Më 1997 Promemorie, sot Program Qeverisës i Edi Ramës: Krimi ndjell Krimin!

Ishte fundjanari i vitit 1997 kur Edi Rama hartoi një Promemorie kundër pushtetit të Sali Berishës dhe mblodhi ca “intelektual” për ta firmosur këtë kornizë e cila u mendua si Alternativë për shpëtimin e kombi dhe demokracisë.

Përshkrimi që në këtë Promemorie iu bë situatës me ardhjen e Sali Berishës në pushtet dhe çfarë mund të pritet në situatën e krijuar, nuk përkonte me realitetin por sot frikshëm i ngjanë si mënyrës së ardhjes së Edi Ramës në pushtet në vitin 2013 ashtu dhe qeverisjes së tij, edhe pse duhet pranuar që për shumë kë ishte diçka e papritur dhe e paparashikuar.

“Është e pritshme që një popull që nuk e lë demonstrojë as me lule të demonstrojë me gurë. Është e pritshme që një popull që nuk e lë t’i korrigjojë institucionet e pushtetit me votën dhe opozitën e tij, t’i korrigjojë ato me flakë. Është e pritshme zemërata popullore ndaj një shteti  që, pasi ka bërë punën e hajdutit, kërkon të vihet në rolin e gjykatësit,” thekson Edi Rama në Promemorie që e zbatoi si metodë për të ardhur vetë në pushtet, ndërsa përshkrimi që i bëhet situatës së krijuar me pushtetin e Sali Berishës dhe mënyrat e përdoruar represive, është realiteti që shqiptarët po e përjetojnë me Edi Ramën Kryeministër ku Krimi po ndjell Krimin!

Thirrja që Edi Rama me shokë i bëri popullit si Alternativë për shpëtimin e kombit dhe demokracisë nuk ishte dhe nuk është civile, por ashtu siç e ka parashikuar vetë Rama në vitin 1997, ndaj një regjimi të tillë nuk është se ka shumë zgjidhje tjera!

Ja dhe teksti i plotë i Promemories:

Promemorie  e një grupi intelektualësh të pavarur nga partitë politike

Ndal politikës “Krimi ndjell krimin”

Drejtuar: Opinionit publik shqiptar, Forcave politike në pushtet dhe kreut të tyre, Presidentit të Republikës, Forcave politike opozitare, Ushtrisë dhe Policisë

Për dijeni: Përfaqësive diplomatike të akredituara në Tiranë

Po ndjekim me vëmendje dhe shqetësim të thellë zhvillimet dramatike të ditëve të fundit në vendin tonë. E themi në që në fillim se kjo që po ndodh nuk është diçka  e papritur dhe e paparashikuar, por veçse afrim drejt aktit të fundit të politikës “krimin ndjell krimin”, që ka ndjekur pushteti aktual, me Sali Berishën në krye, qysh prej katër vjetësh. E lindur nga një aspiratë sa e fuqishme, aq dhe e turbullt për liri e demokraci, Partia Demokratike shumë shpejt pushoi së qeni një parti demokratësh dhe u shndërrua në një emër me të cilin abuzohet nga një mafje politike në pushtet.

Gabimet e njëpasnjëshme, qysh të nesërmen e marrjes së pushtetit dhe paaftësia e kryetarit të saj Sali Berisha për të reflektuar mbi to, për shkak të verbimit të tij nga etja për pushtet, bënë që shumë shpejt nga gjiri i saj të largohej pjesë më e emancipuar dhe më e kulturuar e politikanëve të rinj shqiptar dhe aty të mbetet një përzierje ish-komunistësh të vjetër fanatikë, të konvertuar në “antikomunistë” fanatikë, disa ish0të përndjekur në shërbim të tyre dhe gjithëfarë konformistësh të tjerë të rritur nga diktatura enveriste. Me këtë strukturë intelektuale dhe shpirtërore kjo forcë politike nuk qe në gjendje të ndërtonte një shtet që t’i udhëhiqte shqiptarët në rrugën e gjatë dhe të vështirë të lirisë. Ajo shumë shpejt mori kthesën për në qorrsokakun e vjetër të injorancës dhe nënshtrimit tradicional ndaj sundimit autoritar, e cila është edhe rruga më komode për ata që nuk e shikojnë shtetin si shërbim ndaj shoqërisë , por vetëm si mjet për të përfituar privilegje e për të kënaqur instinkte nga më të egrat.

Kështu rifilloi, në kurriz të popullit të varfër shqiptar, ende të pamësuar me shijen e lirisë, politika “krimin ndjell krimin”. Hap pas hapi pushteti i Berishës: u hoqi shqiptarëve të drejtën e porsafituar të demonstrimit, u ngushtoi në minimum hapësirën e porsafituar të informacionit, u hoqi pavarësinë e porsafituar të gjykatave, ua ktheu televizionin e porsaçliruar në mjet fyerjeje dhe presioni, u shkatërroi mjedisin natyror dhe u ndoti mjedisin shpirtëror, i përçau sipas logjikës leniniste “o me ne, o kundra nesh!”, rrahu dhe burgosi padrejtësisht, shkatërroi opozitën, i vodhi popullit mundësinë e vetme për të shpëtuar nga kjo klikë, votën e lirë… Grabitja e madhe financiare, për të cilën shqiptarët protestojnë sot, është pjesë e grabitjes së madhe politike, pjesë e krimit që ka ndjellur krimin, i cili, në thelb, është krim ndaj lirisë.

Skenat e dhunshme e tepër të dhimbshme që pamë në televizion dhe që u shëmbëllejnë si pika uji atyre të viteve 1990-91, nuk i shikojmë thjeshtë si revoltë për humbje të hollash, por si rrjedhojë e pritshme e një jete me liri të dhunuar, si rrjedhojë  e një abuzimi të paskrupullt me durimin e popullit shqiptar. Prandaj Partia në pushtet duhet të ndjejë përgjegjësi të thellë edhe për ato.

Është e pritshme që një popull që nuk e lë të demostrojë as me lule të demostrojë me gurë.

Është e pritshme që një popull që nuk e lë t’i korrigjojë institucionet e pushtetit me votën dhe opozitën e tij, t’i korrigjojë ato me flakë.

Është e pritshme zemërata popullore ndaj një shteti  që, pasi ka bërë punën e hajdutit, kërkon të vihet në rolin e gjykatësit.

Forca politike në pushtet, duke mohuar përgjegjësinë e tyre për krijimin e kësaj situate, duke përjashtuar çdo bashkëpunim të sinqertë me opozitën, si dhe duke vendosur një gjendje shtetrrethimi të pashpallur, nuk bënë gjë tjetër veçse po thellon krizën e saj të besimit, politikën e “krimin ndjell krimin”. Askush nuk mund të besoj më se ajo do të mund të gjejë zgjidhje të ndershme qoftë dhe në ndarjen e kapitaleve të ngrira të qytetarëve shqiptarë.

Ndërkaq, ne mendojmë se problemi më i madh nuk është thjeshtë kthimi i të hollave , por fakti që kjo politikë e papërgjegjshme e ka lënë vendin para një perspektive tejet të zymtë, për të cilën të gjithë duhet të jemi të ndërgjegjshëm dhe  të përgatitur që ta përballojmë së bashku.

Në Shqipëri shumë shpejt mund të shfaqen probleme politike, sociale dhe ekonomike me pasoja të rrezikshme. Vendi ynë kërcënohet nga rënia e fuqisë blerëse, nga rënia drastike e nivelit të jetesës, nga thellimi i varfërisë, nga një hemoragji e re eksodi, nga shkatërrimi i atyre pak gjërave që janë ndërtuar. Këtë gjendje nuk mund ta parandalojë apo ta lehtësojë  një forcë politike që ka humbur çdo autoritet pikërisht për arsye se është ajo që e ka shkaktuar, një forcë politike që ka uzurpuar pushtetin nëpërmjet grabitjes së votave të sovranit popull dhe një president që asnjëherë gjatë këtyre katër vjetëve nuk është ngritur mbi interesat e kësaj force politike. As edhe një qeveri teknike jashtëpartiake nuk do të mund ta kishte  këtë autoritet. Vendi ka nevojë që në krye të tij të vihet sa më parë një autoritet i vërtetë dhe i qëndrueshëm, një autoritet i mbështetur jo te frika, por te besimi.

I tillë do të mund të ishte vetëm një PARLAMENT i dalë nga zgjedhje të lira e të ndershme.

Duke pasur parasysh sa më sipër, në emër të mbijetesës dhe të lirisë  së këtij kombi të shumëvuajtur dhe të së ardhmes së fëmijëve shqiptarë:

I bëjmë thirrje popullit shqiptar: të evitojë shkatërrimin, shpërthimet e dhunës dhe provokacionet e policisë sekrete, duke vazhduar pareshtur me protesta paqësore.

I bëjmë thirrje qeverisë, presidentit, partisë në pushtet: të mos tregohen dritëshkurtër duke ngulmuar në masa represive dhe në tensionimin e situatës politike, të cilat kurrsesi nuk mund t’i zgjidhin problemet e rënda ekonomike  e sociale ekzistuese dhe ato që do të vijnë, por të pranojnë përgjegjësinë e tyre për gjendjen e krijuar dhe të përgatisin një largim sa më dinjitoz nga skena politike duke i kthyer sovranit popull të drejtën e votës.

U bëjmë thirrje partive opozitare: të ndërgjegjësohen për vështirësitë dhe përgjegjësitë tejet të mëdha që ka përpara politika shqiptare dhe t’i dominojnë ethet e luftës për pushtet, të lënë mënjanë dallimet ideologjike e nuancat programore, për të punuar së bashku që të ndërtojnë një  ALTERNATIVË të shpëtimit të kombit dhe të demokracisë.

U bëjmë thirrje ushtarëve, oficerëve dhe punonjësve të policisë në të gjitha nivelet: të mos shndërrohen në vegla të dhunës së një grupi politikanësh kundër popullit, kundër vëllezërve dhe motrave të tyre në fatkeqësi dhe të kujtojnë se ushtria është për mbrojtjen e atdheut, ndërsa policia është për të mbrojtur qetësinë e popullit.

U bëjmë thirrje të gjitha forcave politike, në pushtet dhe në opozitë: të ulen në tryezën e bisedimeve, si hap i parë o daljes nga kjo gjendje dhe si shembull emancipues për krejt shoqërinë shqiptare. I duhet dhënë sa më shpejtë politikës tradicionalisht shkatërrimtare “krimi ndjell krimin”.

Edi Rama

Frrok Çupi

Ardian Klosi

Fatos Lubonja

Ben Blushi

Nikollë Lesi

Fron Nazi

Kurt Kola

Agim Isaku

Martin Leka

Daut Gumeni

Armand Shkullaku

Arben Kumbaro

Artan Imami

Bashkim Shehu

Vladimir Prela

Bujar Xhaferri

Gjergj Peçi

Tiranë, 28 Janar 1997

Shënim: Kjo promemorie vazhdon të nënshkruhet edhe nga inteketualë të tjerë të pavarur, por duke patur parasysh thellimin e krizës në vend  dhe për të sensibilizuar opinionin vendosëm ta publikojmë./Koha Jonë, 30 Janar 1997/