Rreziku LSI!
Në këtë fundgusht u shtuan zërat kundër mbi mënyrën e opozitarizmit të Lulzim Bashës e në veçanti pas paralajmërimeve të kryetares së LSI, Monika Kryemadhi për koalicionin me Partinë Demokratike në zgjedhjet lokale të vitit 2019.
Çuditërisht këta zëra, nuk vijnë nga strukturat e bazës që e kanë vuajtur në kurriz realitetin me LSI-në aleate, sepse janë të qartë, por nga ata që sot bojkotojnë këto struktura të bazës së Partisë Demokratike, dhe janë përfituesit më të mëdhenjë të koalicionit fatal me Lëvizjen Socialiste për Integrim, në vitin 2009.
Por a ekziston sot rreziku real nga LSI! Dhe sa mund të jetë efikas koalicioni për herë të dytë me Lëvizjen Socialiste për Integrim kundër Edi Ramës?!
LSI
Lëvizja Socialiste për Integrim që nga ditët e para të themelimit mblodhi rreth vetes kryesisht pushtetarë komunist të cilëve Fatos Nano u shkuli kolltukun që u kishte dhuruar Ilir Meta, dhe militantë të rinj komunist që falë veprimtarisë së Monika Kryemadhit në FRESSH, kishin të ngjizur një revolucionarizëm të pashoq që për zili ua kishte edhe vetë Nexhmije Hoxha.
Por duke pasur një bazë të fortë, Partia Socialiste nuk lejoi rrjedhje të mëdha të strukturave gjysmëshekullore dhe në karremin e Ilir Metës u kapën vetëm ata që kishin shijuar qokat e tij; Dhe, të gjithë ata që socialistëve u vunë edhe damkën e hajdutëve të zgjedhjeve të vitit 2001, e që ishin kryesisht njerëzit afër Zyrës së kryeministrit Ilir Meta.
Zgjedhjet e vitit 2005 dëshmuan se përveç pushtetit të konsumuar dhe skandaleve që u zbuluan për shkak të rivalitetit brenda vetë komunistëve (PS-LSI), këto dy parti nuk është se u goditën nga mbledhja e famshme e KPD-së; Aty ku të gjithë dolën hajdutë dhe që të gjithë pa dallim feje dhe race mbetën hajdut deri më sot, vetëm se më të sofistikuar.
Fatos Nano, si kundërshtari i drejtpërdrejtë i kryetarit të LSI, Iliri Meta, u largua nga drejtimi i PS, por ardhja e Edi Ramës nuk është se solli ndonjë risi në të majtën shqiptare. PS së bashku me LSI nuk arritën të tejkalojnë përçarjen në mënyrën e konceptimit që kishin për vjedhjen në pushtet, dhe mbetën pa qeverisje, pra, pa e rrëzuar PD-në.
Dhe, politikani i pashembullt pragmatik, siç e vlerësonin edhe krerët e partisë serbe, DS të Zoran Gjigjiçit, dëshmoi se kapërcimi i ylberit nuk është asgjë, çfarë mund të bëjë LSI.
U ulë me njeriun që e kishte arrestuar pa pikën e lidhjes, kryetarin e PD, Sali Berisha dhe bëri koalicion në vitin 2009. Çudi për të gjithë, jo vetëm për ata komunistët e thekur që kishte nëpër këmbë Ilir Meta, por edhe nga krahu i demokratëve të persekutuar që në vitin 2001 trajtoheshin si kavje nga regjimi i Metës.
Situata e krijuar ishte shumë fantastikoshkencore. Entuziazëm nga krahu i LSI për kapjen e pushtetit, dhe heshtje në PD, si nga ata që arritën të vazhdojnë të qëndrojnë në pushtet ashtu edhe ata që ishin në pritje të përmirësohet situata në qytetin, lagjen ose ballkonin e tyre të shkatërruar nga regjimi i Enver Hoxhës, Ramiz Alisë, Fatos Nanos dhe në veçanti Ilir Metës!
Rreziku LSI!
Prezenca e LSI në administratën publike së bashku me PD, dëshmoi se të pajtuar me “lsistët” mbetën vetëm ata që administronin institucionet shtetërore, duke filluar nga kryeparlamentarja e deri tek Agjencitë shtetërore ku në mënyrë ekstreme u favorizua LSI.
Kryeministri Sali Berisha, si leva e deridjeshme e pushtetit, pas vitit 2009 nuk është se qëndroi në pozicionet e tij të ngurta, dhe shkatërrimi që LSI i bëri strategjisë së ndërtimit të infrastrukturës dhe në veçanti diplomacisë, i tejkalonte edhe përmasat e dështimit tmerrues të Presidentit Obama me diplomacinë amerikane!
Të gjithë kujtojnë 21 Janarin dhe videon e famshme, si pikën e kthesës ku PD mund të shpëtonte nga “virusi LSI”, por ishin demokratët me pushtet që nuk lejuan hedhjen e benzinës në zjarr, dhe u kujdesën me brigadat e tyre zjarrfikëse që ta ruajnë pushtetin deri në vitin 2013.
Kur nga pushteti nuk kishte se çfarë të merr më, ashtu si edhe pas mbledhjes së famshme të KPD-së socialiste, LSI braktisi Partinë Demokratike. Jo se kumbara i marrëveshjes së Shkodrës, ishte i fortë sepse ishte serbë, por Boris Tadiçi arriti të ulë në tryezën e bisedimeve, dy njerëz, Edi Ramën dhe Ilir Metën, që ishin shumë më të qartë në raport me paranë se sa në raport me Partinë Komuniste, Partinë e Punës, Partinë Socialiste ose Lëvizjen Socialiste për Integrim.
Ata që kishin vuajtur nga koalicioni PD-LSI u bënë më të zëshëm kur LSI iku, por kjo nuk e ndihmoi asgjë edhe kur firmëtari i këtij koalicioni të turpshëm, Sali Berisha dha dorëheqje. Ajatollahët që kishte në krah, nuk e pranuan si gabimin e tyre, dhe deri në momentin e zgjedhjes së kryetarit të ri, vazhduan me idenë se populli është po ai i vitit 2005, dele. Fatmirësisht nuk rezultoi i tillë!
Kryetar i ri i PD u zgjodh njeriu që Ajatollahët nuk e kishin fare për zemër edhe pse kishte dy vjet që nuk ishte në qeveri, dhe kishte marrë përgjegjësinë për tu ballafaquar me Edi Ramën në Tiranë, të cilin e gjunëzoi; Këtë kriminel të cilët këta Ajatollah nuk arritën ta mundin as pas katër vjet qëndrimi në pushtet, kur qeveria e Sali Berishës kishte bërë Reforma që nuk ishin parë që nga viti 1937.
Pas ardhjes së egër të pushtet të Edi Ramës, ishin eksponentët e LSI-së ata që terrorizuan në mënyrë të pashembullt demokratët që ishin në administratë. Kryqëzatat e mesjetës kanë shënuar veprime të tilla, ndërsa në vitin 2013 LSI duke mos detyruar konvertimin fetar zbatoi atë partiak, për të gjithë ata demokratë që e kishin ndërmend ta shpëtonin vendin e tyre të punës me çdo çmim.
Kjo dukuri vazhdoi. Me bashkëpunimin e LSI me PS edhe në zgjedhjet e ardhshme lokale, dhe me përplasjet e nxitura nga Ajatollahët edhe në opozitë, bëri që Lulzim Basha të merr një bilanc negativ në zgjedhjet lokale të vitit 2015, ashtu siç nuk e kishin menduar as kundërshtarët e tij më të fortë brenda dhe jashtë partisë, si dhe fajtorët kryesor pse PD nuk është sot në pushtet. Por jo gjithçka përfundoi këtu, as me dashuri dhe as me urrejtje!
Zgjedhjet e reja në PD nuk dëshmuan urrejtjen që kishte elektorati si këta Ajatollah ndaj Lulzim Bashës, por kjo gjë nuk u mbylli gojën. Edi Ramën nuk e kishin më kundërshtar dhe mos o Zot, Ilir Metën, aq më pak diskutohej për veprimet e tyre gjatë qeverisjes 8 vjeçare. Fajtori kryesor nga viti 2013, për ta ishte dhe mbeti Lulzim Basha.
Zgjedhjet e përgjithshme parlamentare u kritikuan nga çdo institucion ndërkombëtarë, por jo edhe nga Ajatollahët. Mënyra e opozitarizmit mbeti buka dhe gjella pse Shqipëria sot është në këtë gjendje të rëndë; Sikur kur foli OSBE për qeverinë kriminale të Edi Ramës, ashtu edhe DASH për drogën e mbjellur dhe atë që shitej në Shqipëri. Sikur kur ishte LSI në pushtet ashtu edhe kur është në opozitë, sipas tyre, opozitë nuk bënë vetëm Lulzim Basha! Kërkojnë protesta, nuk shkojnë në protesta kur ato zhvillohen nga PD; mungon prezenca e LSI në këto protesta por jo edhe kritika e Ajatollahëve për mënyrën se si e organizon protestën Lulzim Basha!
Dhe sot, kur kryetarja e LSI, Monika Kryemadhi del dhe thotë se opozita do të ketë kandidatë të përbashkët për zgjedhjet lokale, Ajatollahët aktivizohen dhe akuzojnë Lulzim Bashën edhe pse ky i fundit as nuk ishte shprehur dhe as nuk ishte ulur si në vitin 2009 për të firmosur marrëveshje si paraardhësi i tij, kur këta Ajatollah ishin në pushtet.
A ekziston rreziku nga LSI-ja si pjesë e koalicionit me Partinë Demokratike në zgjedhjet lokale?!
Kjo nuk diskutohet pavarësisht se sot është thënë edhe nga Ajatollahët e qeverisjes 2005-2013! Edhe pse gjithçka ndryshon nga viti 2009, dhe sot si PD ashtu edhe LSI janë në opozitë dhe si qëllim të përbashkët kanë rrëzimin e Edi Ramës, ajo që nuk ndryshon është prezenca e Internacionales Socialiste në Shqipëri.
Sot, Lulzim Basha dhe PD mund të kenë shumë të meta, por ato janë një kokë që nuk lëviz nga qafa “Internacionale Socialiste”, gjë që vazhdon të ndodhë si me PS ashtu edhe LSI. Beogradi dhe Boris Tadiç mund ta kenë shumë për zemër edhe sot koalicionin PS-LSI, por Internacionalja Socialiste e ka qëllim në vete, dhe ajo jep urdhëra.
Ajatollahët demokratë në një moment dobësie mund ta quajnë koalicionin me LSI-në si shkatërrimtar për PD-në, por sot është vonë, sepse “virusi LSI”, atë që ata vetë e kanë injektuar dhe pranuar ndër demokraë, ende nuk ka gjetur antivirus. Sikur ta kishin merak këtë gjë, duhet ta zbulonin këtë antivirus duke i treguar demokratëve se sa i ëmbël ishte kolltuku, nga ai i kryeparlamentarit deri tek drejtori i Agjencisë më të thjeshtë shtetërore. Në këtë mënyrë baza përfundimisht do ta kishte të qartë se përveç LSI-së, nuk është Lulzim Basha por heshtja e Ajatollahëve ajo që shkatërroi Partinë Demkratike!
A ka zgjidhje kjo situatë! Patjetër që ka dhe nuk janë Ajatollahët e viteve 2005-2013 që mund të ndihmojnë. Ndihma e tyre më e madhe sot, pas sulmit pesëvjeçar ndaj Lulzim Bashës, është heshtja. Pas ndihmës së madhe që i kanë dhënë LSI-së, nuk janë ata që mund të flasin për rrezikun LSI.
Kryetari i PD, Lulzim Basha ka bazën e partisë dhe është koha që ti drejtohet atyre për përgjegjësitë e zgjedhjeve të vitit 2019. Viti 2015 nuk ishte i hidhur vetëm për Lulzim Bashën, dhe goditja që pësoi Partia Demokratike në këto zgjedhje, më shumë duhet të shërbej si mobilizim, në veçanti sot kur kemi struktura të reja të cilat edhe mund të mos e kenë shijuar koalicionin me LSI-në në pushtet, por kanë përvojat e tyre me Lëvizjen Socialiste për Integrim në opozitë. Të cilat gjitashtu janë shumë e hidhura!
Këto struktura të reja të PD mund të kenë dëgjuar legjenda urbane nga më të ndryshmet me LSI-në në pushtet, por sjellja e Lëvizjes Socialiste për Integrim në opozitë i bënë që të gjitha realitet. Në çdo protestë që është zhvillua në Tiranë, çdo degë dhe nëndegë e PD në Shqipëri është angazhuar maksimalisht dhe ishte prezentë në protestë. Këto struktura, në asnjë rast nuk kanë arritur të shohin as kryesinë e Lëvizjes Socialiste për Integrim që merr pjesë në protestë. Si në rastin e qeverisjes 2009-2013 kur braktisi përgjegjësitë.
A mund të përsëritet kjo situatë?!
Kjo vetëm nga LSI nuk varet, ky është dhe rreziku më i madh për Partinë Demokratike dhe gjithë Shqipërinë…
