Qengji pa megafon!

E panatyrshme ishte sjellja e kryetarit të bashkisë së Tiranës në vitin 2003. Por ishte Qengj dhe po rrinte mendueshëm, i vajti mendja të marr edhe megafonin dhe të niset drejtë Komisionit parlamentar, aty ku ishte përgatitur logjistika nga bashkëpartiakët e tij për një spektakël mediatik kundër hetimit që po bëhej për vjedhjet e tij. Meqë nuk u ndalua në këtë kohë nga Dashi që e kishte futur në politikën shqiptare, ky Qengj vazhdoi ciklin biologjik, spostoi të gjithë ata që e kishin sjellë në këtë botë të përçudnuar dhe si Dele pjelli një Qengj. Për ta pas, nëpër këmbë e nëpër parti, për ta zhvendosur në krye të bashkisë së Tiranës, dhe nëse ka nevojë, ta çoj me raste edhe në ndonjë Komision parlamentar.

Nuk kaloi shumë kohë dhe lindi nevoja për blegërimin e Qengjit. Politika e Deles pësoi ndryshime, Qengji që kishte sjellë në  këtë  botë u nisë drejtë Komisionit parlamnetar por nuk kishte nevojë për megafon. Edhe pse nuk ishte ftuar, siç ishte rasti me Qengjin që rrinte mendueshëm në vitin 2003, Qengji pa megaofon, sot kryetar i Bashksië së Tiranës, pavarësisht konotacioneve që mori pas zhvillimeve në Komisionin e Medias pranë Kuvendit të Shqipërisë, sot bëri vetëm një veprim të zakonshëm gjatë orarit të tij të punës që bënë kjo rracë e qengjit. Dhe, siç dëshmoi nga dita e parë në shërbim të Edi Ramës, ky Qengj me emrin Erion Veliaj, tjetër punë nuk din të bëjë, vetëm se të blegërijë.

A është fajtor Qengji pa megafon për blegërimat e tij?! Duke pasur parasysh rrugëtimin e Qengjit që rrinte mendueshëm duke blegërirë me megafon dhe u bë Dele, dhe mënyrën si lançoi pasardhës këtë Qengj shumë më të sofistikuar, vetëm ky i fundit nuk ka pikë faji. Madje ky i referohet edhe atyre që e votojnë!

Kur në vitin 2003 Qengji që rrinte mendueshëm dhe me megafon blegërinte, të gjithë qytetarët shqiptarë po qeshnin. Madje edhe ai Dashi që e solli nga Parisi! Ama një gjë nuk e bëri dot, pavarësisht se ishte i shoqëruar me një bandë çobanësh që tashmë janë mësuar të drejtohen nga delet, nuk e komandonte dot Gardën e Republikës.

Qengji sot që nuk rri mendueshëm ama blegërinë pa megafon, nuk është rrezik vetëm për ata që nuk e votuan, siç u krijua bindja sot, por është një rrezik shumë më i madh se sa që e mendon Delja.

Në kohën kur Qengji me megafon bënte spektakël në Komision parlamentar, jo ai por edhe policët e tij, nuk kishin të drejtën të tundin as kokën. Një herë që provuan, u lidhën në pranga! Sot situata ndryshon, policët e Qengjit pa megafon përveç se janë të armatosur deri në dhëmbë, detyra e tyre parësore është të terrorizojnë popullin ose më saktë nuk kemi të bëjmë me policë bashkiak por policë terrori. Ndërkohë siç e dëshmoi sot me Gardën, ai edhe pse kryeplak i Tiranës, urdhëron Gardën Kombëtare.

Pavarësisht se kjo i pëlqen Deles për momentin sepse nuk ndotë turirin, ditë më të zeza, përveç se për Shqipërinë po vijnë edhe për krijuesin e këtij Qengji që po kafshon çdo gjë që po i del para, macë apo qen, tagji apo mish peshku, opozitë apo gardë, ndërtues apo bankier, hotel apo kompani sigurimesh; Dhe, për fatin e tij të mirë por jo edhe të shqiptarëve dhe Deles, gjithçka po zhvillohet nën ombrellën e pushtetit dhe pa u penguar nga njeri. Madje deri vonë edhe me mbështetje absulote, mbështetje e cila hasi në gozhdë vetëm atëherë kur ngeli pa truall ndërtimi dhe u detyra të vëjë dorë edhe mbi Teatër.

Pse heshtën artistët deri në këtë moment vetëm ata e dijnë, por blegërima e këtij Qengji pa megafon ishte e frikshme që nga momenti i parë i paraqitjes përballë skenës politike shqiptare. Sot thuhet se ishte arrogant, por ai çdo çast të shfaqjes së tij  ishte arrogant. Pavarësisht se nuk përdor sopatën si Delja, edhe mbjellja e pemëve që bënë është e frikshme, si për syrin ashtu edhe tokën shqiptare ku ai shkel; Shikon trishtueshëm, vetë blegërinë, vetë mbledhë lule, vetë ha barë, vetë tund zilen tring-tring. Nuk gënjen vetëm kur nuk blegërinë, në momentin që e bënë këtë, thotë gënjeshtër, ashtu sikur se Delja që nga koha kur ishte një Qengj që rrinte mendueshëm me megafon në dorë.

Tha në Komisionin Parlamentar të Medias se nuk ishte i ftuar sot, por erdhi sepse nesër do të shkoj në Barcelonë. Ndoshta pse është pa megafon, Qengji nuk është i qartë, por sot nuk e kuptoj njeri as nga ahuri i tij, se si është e mundur që nuk ishte ftuar dhe i kishin ngritur kurth!

Filloj ta mbroj Ligjin edhe pse kemi të bëjmë me një ligj të Ministrisë së Kulturës, dhe pikërisht për këtë punë ishte ftuar ministrja Kumbaro. Qengji pa megafon nuk e la të flas Kumbaron por pa u munduar të bindë njeri, blegëroi duke thënë se “ky ligj s’është që prish teatrin as që e ndërton”, ama mendjen e ka ndarë të bëjë një teatër edhe pse i sigurtë që xhepi nuk na e mban.

Duke humbur në hapsirë si gjithmonë, me idenë se përballë ka Delen, thekson se  “si rasti i stadiumit do të kemi një Teatër të ri”, pavarësisht se nuk ka shqiptar normal që e ka mbështetur projektin e stadiuimit e aq më pak procedurën e miratimit, e cila është vetëm për Gjykatë të Hagës.

Qengji i cili për teatër njehë vetëm atë që ka bërë Delja dhe kopeja e tij, ata që kundërshtojnë mënyrën e  përzgjedhur për ndërtimin e Teatrit i quajti “vandalë që se dinë ku është teatri”. Edhe pse Qengj pa megafon, e çuditshme, ama e din që një shfaqje ka fillim dhe fund, dhe sipas tij,vetëm ata që e kundërshtojnë nuk e dijnë këtë fakt.

Duke blegërirë akuzoi Partinë Demokratike që zaptoi godinën në të cilën ajo ndodhet, e nga nostalgjia për ahurin partizan që e kishte shndërruar partia tij mëmë, vazhdon ti thotë SHQUP. Ca opozitarë u ofenduan por harrojnë se është pikërisht ky Qengj pa megafon dhe Delja që organizuan protesta kundër anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, pra shuarjes së SHQUP-it.

Në gjithë këto blegërima e tha edhe një vërtetë si pa dashje. E pranoj se ishin përcaktuar dhe vazhdojnë ta bëjnë vetëm terrorizimin e opozitarizmit:

“Një parti që edhe pse rrihet nga zgjedhja në zgjedhje duhet të zgjerohet …”

Ndërkohë nga ahuri rilindas erdhi edhe nj sihariq terrori ndryshe nuk do të quheshin rilindas mavi. Ndonëse Delja vazhdon e flet për mënyrën e qeverisjes dhe vlerat demokratike që ka sjellë Rilindja e Qengjit me megafon, harroi se pas blegërimave të tij në vitin 2003, gjithçka u bë por nuk kërkoi njeri edhe shkarkimin e kryetarit të Komisionit siç kërkohet sot nga ahuri rilindas. Jo që nuk kishte çoban në atë kohë, sepse po ai që ishte është. Por sot i urdhëruar nga shefi i ahurit rilindas, ai u mundua ta bindë opinionin se do të vendosin pikat mbi “I” në gjithë këtë zallamahi.

Që ahuri rilindas po kundërmon ku nuk mbanë më, ka kohë që është bërë shqetësim kombëtar dhe evropian por sot çobani kujdestar i këtij ahuri dëshmoi se situata është shumë më shqetësuese sa sa mendohej. Ata që mendojnë ndryshe nga Erjon Veliaj për ndërtimin e Teatrit,  Taulant Balla i don në burg, ndërkohë Qengji pa megafon në kulmin e  kundërshtive për procedimin e ndërtimit të teatrit në këtë mënyrë, pas tensioneve që krijoi në Komision, e dha edhe mesazhin e Deles: Teatri do bëhet!