Një Trëndafil i Bardhë për Edi Ramën
nga Agim Popoci
Në ditën kur Kryeministri Edi Rama i zhytur në krim dhe korrupsion po tallej me hapjen e grupkapitujve të anëtarësimit në Bruksel, kur familja shqiptare filloi numërimin mbrapsht të orëve të saj të fundit deri sa Ligji për Barazinë Gjinore të publikohet në Fletoren Zyrtare, kur Shëndetësia Falas tashmë është shndërruar në makth, kur mirëkuptohen si shqiptarët që heshtin ashtu dhe ata që heshtën nga 17 Nënëtori i vitit 1944, askush nuk e mendonte se ka shqiptarë që do të tallen edhe me numrin e vogël të njerëzve që dalin të protestojnë kundër këtij pushteti terrorist; Ose, më saktë, të ekzaltohen pse ka kaq shumë pak njerëz që protestojnë, duke filluar të hapin shampanjën si Edi Rama në Bruksel, se fundi i i Sali Berishës është afër!
Fillimisht, për të ekzaltuarit, që gjejnë më shumë arsye për të bojkotuar protestën kundër Edi Ramës, duke u vetëquajtur demokrat të orëve të para, dhe sot gëzojnë kur shohin Sali Berishën e vetmuar me shumë pak protestues!
Mund të jeni zemëruar pse nuk ishit në listën për deputetë në zgjedhjet e 11 Majit 2025, por, nuk jeni ju që vendosni nëse do të jetë apo jo Saliu vetë! Kështu ishte në vitin 1997, edhe në vitin 2001, por ishit ju në vijën e parë të frontit që iu sulët pushtetit në vitin 2005, të cilën Saliu e fitoi, jo, Ju!
Dhe, jo vetëm kaq! Sikur të jeni Ju, ai demokrati i djathtë i orëve të para do të ishit në protestën për mbrojtjen e familjes, të organizuar nga Pastori Akil Pano, ku nuk kishte as Sali dhe as Berishë!
Sikur të jeni Ju ai që ju shkakton aq shumë alergji Saliu, do të mblidheshit rreth flamurit pa Saliun dhe do të korrnit fitore në zgjedhjet e pjesshme në pesë bashki, ku partia e padronit të këtij vendi nuk arriti të marrë më shumë se 17%!
Nuk u dëgjuat as kur u vendos kandidati për Kryetarin e Bashkisë Tiranë që nuk ishte propozim i Saliut, sepse zgjidhja më e mirë për ju vazhdon të jetë, Fajet i ka Saliu, që në këtë rast u konvertua, Kandidat i Saliut!
Përkujtimi i masakrës së 16 nëntorit 1944 në ditën e pushtimit komunist të Tiranës 17 Nëntor, nuk u organizua nga Saliu, por askush prej juve demokratë të orëve të para që fajësoni Kryetarin e PD, nuk denjoi ti bashkohet familjarëve dhe të përndjekurve politikë që organizuan një ceremoni modeste!
Por, vazhdoni dhe çirreni se Fajet i ka Saliu, dhe nxirrni fishekzjarret në ballkonet tuaj duke festuar fundin e Saliut!
Nuk do të ketë më Sali, e pastaj?!
Nëse Edi Rama nuk ju jep leje të protestoni do t’i thoni se jeni gjysh, baba, djalë, gjyshe, nënë ose vajzë që në kohën e Saliut, apo do të merrnin menynë e 70 e kusur gjinive dhe do të kërkoni gjininë që ju përcaktoi Diktatori kur fajet i kishte Saliu!
Nëse Edi Rama nuk ju jep leje, do të dilni të përkujtoni të paktën familjarët e juaj në 17 Nëntor pa Saliun, ditë kur komunistët i vranë në vitin 1944 vetëm pse ishin intelektual, apo do të vazhdoni të keni frikë nga një copë piktori komunist!
Jo, me ose pa Saliun, pak rëndësi ka, Ju jeni pa dinjitet, sepse në rastin më të mirë do të dilnit në Foltoren Parlamentare para Kryeministrisë dhe do ti thonit Saliut në sy, pse është ai dhe vetëm ai fajtor!
Dhe, në rastin më të keq, nëse nuk do të kishit guxim të dilnit në këtë protestë ti drejtoheshit Saliut në sy, të paktën do të dilnit në protestën e Pastor Akilit dhe do të mbronit Familjen tuaj meqë nuk e mbron Saliu; Dhe, do të përkujtonit ditën e pushtimit komunist, 17 Nëntor 1944, duke e konsideruar ditë të shenjtë të çdo demokrati, sa të jetë jeta, pavarësisht nëse e harron Saliu ose jo!
Por, ju, pa dinjitet, duke mos pas respekt as për veten tuaj, shikoni fotografitë me dronët e Edi Ramës dhe filloni numërimin se sa demokratë janë në protestën e Saliut!
Ju, nuk jeni sot deputetë të Partisë Demokratike, dhe kjo nuk është një humbje e madhe sepse edhe shumica e atyre që janë me mandat demokrati nuk janë më të mirë se ju, dhe, kjo nuk e shton numrin e protestuesve që i bashkohen Saliut, por, në mesin e atyre që protestojnë ka me vetëdije që as nuk e kontrollon dhe as nuk e blenë Edi Rama!
Ndoshta mbeten aq sa ishte grupi i Trëndafilit të Bardhë/Weiße Rose/, pra, vetëm pesë intelektualë me profesorin e tyre, por, denoncimi kundër regjimit nuk duhet të ndaloj deri sa ai të shporret ose të përfundoj në burg, pa u penguar nga vrojtuesit e mediave komuniste që do të vazhdojnë numërimin dhe festën, të ekzaltuar se Saliut po i vjen fundi!
Por, demokratët e zemëruar të vijës së parë të frontit dhe jo vetëm, duhet ta dinë sot se të renditesh në grupin e numëruesve të demokratëve të paktë në krah të Saliut është shumë e lehtë, madje më e lehtë se sa e mendon Carlo me kriminelët tjerë mediatik; Por, Shqipërisë, aktualisht nuk i duhet një politikë pa Saliun, por, një Trëndafil i Bardhë për Edi Ramën rreth të cilit do të mblidhen të gjithë shqiptarët!
Weiße Rose guxoi, u organizua dhe denoncoi regjimin e Hitlerit, tre prej tyre përfunduan në gijotinë, por, ata u mblodhën për të punuar dhe vepruar për çlirimin e atdheut të tyre, Gjermanisë!
Demokratët e zemëruar të vijës së parë të frontit dhe jo vetëm, mund ta arsyetojnë veten me prezencën e Saliut, pse nuk çohen kundër regjimit të Edi Ramës, por, të paktën mund ta pyesin veten pse ky regjim është i ngjashëm si dy pika loti me atë të Hitlerit, dhe, kishte gjermanë që iu bashkuan Trëndafilit të Bardhë pa e vrarë mendjen se dikush do të numëroj radhët e tyre, që ishin vetëm gjashtë, edhe nëse përfundojnë në gijotinë! Kohë kur, i mbijetuari i Weiße Rose, Jürgen Wittenstein, kështu e përshkruan jetesën e gjermanëve të zakonshëm në Gjermaninë naziste në “Memories of the White Rose”:
“Qeveria – ose më saktë, partia – kontrollonte gjithçka: median, lajmet, armët, policinë, forcat e armatosura, sistemin gjyqësor, komunikimet, udhëtimet, të gjitha nivelet e arsimit nga kopshti në universitete, të gjitha institucionet kulturore dhe fetare. Indoktrinimi politik filloi në një moshë shumë të re dhe vazhdoi me anë të Rinisë Hitleriane me qëllimin përfundimtar të kontrollit të plotë të mendjes. Fëmijët u nxitën në shkollë të denonconin edhe prindërit e tyre për vërejtje përçmuese ndaj Hitlerit ose ideologjisë naziste.”
