Përplasja e mizorive!
nga Agim Popoci
Mbi gjithçka që u shqetësua bota ditët e fundit për zhvillimin e ngjarjeve në Lindjen e Mesme, fëmijë që vriten, njerëz në shtëpitë e tyre që bombardohen, ekonomitë që rrënohen, urrejtja fetare dhe së fundi edhe çmimi i naftës, hedhin poshtë teorinë për të cilën fliste Samuel Huntigton, sepse nëse vërtetë ka përplasje nga Tel Avivi deri në Teheran, vetëm me qytetërimin s’ka lidhje!
Ndryshe nga ajo që po ndodhte në Ukrainë me pushtimin që kishte filluar Rusia, ku, ndonëse nuk kishim të bëjmë me përplasje të qytetërimeve por me një qytetërim me të kaluar superiore për mizoritë, Perëndimi u rendit në anën e Ukrainës, pas krimit të 7 tetorit 2023 në festën hebraike “Simchat Tora”, ku mbetën të vrarë 1.200 njerëz dhe 250 u morën pengje nga Hamasi, perëndimorët me hipotezën e Huntigtonit në maje të gjuhës e gjetën dhe burimin e këtij krimi!
Por, zhvillimi i ngjarjeve pas këtij krimi, nga Rripi i Gazës deri në Teheran, dëshmojnë se vetëm me përplasje qytetërimesh nuk kemi të bëjmë!
Sikur të merren të mirëqena të gjitha akuzat e Tel Avivit, nuk ka ligj ndërkombëtar dhe as kod lufte në botë që i jep të drejtën një ushtrie që është në ndjekje të autorëve të atij krimi makabër, që të vrasin gjithçka që u del para, siç bëri ushtria izraelite në Rripin e Gazës!
Ikja e pjesëtarëve të Hamasit nëpër Spitalet e Rripit të Gazës dhe bombardimi i këtyre spitaleve nga forcat izraelite, është shembulli më i qartë i një përplasjeje jo të qytetërimeve, por, mizorive!
Dhe, që kjo përplasje të jetë edhe më mizore, vuloset nga Perëndimi i Huntigtonit, me heshtje!
Ndonëse ndjekja e Bin Ladenit nëpër malet e Afganistanit me gjithë arsenalin perëndimor dhe 86 mijë ushtarë ishte një dështim para opinionit publik, ku një terrorist i përmasave botërore nuk u kap dot ndonëse u dogjën toka dhe shpellat e Tora Borës, qytetërimi perëndimor dhe jo vetëm sërish pa në Rripin e Gazës se si po fshihen nga faqja e dheut qytete të tëra në emër të ndjekjes së terroristëve të Hamasit, dhe çuditërisht e miratoi, duke përsëritur me zë se ky grupim mbështetet nga Irani për të arritur realizimin e doktrinës së tij, zhdukjen e Izraelit!
Kryeministri izraelit, Benjamin Natanyahu, u akuzua për krime lufte nga Gjykata e Hagës por kjo nuk i ndaloi krimet e luftës që tejkaluan jo vetëm kufijtë e Rripit të Gazës, por, edhe të logjikës njerëzore!
Hamasi nuk ndaloi me krimet e tij, u bë i gjallë edhe Hezbollahu, dhe Izraeli ashtu siç veproi në Rripin e Gazës me qytetarët palestinezë, i dha të drejtë vetes ta sulmoi edhe Libanin dhe të vrasë qytetarë të pafajshëm aq sa mund të arrijë, sepse tha se prej aty po i vinin raketat!
Doli në pah dhe manifesti i viti 1985 dhe qëllimet e tij për përndjekjen e “Amerikanëve, Francezëve dhe aleatëve të tyre nga Libani”, ndonëse që nga viti
1982 me rastin e pushtimit izraelit kur u shfaq Hezbollahu dhe deri më sot, suksesin më të madh e ka shënuar në përndjekjen e libanezëve nga Libani!
Ndërkohë forcat izraelite nuk po ndalonin vrasjet e palestinezëve edhe në radhë për ujë, bukë ose larg qoftë një ndihme që Netanyahu kishte dhënë “leje” që të shpërndahet!
Këtu, superioriteti për mizorinë erdhi në shprehje edhe më shumë kur nuk po e ndalonte njeri, madje i dha vetes të drejtën t’ia “dhuroj” secilit që i doli para, me arsyetimin se është përplas me qytetërimin joperëndimor!
Askush nuk mund ta imagjinonte se një mendje mund të sëmuret aq shumë sa ti jep vetes të drejtën të sulmoj edhe një shtet vetëm pse dyshon se ka bombë bërthamore, por e kaluara dhe mungesa e qytetërimit për përplasje e Netanyahut bëri që edhe Irani të vihet në shënjestër!
Po, po, ky Irani që në vitet 1970 po shijonte bashkëpunimin e qytetërimeve me Izraelin ndërsa sodiste ndihmën që Franca po i jepte Irakut të ndërtoj një reaktor bërthamor për zhvillimin e armëve në Qendrën Tuwaita, dhe shkuan forcat ajrore izraelite për disa sekonda e shndërruan në gërmadhë!
Ky Irani që sot akuzohet se financon Hamasin dhe Hezbollahun, për të mos goditur direkt Izraelin!
Ndodhi ajo që u lejua, jo ajo që u prit, Irani u godit sepse u konsiderua rrezik bërthamor nga Izraeli, pavarësisht se agjencitë e inteligjencës duke përfshirë dhe ato amerikane nuk e konfirmonin një gjë të tillë! Përgjigja nuk vonoi, Teheranit nuk i duhej as Hamasi dhe as Hezbollahu që llomotitej për vite të tëra, sepse gjithçka që i mungonte për perfeksionimin e mizorive e kishte, Rusinë dhe Kinën! Dhe, përderisa përplasja nuk ishte ndërperëndimore, Izraeli nuk kishte se si ta ndalonte ndërsa të gjithë ata që me një “Irangate” të dytë mendonin se mund të realizohet të paktën këmbimi i pengjeve izraelite të 7 Tetorit ishin shumë të vonuar, gjakëderdhja kishte filluar!
Përplasja e mizorive u intensifikua, Tel Avivi duke kërkuar bombën bërthamore iraniane, që të gjithë po e mohonin se ekziston, i dhuroi qytetarëve të Iranit një rrebesh raketash, përgjigjet nuk munguan nga ushtria e Ajatollahut deri në momentin e ndërhyrjes së Amerikës!
A do të ketë paqe në Lindjen e Mesme ashtu siç Amerika e garanton armëpushimin në mes të Izraelit dhe Iranit ndërsa fëmijët palestinezë po vriten në radhë për bukë nga forcat izraelite, nuk dihet me siguri, aq më shumë kur përplasja mes mizorive vazhdon!
E kaluara nuk e mëson vetëm Iranin i cili për 8 vjet la të vdekur në përplasje me Irakun 400 mijë qytetarë, dhe, dëme me vlerë prej 800 miliardë dollarësh, por dhe Izraeli që vazhdon ta ketë luksin të ndërveproj me qytetërimin perëndimor ndërkohë e sheh të pozicionuar fuqishëm në krah të Ukrainës, tashmë është i qartë edhe duke mos marrë përgjigje për fituesin e përplasjes së mizorisë kapitale në Lindjen e Mesme:
S’do të ketë më Iran, e pastaj…
