Na pandehin tutkunë

nga Lutfi Dervishi

Në Shqipëri sporti më popullor nuk është futbolli, por indiferenca.

Arritja më e spikatur e vendit nuk është vajtja e kombëtares në Europian, por vendi i parë në listën e vendeve më të korruptuar në kontinent.

Zyrtarë të vegjël, drejtorë të medhenj, ministra të famshëm kanë arritur në përfundimin se njerëzit në këtë vend janë më shumë se idiotë/tutkunë.

Për të arritur në këtë përfundim nuk kanë harxhuar shumë kohë.

Shpejt kanë kuptuar se përballë vjedhjeve monstruoze njerëzit ose votuesit reagojnë me një durim me të madh se edhe vetë shenjtorët.

Ndërsa grabitjet që nuk gjenden as në manualin me të detajuar te korrupsionit i konsiderojnë lojë dhe si çdo lojë edhe kjo ka rregullat e veta.

Rregulli nr.1

Kur akuzohen, viktimizohen dhe u mjafton togëfjalëshi: Sulm politik.

Kur kapen me dorën në thes, (ose siç thonë në Kosovë me pelë në dorë) rregulli numër 2 është mohimi:

Unë?! Mashtrim? Jo, jo, ishte një iluzion optik.

Kur ndaj tyre nis hetimi, rregulli numër tre është sllogani: ”ta lemë drejtësinë të bëj punën e vet”

Kur provohet grabitja rregulli numër katër është relativizimi: “këto ndodhin kudo, bëhen filma”, “mirë këto vjedhin, por këta të tjerët vrasin”.

Rregulli numër 5: “uji lart rrjedh i kulluar” por poshtë ka ndonjë edepsez që merr kumbulla e dardha (po të bësh pak aritmetikë del që kanë kullufitur gjithë pemetoren).

Grabitin me të njëjtin pasion dhe intensitet që ka një adoleshent që luan fortnight sepse përballë mendojnë që kanë idiotë/tutkunë.

Ata jo vetëm e mendojnë, por edhe e besojnë!