Lider i opozitës, jo me votë por me vdekjen e Berishës!

Deshi Lafsha, të bëjë një mrekulli, të vishej me tesha, po sikur njeri! Nuk ke se si e fillon ndryshe një analizë për të kuptuar sjelljen e çuditshme të Zotni Lafshës, pasi kishte shijuar shfaqjen “Mbreti po vdes”, përveç se duke perifrazuar vargjet e shkrimtarit tashmë të ndjerë Rexhep Hoxha kushtuar Lepurushit!

“Përmes komikes dhe groteskes i flet mjeshtërisht edhe realitetit tonë shoqëror e politik,” thotë Lulzim Basha për veprën e dramaturgut Eugène Ionesco, duke dëshmuar se çfarëdo që bënë në jetën e tij, dje, sot dhe nesër, në familje, kafe, teatër ose politikë, ka vetëm një qëllim: Vdekjen e Sali Berishës! Pse?!

Me Qeverinë ose kundër Reformës në Drejtësi

Ndonëse Eugène Ionesco ishte sqaruar se cila ishte arsyeja e shkrimit të kësaj vepre, ajo kishte shkaktuar reagime ndër vite dhe së fundi në Tel Aviv para dy muajve, dhe asnjëra prej gjetjeve të publikut si dhe ajo e autorit, nuk përkon me logjikën e Zotni Lafshës!

Shumë prej atyre që nuk kishin rastin si Zotni Lafsha ta shohin dramën “Le Roi se meurt”, ose dhe prej atyre që nuk kishin dëgjuar për këtë vepër ndonëse është e vitit 1962, kishin rastin të dëgjojnë skandalin që shkaktoi kjo shfaqje në Tel Aviv  më 10 Gusht të këtij viti në Teatrin Cameri.

Shfaqja u ndërpre disa herë nga mbështetësit e Kryeministrit duke menduar se shfaqja po kritikonte qeverinë, por shumica e shikuesve filluan të thirrin “turp” dhe “demokraci”, thirrje këto që janë dëgjuar në protesta kundër reformës në drejtësi të qeverisë izraelite!

Pas sqarimit të aktorëve se shfaqja është shkruar në vitin 1962 dhe teatri ka të drejtë të shprehë opinione dhe pikëpamje politike, shfaqja rifilloi dhe u duartrokit nga publiku.

Pra, sikur edhe ti besojmë Zotni Lafshës se iu mbush mendja ta shikoj një shfaqje si pa dashje dhe ajo qëlloi të jetë “Mbreti po vdes” meqë nuk është ndonjë frekuentues i rregullt i Teatrit, dhe sikur ti besojmë se vërtetë nuk ka arsye dhe nuk mund ti shkoi mendja njeriu se mesazhi i kësaj vepre mund të jetë kritika ndaj qeverisë së Edi Ramës, pse kritikat ndaj reformës në drejtësi nuk mund të ishin preteksti i kësaj vepre, siç e perceptoj shumica e publikut artdashës në Tel Aviv!   

Por, e gjitha flet mjeshtërisht edhe për realitetin tonë shoqëror e politik, siç thotë Zotni Lafsha, dhe meqë përjashtoi Mbretin e Qeverisë dhe atij të Gjyqësorit, i vetmi Mbret që ngelet në realitetin tonë shoqëror e politik ngelet ai i opozitës, që është dhe pengesa e tij e vetme politike, Sali Berisha!

Mbreti po vdes!

Pra, pasi humbi shpresat për ndihmën që mund ti jap Kryeministri Edi Rama përveç se me vulë dhe logo, pasi “non grata” nuk e dëmtoi Sali Berishën në rënien e mbështetjes ndër demokrat, Lulzim Basha nuk e pret uljen në fronin e liderit të opozitës me votë, por me vdekjen e Dr.Berishës.

Nëse kësaj i shtojmë dhe faktin se vetë autori i veprës Eugène Ionesco ishte shprehur se shfaqja u shkrua si një lloj mësimi për vdekjen kur ai ishte i sëmurë dhe i frikësuar nga vdekja, atëherë situata për Zotni Lafshën bëhet edhe më e pashpresë.

Autori i “Le Roi se meurt” ishte i qartë se ne jemi të gjithë njerëz që vdesim dhe që refuzojmë të vdesim, por jo dhe Zotni Lafsha i cili siç duket paska humbur disa orë gjumi edhe të ditës së diele, për të parë një shfaqje të mrekullueshme si kjo e Eugène Ionesco; Në Teatër, ku askush nuk e kishte të qartë prezencën e Zotnit Lafsha, meqë aty mund të karikohesh shpirtërisht nëse vepra realizohet me sukses, siç ndodhë gjithmonë me regjisorin Armand Bora, por nuk mund të kërkosh vdekjen e asnjë njeriu në këtë botë, qoftë ky dhe Sali Berisha!

Apo, Zotni Lafsha i përgjumur e ka ngatërruar Eugène Ionescon me Francis Scott Fitzgerald, i cili shumë kohë më parë e ka thënë:

Ma thuaj heroin dhe do të shkruaj tragjedinë!