Pasi nuk e do as taxisti, ja si komunikon “Kryeministri i kafshëve” në Facebook…
Qytetarët e Republikës së Shqipërisë me të drejtë u tronditën kur panë se si Edi Rama i konsideron kafshë qytetarët të cilët në mungesë të shtetit shkelin ligjin, vrasin dhe njerëz.
Por, Kryeministri të cilin edhe taxisti e nxorri nga makina dhe përfundoi në Facebook, komunkimin e ka shumë më mizerabël.
Dje ai kishte nëntë postime në profilin e tij në Facebook, me rreth 60 komente me qytetarët. Fillimisht duhet kuptuar se ky njeri më shumë se 1 orë në ditë i kushton përgjigjeve të qytetarëve e që zakonisht kanë të bëjnë me rastet kur nuk janë dakord dhe ai acarohet, e ku sipas Kryeministrit zakonisht janë qorra ose të shurdhër. Nëse i shtojmë edhe kohën e leximit, pa frikë mund të themi se Facebook-u atij i merr 3 orë në ditë apo ndoshta duhet të themi shyqyr që është për njeriun që nuk bënë asgjë.
Meqë merak e ka shembjen e Teatrit Kombëtar edhe dje përdori emrat dhe mendimet e atyre që janë shprehur për Teatrin dhe e përgënjeshtrojnë pas çdo postimi. I tillë ishte rasti me regjiosren Ilire Vinca:
Znj.Vinca e përgënjeshtroi dhe Edi Rama i dha një përgjigje kilomterike duke aktivizuar edhe “ushtrinë socialiste” të Facebookut që të fillojnë me sulmet ndaj kundërshtarëve:
Por meqë ky njeri nuk bënë asgjë përveç komenteve në Facebook ku punon me ushtrinë e tij me profile fallco, secili që e kundërshton i duket profil fallco:
Dhe, gjithmonë i gatshëm për ofendim edhe në rastin kur ai është tironc me mirësjellje:
Por, ky është Edi Rama, pa stil, pa edukatë, dhe gjithmonë i gatshëm për tu acaruar dhe për të ofenduar. E çka heq taxisti i shkretë!
Pra, Edi Rama gjithmonë duhet të ketë drejtë ndryshe në rastin më mirë je i lodhur:
E në rastin kur një mbrojtës i Teatrit merr guximin edhe ti drejtohet, ai bëhet keq fare:
Ndërkohë kur del dhe një adhurues i tij që i pëlqen batutat e njeriut që nuk bënë asgjë, gjithë këtë kohë të humbur kot me gallatë në Facebook ai e arsyeton me faktin se nuk ka opozitë. Pra, edhe marrëzitë e tij i arsyeton duke akuzuar opozitën:
Dhe, nuk pranon se ka vrasje por akuzon qytetarët se po shohin filma:
Por kur qytetari e pranon se Edi Rama është vetëm për humor dhe jo për Kryeministër, nuk ka reagim tjetër përveç hakërrimës:
Por Edi Rama nuk duron edhe kur i kritikojnë postimet idiote mbi mbledhjen e plehërave:
Shqiptarët janë me fat sepse po të ishte Edi Rama Guverantor, do të kërkonte nga qytetarët të duartrokasin para bankomatit kur marrin rrogën.
E kur qytetari i thotë që bënë punën që i takon dhe asgjë më shumë, reagimi është tashmë i mirënjohur:
E përveç grupeve vulnerabël ai nuk i honeps dot as shqiptarët nga Kosova dhe Maqedonia e Veriut që nuk e pëlqejnë atë dhe punët e tij, e që janë shumica:
Të neveritur nga show i tij, qytetarët marrin dhe përgjigjen e zakonshme të një pushtetari të dështuar: Hakërrim!
Edhe pas Edi Ramës, Edi Rama, ndryshe, Hakërrim! E kush mund flas ose ti përgjigjet njeriut që nuk e do më as taxisti, e ai vetë, Edi Rama nuk do më njeri as në Facebook, nëse nuk mendon si ai.
Mos u shqetëso o qytetar, ka një arsye që është i tillë, madhore madje. E kush ma mirë se Ali Asllani do jap përgjigjen:
Që nga Korça gjer te Shkodra mbretëron një errësirë,
nëpër fusha, nëpër kodra, vërshëllen një egërsirë!
Pra, o burra, hani, pini, hani, pini or’ e ças,
Për çakallin, nat’ e errët, është ras’ e deli ras’!
Hani, pini dhe rrëmbeni, mbushni xhepe, mbushni arka,
të pabrek’ ju gjeti dreka, milionier’ ju gjeti darka!
Hani, pini e rrëmbeni, mbushni arka, mbushni xhepe,
gjersa populli bujar t’ju përgjigjet: peqe, lepe!
Ai rron për zotrinë tuaj, pun’ e tija, djers’ e ballit,
ësht’ kafshit për gojën tuaj. Rroftë goja e çakallit!
Shyqyr zotit, s’ka më mirë, lumturi dhe bukuri,
dhe kur vjen e ju qan hallin, varni buz’ edhe turi!
Hani, pini dhe rrëmbeni, është koha e çakenjvet;
hani, pini e rrëmbeni, ësht’ bot e maskarenjve;
Hani, pini, vidhni, mblidhni gjith’ aksione, monopole,
ekselenca dhe shkëlqesa, tuti quanti come vuole!
Nënshkrim i zotris suaj nëpër banka vlen milion,
ju shkëlqen në kraharuar dekorata “Grand Cordon”!
Dhe kërkoni me ballhapur (!) komb i varfër t’ju thërres’
gjith me emrin tingëllonjës: Ekselenca e Shkëlqes’
dhe të quheni përhera luftëtar’ e patriot’,
në ka zot dhe do duroj’, posht ky zot, ky palo zot!
Grand Kordon i zotris’sate, që në gji të kan’ vendosur,
ësht’ pështyma e gjakosur e atdheut të veremosur;
dhe kolltuku ku ke hipur, duke hequr nderin zvarr’,
ësht’ trikëmbshi që përdita varet kombi në litar!
Dhe zotrote kullurdise, diç, u bëre e pandeh,
kundër burrit të vërtetë zë e vjell e zë e leh!
E na tunde, na lëkunde, nëpër salla shkon e shkunde,
mbasi dora e armikut ty me shok’ të heq për hunde.
Rroftë miku yt i huaj, që për dita los e qesh,
të gradoi katër shkallë, pse i the dy fjal’ në vesh!
Koha dridhet e përdridhet, do vij’ dita që do zgjidhet
dhe nga trasta pem’ e kalbur doemos jasht’ do hidhet!
Koha dridhet e përdridhet, prej gradimit katër shkallë
nuk do mbetet gjë në dorë veç se vul’ e zezë në ballë!
Mirpo ju që s’keni pasur as nevoj’ as gjë të keqe,
më përpara nga të gjithë, ju i thatë armikut: “Peqe!”
Që të zinit një kolltuk, aq u ulët u përkulët,
sa në pragun e armikut vajtët si kopil u ngulët!
As ju hahet, as ju pihet, vetëm titulli ju kihet…
Teksa fshat’ i varfër digjet… kryekurva nis e krihet!
Sidomos ju dredharakë, ju me zemra aq të nxira,
ju dinakë, ju shushunja, ju gjahtar’ në errësira!
Ç’na pa syri, ç’na pa syri!… Hunda juaj ku nuk hyri:
te i miri, te i ligu, te spiuni më i ndyri!
Dallavera nëpër zyra, dallavera në pazar,
dallavera me të huaj, dallavera me shqiptar’
Vetëm, vetëm dallavera, dhe në dëm të këtij vendi
që ju rriti, që ju ngriti, që ju ngopi, që ju dendi!
Nëse kombi vete mbarë, nesër ju veproni ndryshe,
dylli bëhet si të duash, kukuvajk’ dhe dallëndyshe…
kukuvajka gjith, me lajka, nesër silleni bujar,
nënë dorë e nënë maska, shkoni jepni një kapar!
Dhe kujtoni tash e tutje me të tilla dallavera
kukuvajka do përtypi zog e zoga si përhera…
Ja, ja grushti do të bjeri përmbi krye të zuzarve,
koha është e maskarenjve, po Atdheu i shqipëtarve!
Edhe ju të robëruar, rob në dor’ të metelikut,
fshini sofrat e kujtdoj’, puthni këmbën e armikut!
Që ta kesh armikun mik e pandehni mençuri,
mjafton bërja pasanik, pasanik dhe “bej” i ri,
dhe u bëtë pasanik, me pallate, me vetura,
kurse burrat më fisnikë, japin shpirtin në tortura!
Vendi qenka sofr’ e qorrit, vlen për goj’ e për lëfytë,
bëni sikur veni vetull’, shoku-shokut kreni sytë…
Dhe për një kërkoni pesë, po më mir’ njëzet e pesë.
Le të rrojë batakçiu dhe i miri le të vdesë!
Po një dit’ që nis e vrëret do mbaroj’ me bubullimë,
ky i sotmi zër’ i errët, bëhet vetëtimë
dhe i bije rrufeja pasuris’ dhe, kësi lloj,
nuk ju mbetet gjë në dorë, vetëm një kafshit’ për goj’!
A e dini që fitimi brenda katër vjet mizor’
nuk ësht’ yti, nuk ësht’ imi, është i kombit arbror,
ësht’ i syrit në lot mëkuar, ësht’ i vendit djegur, pjekur,
Ju do thoni si të doni… po e drejta dërmon hekur!
