nga Agim Popoci
Fushata e pakuptimtë zgjedhore për Kryetar të ri të Partisë Demokratike, për fatin e mirë të shqiptarëve, mori fund. Anëtarësia e PD e tronditur nga humbja e 25 Prillit, as nuk pa dritë dhe as nuk ndjeu ngrohtësinë nga ato çfarë u thanë nga 4 kandidatët për Kryetar të ri, ndonëse në shikim të parë u krijua ideja se po fillon një garë e shkëmbimit të ideve drejtuese, reformiste dhe kuruese të një partie që humbi edhe pas 8 vjet qëndrimi në opozitë, përballë një qeverie të dështuar të cilën e karakterizon vjedhja, korrupsioni dhe krimi!
Rivalët e Kryetarit aktual Lulzim Basha, në turin e tyre elektoral konsumuan shumë energji për ti treguar elektoratit se ishte Basha fajtori kryesor pse Partia Demokratike edhe pas 25 Prillit vazhdon të jetë në opozitë, dhe do të jenë ata, Edith Harxhi, Agron Shehaj ose Fatbardh Kadilli që do ta bëjnë Lulzimin më mirë!
Të tre rivalët e Bashës, nga Malësia e Madhe në Konispol folën për gabimet e tij madhore, dorëzimin e mandateve dhe bojkotimin e zgjedhjeve lokale, duke mos përfillur as faktin se para marrjes së trajtës “gabim”, të dyja ishin legjitimuar në strukturat e partisë, Kryesi dhe Këshill Kombëtar, dhe sot nuk mund të quhen as gabim i Lulzimit dhe as i Bashës!
Dhe kur jemi te këto dy struktura, që të tre rivalët e Bashës folën për reformë në parti por asnjëri nuk pati guximin të flas për organin më të kalbur ndonëse më i larti që ka kjo parti, Këshilli Kombëtar. Askush nuk foli për shumë miratime që bëri ky organ dhe që dëmtuan si partinë ashtu dhe strukturën e saj, madje as për shkrimet që anëtarët e këtij Këshilli u bëjnë “like” dhe “share” “me urdhër të Kryetarit” edhe kur ato janë shkruar nga komunistët dhe ish miqtë e Edi Ramës, si Artur Zheji, Armand Shkullaku dhe Andi Bushati.
Pavarësisht gishtit të Harxhit, Shehajt ose Kadillit, që drejtuan nga shumë protesta masive të opozitës që përfunduan me “Natën e mirë!”, dhe ato ishin kritikuar edhe nga anëtarësia, nga goja e tyre e tyre nuk u dëgjua një zgjidhje se si duhet të mbaronte një protestë e Partisë Demokratike ndryshe nga sa i dha fund Lulzim Basha!
Dhe jo vetëm kaq! Asnjëri prej kandidatëve për Kryetar nuk e vuri gishtin në plagën e humbjes, që është dhe çelësi i sjelljes së re të demokratëve me atë që më 13 Qershor ulet në fron.
Meqë heshtën, tashmë është e qartë se Edithi, Agroni dhe Fatbardhi mund të ishin edhe Lulzim para 25 Prillit por në koalicion do ta kishin LSI-në dhe përballë Edi Ramën.
LSI si virus, vërtetë nuk erdhi nga lakuriqët kinez ama ishte ai që i shkaktoi dëmin më të madh Partisë Demokratike si para ashtu dhe më 25 Prill! Si do t’ia bënin me këtë virus asnjëri prej rivalëve të Bashës nuk u shpreh, ashtu siç nuk u shprehën për Edi Ramën.
Sot kur është e qartë se mandatet nuk i dorëzon më njeri dhe nuk ka bojkot të zgjedhjeve pavarësisht “lepe peqeve” nga Kryesia dhe Këshilli Kombëtar, çështja kryesore është se çfarë do të bëjë Kryetari i ri i PD më 14 Qershor!
Me formulat shqiptare çdo parti në Shqipërinë pluraliste ka dështuar. Nëse vazhdojnë dhe kërkojnë anëtarë Kryesie ose largqoftë të Këshillit Kombëtar që kundërshtojnë në parim Kryetarin, atëherë janë në rrugë të gabuar!
Por, situata nuk është e pashpresë! Ai që ulet në fronin e Kryetarit të ri të PD, duhet ta kuptoj se vjen pas 25 Prillit dhe më 14 Qershor përballë ka vetëm Edi Ramën.
Kur ta kuptoj këtë fakt dhe duhet t’ia nis nga e para edhe kur i mungon një analizë e asaj se çfarë ka ndodhur me PD nga viti 2013 nën regjimin e Edi Ramës, i mjafton ajo që e kishte të qartë Ronald Reagan, se si do ti përfundoj gara e tij presidenciale përballë Jimmy Carter:
“Recesioni është kur fqinjin tuaj e largojnë nga puna. Depresioni është kur juve ju largojnë nga puna. Ndërsa shërimi, kur Jimmy Carter largohet nga puna!”