të tjerëve, por edhe vetë rron keq.

* E bëri horr dikë e shau rëndë dikë, e turpëroi dhe e poshtëroi, e bëri rezil.

Meqë Edi Rama njihet si shkronjës i mirë i fjalimeve të kryeministrit, dhe patjetër që është në dijeni edhe të domethënies së fjalës “Horr”, është e çuditshme pse e tha në këtë rast sepse ajo vetëm denoncuesit Nënkomisar Emiljano Nuhut nuk i shkon. Madje e kundërta, një epitet i tillë, do ti shkonte sikur ai të vazhdonte punën e tij, socialistët përdhunimet, shefi i komisariatit, ai i grupit parlamentar rilindas dhe kryeministri mbrojtjen e kriminelëve, në veçanti kur janë deputet ose bijë deputetësh, e ndërkombëtarët të vazhdonin me raportet për reformën e suksesshme në drejtësi.

Në fund, në situatën e krijuar, dhënia e titullit Hero i Përdhunimit Socialist do ti krijojë telashe të madhe kryeministrit Edi Rama sepse duarthatë do të ngelen të gjithë ata që kontribuan për dhënien e “vlerës socialiste”, këtij përdhunimi ordiner, dhe nuk janë pak: i gjithë zingjiri i pushtetit, nga polici më i thjeshtë i komisariatit deri tek kryeministri.

Ndryshe, nëse i referohemi titullit Hero i Punës Socialiste,  përdhunimi në fjalë, pa gjithë këtë zingjiri komandues të pushtetit, nuk do të ishte një përdhunim përmes të cilit mund të përcaktohet titulli më i lartë në fushën e ndërtimit të socializmit: Hero i Përdhunimit Socialist!