Marrëdhënia speciale me SHBA, Rama: Sot, shqiptarët më mirë se asnjëherë më parë!
Sot në rajonin tonë shqiptarët janë më mirë se asnjëherë më parë, dhe kjo në radhë të parë mund të thuhet pa frikë se i dedikohet marrëdhënies speciale të SHBA me shqiptarët, tha Kryeministri Edi Rama gjatë fjalës së tij në Konferencën “Shtetet e Bashkuara të Amerikës në Ballkanin Perëndimor”, duke e konsideruar edhe Ballkanin Perëndimor si pasqyren e suksesit më rrezatues të politikës së jashtme amerikane që pas fundit të luftës së ftohtë.
“Shqiptarët jo vetëm nuk janë vetëm, por se janë në shoqerinë më të mirë të mundshme, e nëse sot në rajonin tonë shqiptarët janë më mirë se asnjëherë tjetër krahasuar me të shkuarën e vështirë të kombit tonë, kjo në radhë të parë mund të thuhet pa frikë se i dedikohet kësaj marrëdhënie speciale me SHBA dhe qasjes së SHBA ndaj shqiptarëve dhe ndaj vetë rajonit.”
Kam vënë re që shumëkush ndër miqtë dhe partnerët tanë në gjithë nivelet, edhe të zakonshëm edhe në njerëz më pak të zakonshëm e shikojnë këtë marrëdhenie si një shprehje deri diku naive të kuptimit tonë për botën, tha Edi Rama, dhe jo rrallë më ka ndodhur që të ndesh buzeqëshje të keqardhur për këtë përkushtim që kemi si popull ndaj SHBA-së.
“Është shumë e vështirë të kuptohet nga të tjerët pse-ja e kësaj marrëdhënie që padiskutim është e lidhur thellë edhe më atë që ne kemi jetuar si komb në shumë faza të historisë, por edhe që kemi përjetuar si popull në vend dhe Kosovë në periudhën e parë të jetës sonë si bashkëkohës, që sot e jetojmë ende historinë e hapësirën shqiptare.”
Padiskutim këto kanë ndikuar thelbësisht në vetëdijen tonë, konstaton Rama, ashtu si edhe Ballkani Perëndimor nëse sot është një vend më i mirë i dedikohet SHBA-së.
“Dhe, besoj se Ballkani Perëndimor është pasqyra ndoshta e suksesit më rrezatues të politikës së jashtme amerikane që pas fundit të luftës së ftohtë. Pasqyrë ku historia e përmbledhur e viteve që i kemi jetuar si dëshmitarë okularë nisi praktikisht me një konflikt të madh, pastaj u shkua në bomba e nga bombat jemi në kushtet kur flasim për intensifikim të bashkëpunimin rajonale. Edhe pse padiskutim jemi larg zgjidhjes përfundimtare të paqes përsa kohë nuk ka zgjidhje përfundimtare të konfliktit të trasshëguar mes Serbise dhe Kosovës.”
Nga ana tjetër është diçka që e thanë edhe të tjerë, thekson Kryeministri i Shqipërisë, por vlen të theksohet se edhe emërimi në këtë fazë delikate të jetës politike të Ballkanit Perëndimor i dy personaliteve të ndryshëm por me zë dhe fuqi të mjaftueshme për të ndikuar në procesin e normalizimit mes raportit Serbi Kosovë, i një miku të hershëm të kësaj zone dhe shqiptarëve, Palmer dhe nga ana tjetër ambasadorit Richard Grenell, përbëjnë një shenje kuptimplotë të interesit dhe fokusit të SHBA mbi rajonin dhe këtë konflikt.
“Nuk them ndonjë gjë të paditur nëse theksoj që pas vendimit të Këshillit Evropian në 18 tetor, pozicioni i BE në këtë konflikt është dobësuar tej mase dhe kapaciteti i BE për të ndikuar në procesin e dialogut është tkurrur tej mase se BE me vendimin e marrë, që rezultoi në fund të një debat të nxehtë mes veti, i dha një goditje jo të vogël besueshmërisë së vetë dhe do të jetë e vështirë për të dyja palët që të besojnë në mundësinë e incentivave që mund të deklarohen, por faktikisht mund të mos mbahen.”
Nuk është hera e parë, që BE nuk mban fjalën, tha Edi Rama, dhe në rastin e Kosovës besoj se kemi një nga shembujt flagrant të mungesës së kapacitetit për të mbajtur fjalën,
“Nuk është një shtet por tërësi shtetesh që funksionon në bazë të konsensusit, se një të kundërvihet dhe të gjithë vihen në pozitë të vështirë. Kushtëzim absurd, që u mor në konsideratë dhe u adresua të liberalizimit të vizave për Kosovën pas kryerjes së marrëveshjes për kufirin me Malin e Zi. Rast unikal dhe ndërkohë që nga viti 2014 BE ka liberalizuar vizat për 100 mln njerëz, marrja peng e 2 mln shqiptarëve deri në pikën e transformimit të një vendi të çliruar nga fuqitë e mëdha evropiane në aleancë me SHBA, tejkalon kufirin e çdo absurdi,” tha Kryeministri Edi Rama duke e konsideruar një pengmarrje që reflekton mungesën e një kohezioni dhe kapaciteti për të vepruar në unison dhe rënien e gjithë familjes evropiane në vazhdimësi në grackën e një vendi apo tjetër që për arsye të ndryshme imponon moskonsensusin.
