Indipendenca

Luftuam edhe na për lirin t’onë. Shqipërija u-bë sepse pati Shqiptarë të vërtetë dhe sepse u-derdh gjak. Nuk janë vetëm ato pesë a gjashtë emëra që zihen në gojë në festat t’ona zhurmë-mbëdha të vetmit dëshmorë që ranë në fushën e nderit.

Lista e herojve t’anë do të dalë një ditë në shesh për çudinë dhe tmerrin e patriotëve të kafeneve që dergjen edhe sot e gjithë ditën mbi kurriz të Kombit.

Që nga Kosova e burrave trima e gjer në malet e rrepta të Shkodrës krenare, që nga Korça kombëtare e gjer në brigjet e Vlorës së përgjakur, janë përgjunjur mijëra “shqype” në këto pesëdhjetë vjetët e fundit. Janë përgjunjur duke patur në dhëmbët e tyre të shtrënguara vetëm një fjalë, vetëm një emër: SHQIPËRI.

Këta e bënë Shqipërinë. Këta që shënjtëruan jetën dhe emërat e tyre dhe i dhanë sot e përgjithmonë një kuptim edhe jetës s’onë edhe jetës së brezave që vijnë.

Shumë shpejt mbase harrojmë na të shumit thundrën e rëndë të gjerdjeshme së të huajit të vrazhgët e barbar. Vitrat kalojnë dhe na harrojmë se gjer dje s’kishëm leje as të flasim Shqip, as të mendojmë e as të duam e as të rrojmë fare. I harrojmë këto dhe jetojmë vetëm çastin që kemi përpara. Shënjë foshnjërie. Do të mund t’i themi vetes të pjekur kur të kemi ndër mënd të gjallë kujtimin e së djeshmes dhe kur të kemi parasysh të Nesërmen. E sotmja është duke ikur…

Indipendenca jonë ka themele sot. Edhe njësija jonë Kombëtare është më e vërtetë sot nga ndonjë herë tjetër në historinë t’onë si popull. Ata që s’prajnë së foluri se ndryshimet e elementeve përbëjnë një problem që mbetet për t’u zgjidhur, nuk janë pjesëtarë të ndonjërit nga elementet që përbëjnë Shqipërinë. Ata janë skeptikët, njerëzit që dyshojnë mbi çdo gjë të mirë, njerëzit që besojnë vetëm se më në fund triumfon e keqëja, njerëzit mbrënda të cilëve gjithëçka është e kalbur, e ftohët, e hidhur…

Mbretërija Shqiptare nuk është më një shënim gjeografik po është një gjë e gjallë që lëviz, zhvillohet dhe rritet. Na kemi sot një brez të ri të përgatitur dhe të fuqishëm që do t’i japë Atdheut dhe Historisë së vet dritë dhe gjallëri. Ky brezë do të jetë pararoja e të gjitha betejave t’ona Kombëtare të paskëtajshme. Sepse vetëm të rijtë venë duke kënduar në ballin e çdo lufte, sepse vetëm të rijtë e njohin dhe e dashurojnë Lirinë, sepse vetëm të rijtë i ndjejnë thellë sakrificat e dëshpëruara të dëshmorëve për LIRI./Arbënia, 28 nëntor 1935/