PKSH, jo rastësisht parti e kriminelëve shqiptarë, e krijuan serbët…

Biografi pa partiturë (3)

Atë që nuk e thotë kjo biografi e thotë Shërbimi Britanik i Inteligjencës ku ndër të tjera theksohet: “…Enver Hoxha filloi të merrej me propagandën komuniste, veçanërisht në vitin 1939 dhe 1940…Ai u pozicionua me bllokun anti-italian vetëm pasi Rusia u përfshi në luftë. Kjo sjellje e tij ndaj demokracive perëndimore ishte identike me qëndrimin e eksponentëve të tjerë komunistë si Koço Tashko, Konstandin Boshnjaku etj. Propaganda antibritanike dhe antiamerikane ndër qarqet  komuniste në Shqipëri filloi nga viti 1940” (HS5/73 The National Archives).

Sërish pasohet me katrahurë të vërtetë se si u krijua partia, kush e krijoi, kush ishte në krye dhe ca thashetheme që krahasohen me librin-turp të Enver Hoxhës, “Kur Lindi Partia”!

Se kur lindi kjo parti e të marrëve dhe se si, e kanë shkruar në hollësi etërit e saj, serbët: ”PKJ nga viti 1939 kishte mandat për komunistët shqiptarë. Për këtë arsye në v.1941 në Shqipëri kanë qëndruar komunistët jugosllav Milladin Popoviç dhe Dushan Mugosha. Në Shqipëri ishte edhe Svetozar Vukmanoviç Tempo.” (B.P.- Arkivi I KQ PKJ) ndërsa në shtatorin e vitit 1942 Tito e dërgon si delegat të KQ të PKJ, Bllazho Jovanoviçin i cili i shkruan:

“Në fund të shtatorit më thirre në Gllamoç dhe unë erdha nga Prozori. Më the që duhet të shkoj si delegat i KQ të PKJ, e meqë nuk morra përgjigje nga Deda, më duhet të pres edhe ca ditë.”

Në letrën të cilën e mori disa ditë më vonë në Pidrish, ku Jovanoviç ishte nisur me Dushan Mugoshën, Tito i shkruante:

“Pas dakordimit me Dedën  ti duhet të shkosh në Shqipëri, dhe detyra jote është: 1.Të zgjedhësh një KQ të sigurt në Konferencën vendore të PKSH-së;

2. Të përcjellësh përvojën e luftës nacional-çlirimtare;
3. Mundohu që patjetër të depërtosh, sepse është shumë e rëndësishme;”

Pas punës së kryer nga Jovanoviçi, ai i drejtohet Titos:

“Unë menjëherë – më 3 Tetor jam nisur në rrugë me Dushan Mugoshën dhe 15 shokë të tjerë, deri në Mal të Zi. Prej aty, jemi nisur Unë, Mugosha dhe Gjeneral-major Vojo Todoroviç. Atje kemi mbajtur mbledhje partie  dhe konferenca nga celula deri tek Konferenca e I-rë e Shqipërisë ku është zgjedhur KQ i PKSH dhe është filluar me formimin e njësiteve ushtarake,”(B.P.-Arkivi i KQ PKJ).

Veprimtaria e Hoxhës dhe akuzat ndaj tij kryesisht bazohen në deklarata, pasaktësitë janë të shumëta, dhe për ngjarjet e mëdha si Plenumi i Beratit ose Konferenca e Labinotit nuk ka asnjë argument. E meqë mungojnë të tillë, ndërsa për Mbledhjen e Labinotit thuhet vetëm ato që janë thënë nga Hoxha, nuk është e qartë se për çfarë arsye nuk citohet sulmi që ai këtu i bën Mukjes. Për fatin e mirë të historisë shqiptare, aty ishin operativët e Shërbimit Britanik të Inetligjencës që në raport theksojnë:

”Në Konferencën e Labinotit ai dënon pa mëshirë marrëveshjen e Mukjes dhe përcakton linjë politike që duhet ndjekur ndaj Ballit Kombëtar…”(HS 5/73- TheNational Archives).

Mbledhja e Labinotit do të përshkruhet në këtë biografi jo të Enver Hoxhës por të intervistave të tij dhe artikujve të botuar, sepse gjithçka që do të ndodhte në Labinot ishte e pritshme nga të gjithë përveç komunistëve shqiptar, sepse këtë e dëshmojnë raportet e punëtorëve operativ të Shërbimit Britanik të Inteligjencës që ishin prezent në Konferencën e Pezës që ishte zhvilluar shumë muaj më parë.

Por ti kthehemi biografisë. Aliu(Milladin Popoviçi) fliste një frengjiste të varfër, sipas autorit dhe ishte e vetmja mënyrë e komunikimit me komunistët shqiptar ku Hoxha e bënte përkthyesin. Raportet e shumta dërguar Titos dhe Rankoviçit (Shefit të UDB-së) nuk dihet se si janë kuptuar nga Enver Hoxha dhe si janë zbatuar vendimet e Aliut për dhunë dhe akte terroriste, meqë Fevziu thotë se ky i fundit i kishte marr.

“Biografia” nuk sqaron sjelljen e mirë apo tërheqjen e Milladinit, dhe propozimin e tij që PKSH të udhëhiqet nga komunistët  lokal ashtu sikur se miratimin e shefit-serb të komunistëve shqiptarë për Hoxhën si “sekretar politik”, ndërsa thekson se askush deri më sot nuk e ka saktësuar këtë skenë, por kjo nuk është e vërtetë.

Në një dokument konfidencial të Shërbimit Britanik të Inteligjencës (HQ Force 399 – CMF) thuhet:

“Nuk kemi gjetur sasi të mëdha informacioni mbi Ali ALIMIN meqënëse ai ka ruajtur një pozitë në hije që nga koha kur MACLEAN-i zbuloi fillimisht se cili ishte ai, në qershor të vitit ’43 e deri në ditën e sotme” (Ref: SF/272/G20/B8- Seksioni B8).

Pra, biografia nuk ka nevojë të na tregoj lloqet e komunistëve shqiptarë sepse që të gjithë ishin vrasës, por çfarë kishte zbuluar Maclean-i, apo për ti thënë të gjitha këto në biografi së pari duhet ta thënë gazetat ose të dal në “Opinion”.

Nodshta, sikur të sqarohej mirë Konferenca e Pezës dhe ata që e organizuan, siç bëri Shërbimi Britanik i Inteligjencës shumë kohë para futjes në Shqipëri të Maclean-it, ose me të përfunduar kjo Konferencë, sigurisht se shumë faqe të këtij libri do të kurseheshin pa u botuar me gjithë superlativat për njerëzit që u futën në këtë parti kriminale para, gjatë dhe pas vitit 1942. Ndoshta Anastas Plasari me shokë, kishte qëllime të mira, por ato që dinte Shërbimi Britanik i Inteligjencës pikërisht në vitin 1942, nuk ishin gjëra aq shumë të panjohura nga shqiptarët e shkrim-leximit.

Është folur shumë për Konferencën e Pezës por vetë fakti ku është mbajtur dhe kush ishte Myslym Peza sipas Shërbimit Britanik të Inteligjencës, vë në dyshim qëllimete  mira të dietarëve të famshëm shqiptarë.

“Myslym Peza. I lindur në Pezë, është një fshatar i thjeshtë dhe analfabet, aq sa edhe sot ai në vend të firmës vendos gishtin. Kur ka qenë i ri ka kryer disa krime ordinere në fshatin e tij. Më vonë më 1927 ai ka vrarë Osman Balin dhe si rrjedhojë u detyrua të largohet nga Shqipëria. Ai u dënua me vdekje nga Gjykata e Tiranës kur ishte në Jugosllavi dhe strehohej nga familja e njohur Lleshi. Pas pushtimit italian ai kthehet në Shqipëri dhe në vitin 1940 vret Ish-prefektin e Dibrës, Neki Starovën në Pogradec…(HS5/73 The National Archives).

Kjo nuk i pengoi dietarëve të famshëm shqiptarë të asaj kohe, as fakti se ky njeri arriti të bëhet edhe Zv/Kryeministër në qeverinë “demokratike” të Shqipërisë komuniste me gradën e gjeneral-majorit për çfarë edhe vet hartuesi i këtij raporti sekret ishte pataksur.

E “biografia” rrëshket edhe kur mundohet të flas për dietar të PKSH që u eliminuan nga Hoxha duke harruar ca nga bëmat e tyre, e pasaktësitë do ta ndjekin çdo faqe të kësaj biografie. Kështu Sejfulla Malëshova vetëm në këtë “biografi” mund të jetë person pozitiv për Shqipërinë por jo edhe në realitet.

Sipas Shërbimit Britanik të Inteligjencës, Malëshova kurrë nuk i përfundoi studimet në Itali:

”Ishte 24 vjeçar si Sekretar i Nolit, e kur iku nag Shqipëria shkoi në Moskë për tu vënë në shërbim të Kominternit. Në mes të vitit 1943, Sjefullai (Lame Kodra) kthehet në Shqipëri dhe ishte agjenti më besnik i Kominternit, e për ta pasur një ide të qartë të qëllimeve të këtij njeriu mjafton të lexosh poemën e tij (nëse mund të quhet poemë) me titull ‘Kremlini’…”(HS5/73 The National Archives).

Sinqeriteti i Hoxhës

Në katrahurën e likuidimeve të pakuptimta, vjen edhe Nëntori i vitit 1944 kur “biografia e parë” flet për sinqeritetin e Enver Hoxhës me autokritikën e tij në Berat. Po ku ishte Milladini (Aliu) kur Hoxha po përralloste mbi bëmat terroriste të tij dhe të Dushanit, thuase atyre që u fliste ishin engjuj të botës shqiptare. Këtë Hoxha nuk e thotë, por për çudi as “biografia” e tij, e meqë ky kriminel komunist ishte nën vëzhgimin e Shërbimit Britanik të Inteligjencës, sot edhe raporti dëshmon mbi vajtjen e tijë të çuditshme në Itali, më 5 Tetor 1944.

“Ali ALIM po mbërrin sot në ITALY me PALMERIN. Një raport nga Terreni i rreth një jave më parë tregonte se Ali ALIM ishte i sëmurë me tuberkuloz. Në qoftëse është kështu, ai do të dërgohet menjëherë në Spital në TARANTO…” thekson dokumenti Konfidencial ndërsa saktëson:

”Aliu ka qenë padyshim përfaqësuesi i TITOS pranë Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Anti-Fashiste Nacional Çlirimtare dhe ka shumë gjasa që ai tashmë të ketë ardhur në ITALI për të krijuar kontakte më të gjera nga ç’ka mundur të ketë më parë; pasi pjesën më të madhe të punës së kryer prej tij në Shqipëri ia kaloi në dorëzim Delegacionit Jugosllav, i cili pati kontaktin e parë me Ushtrinë Antifashiste Nacional-çlirimtare gjatë muajit shtator… (HQ Force 399 – CMF).

vijon…