Shkrirja e akullit në Arktik është ngadalësuar ndjeshëm, habiten shkencëtarët

Shkencëtarët kanë raportuar një zbulim të habitshëm: Shkrirja e akullit të detit në Arktik është ngadalësuar në mënyrë dramatike gjatë 20 viteve të fundit, pa asnjë reduktim statistikisht të rëndësishëm në sipërfaqe që nga viti 2005. Ky fenomen po ndodh pavarësisht rritjes së vazhdueshme të emetimeve të karbonit dhe rritjes së mbajtjes së nxehtësisë në atmosferë, shkruan  The Guardian.

Hulumtuesit besojnë se ndryshimet natyrore në rrymat oqeanike, të cilat kufizojnë rrjedhën e ujit të ngrohtë në Arktik, ka të ngjarë të kenë kompensuar ndikimin e ngrohjes globale. Megjithatë, ata paralajmërojnë se kjo është një ndërprerje e përkohshme dhe se shkrirja ka të ngjarë të përshpejtohet përsëri, rreth dyfishi i mesatares afatgjatë, në pesë deri në dhjetë vitet e ardhshme.

Ndërprerje e përkohshme, jo rimëkëmbje

Gjetjet nuk nënkuptojnë se akulli i detit Arktik po rikuperohet. Sipërfaqja e akullit në shtator, kur arrin minimumin e tij vjetor, është përgjysmuar që nga viti 1979, prej se janë bërë matjet satelitore. Kriza klimatike mbetet “padyshim reale”, thonë shkencëtarët, dhe nevoja për veprime urgjente për të shmangur ndikimet më të këqija mbetet e pandryshuar.

Mendohet se ngadalësimi është shkaktuar nga luhatjet me dekada të gjata të rrymave në oqeanin Atlantik dhe Paqësor. Megjithatë, Arktiku pritet të bëhet pa akull më vonë në këtë shekull, duke i vënë njerëzit dhe kafshët e egra në rajon në rrezik dhe duke shtuar ngrohjen globale.

Dr Mark England, i cili udhëhoqi studimin, tha: “Është e habitshme që kur debati aktual është nëse ngrohja globale po përshpejtohet, ne po flasim për ngadalësim.”

“Lajmi i mirë është se 10 deri në 15 vjet më parë, kur humbja e akullit detar po përshpejtohej, disa njerëz flisnin për një Arktik pa akull para vitit 2020. Por tani ndryshueshmëria natyrore është zhvendosur kryesisht në përmbysjen e humbjes së akullit detar. Kjo na dha pak më shumë kohë, por është një lehtësim i përkohshëm – kur të mbarojë, nuk do të jetë lajm i mirë”, shtoi ai.

Konfirmim në të dhëna dhe modele

Studimi, i botuar në revistën Geophysical Research Letters, përdori dy grupe të ndryshme të dhënash të shtrirjes së akullit detar Arktik nga viti 1979 deri më sot, dhe ngadalësimi u regjistrua në të gjithë muajt. Modelet klimatike tregojnë se ngjarje të tilla nuk janë jashtëzakonisht të rralla dhe duhet të ndodhin disa herë gjatë shekullit. Është e rëndësishme të theksohet se të gjitha simulimet tregojnë se pas ngadalësimit, humbja e akullit përshpejtohet përsëri.

Profesorja Julienne Stroeve e University College London tha: “Ne e dimë që të dhënat e klimës, qofshin ato temperatura globale apo akull detar, mund të mbeten të njëjta për disa vite me radhë si rezultat i ndryshueshmërisë së brendshme të klimës.” Analiza e saj tregon se për çdo ton CO2 të emetuar, humbasin rreth 2.5 metra katrorë akull të shtatorit.

Profesori Andrew Shepherd i Universitetit Northumbria shton një informacion kyç: “Ne e dimë që akulli detar Arktik po hollohet gjithashtu, dhe edhe nëse zona nuk po zvogëlohet, vëllimi është ende në rënie. Të dhënat tona tregojnë se që nga viti 2010, trashësia mesatare e tetorit është ulur me 0.6 cm në vit.”

“Kriza klimatike është ende reale”

Një ngadalësim i ngjashëm është shënuar si në rastin e rritjes së temperaturës globale pas El Niños së madhe të vitit 1998, i cili u quajt “pauzë”, por u pasua nga një rritje e ndjeshme. Planeti vazhdoi të grumbullonte nxehtësi gjatë kësaj pauze.

England hedh poshtë çdo sugjerim se ky ngadalësim vë në pikëpyetje realitetin e ndryshimeve klimatike ndërsa përfundon:

“Ndryshimi klimatik është padyshim real, i shkaktuar nga aktiviteti njerëzor dhe vazhdon të paraqesë kërcënime serioze. Shkenca themelore dhe urgjenca për veprim klimatik mbeten të pandryshuara.”