Remitancat e dërguara nga punëtorët që jetojnë jashtë, drejt familjeve të tyre në atdhe, është bërë pjesë kritike e shumë ekonomive në mbarë botën. Bazuar në të dhënat më të fundit të Bankës Botërore, remitancat do të rriten në vitet e ardhshme. Dërgesat e regjistruara zyrtarisht regjistruan një rekord prej 529 miliardë dollarësh në vitin 2018 dhe janë në rrugën e duhur për të arritur 550 miliardë dollarë në 2019.
Sipas të dhënave të BB, Shqipëria shënoi hyrjet më të ulëta në rajon, në raport me PBB. Sipas raportit të BB, remitancat zyrtare të ardhura në Shqipëria në 2018 përllogariten 9.6 % të PBB, ndërsa në vende si Bosnja e Hercegovina ishin 11 % e PBB, Mali i Zi 11.4 e PBB, Kosovë sa 15.8 % e PBB-së.
Këto para, sipas raportit, janë në nivele të ngjashme me investimet e huaja direkte (FDI), por në botë, nëse përjashtohen Kina, ato janë burimi më i madh i të ardhurave në valutë të huaj në vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme, sipas Raportit të Migracionit dhe Remitancave të BB. Me fjalë të tjera, nëse Kina është e përjashtuar nga analiza, remitancat tashmë kanë tejkaluar IHD-të si burimin më të madh të financimit të jashtëm.
Sot, remitancat janë të barabarta ose tejkalojnë 25% të PBB-së në pesë shtete: Tonga, Republika e Kirgistanit, Taxhikistani, Haiti dhe Nepali.
Remitancat janë një ’litar shpëtimi’ për vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme dhe një mënyrë efektive për të lehtësuar varfërinë sepse ato shkojnë drejtpërdrejtë te familjet.
Por përfitimet e dërgesave të emigrantëve zvogëlohen nga kostoja përgjithësisht e lartë e dërgimit të parave, që mesatarisht arrin 7% në një transferim parash prej 200 dollarësh. Bankat ishin kanali më i kushtueshëm për transferimin e remitancave, në 10.9%. Në Afrikën Sub-Sahariane kostoja e dërgimit të parave është më e lartë se mesatarja në 9.3%.
BB thekson se, një mënyrë tjetër për të maksimizuar fuqinë e remitancave është të inkurajojë punëtorët migrantë për të investuar në vendet e tyre në një mënyrë më formale, si për shembull nëpërmjet një lidhjeje të diasporës. Bonoja e diasporës mund të jetë një mjet për të bërë remitancat më produktive dhe janë “perfekte për financimin e zhvillimit”.
Faktorët që nxisin remitancat:
Faktorët kryesorë që nxisin remitancat lidhen drejtëpërdrejtë më emigracionin:
– Boshllëqet e të ardhurave – Të ardhurat mesatare për frymë në një vend me të ardhura të larta janë 43,000 dollarë, kundrejt 795 dollarë në një vend me të ardhura të ulëta – një raport 54-1.
– Pabarazitë demografike – Mes viteve 2018 dhe 2030, popullsia në moshë pune do të rritet në 552 milionë në vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme. Në vendet me të ardhura të larta, popullsia në moshë pune do të ulet me 40 milionë njerëz.
– Ndryshimi i klimës – Rreth 143 milion njerëz tashmë janë zhvendosur, nga ndryshimet klimatike brenda vendeve të tyre.
– Brishtësia, konflikti dhe dhuna – Një rekord 70.8 milionë njerëz u zhvendosën ‘me forcë’ në 2018, duke përfshirë 25.9 milion refugjatë që kërkonin strehim në vende të tjera./Monitor/