Shuhet Uran Kostreci

Shuhet patrioti i madh shqiptar dhe simboli i qëndresës antikomuniste, Uran Kostreci.

Lajmin për largimin e tij nga kjo jetë e kanë bërë vetë familjarët e tij duke bërë të ditur se varrimi do të bëhet në orën 11:00 në Sharrë.

Uran Kostreci lindi më 1938, në Sarandë. U arrestua më 5 gusht 1961. Më 28 tetor 1961, Gjykata Ushtarake e Tiranës e dënoi “për tradhti ndaj atdheut”, e mbetur në tentativë, me 15 vjet burg, konfiskimin e pasurisë së luajtshme e të paluajtshme dhe humbjen e të drejtave elektorale për 3 vjet.

Më 28 qershor 1973, Gjykata e Matit, e dënoi “se ka fyer përfaqësuesin e pushtetit” dhe se ka bërë “agjitacion e propagandë”, me 8 vjet burg.

Kreu gjithsej 20 vjet burg, u lirua më 13 qershor 1981. Pas burgut bëri 5 vjet internim, 1983-1988 në fshatin Kurtaj të Peqinit, ku u dënua me 3 vjet burg për largim pa leje nga internimi.

Në vitin 1991 themeloi gazetën antikomuniste “Liria”, si organ i ish-të përndjekurve politikë ndërkohë u zgjodh dy herë Kryetar i Partisë Demoratike Dega Elbasan.

Në vitin 1997 emigroi në SHBA prej nga u kthye përfundimisht në atdhe në vitin 2017.

Ka filluar të shkruajë poezi që në gjimnaz, por nuk mundi të botohej për arsye biografie. Botimet e para i ka filluar pas rënies së regjimit komunist. Ka botuar disa vëllime poezi dhe një novelë. Ndër më të njohurat është poema “Epopeja e karkalecave”, të cilën e shkroi në vitet e burgut të Burrelit dhe mundi ta nxirrte që aty sepse e mësoi përmendësh.

Botimet:

1993 – Lundërtari dhe deti (sonete)

1995 – Epopeja e karkalecave (poemë satirike)

1996 – Agonia e karkalecave (Pjesa II)

2006 – Sonete

2009 – Pabesia

2011 – Epopeja e karkalecave (dy pjesët bashkë)

Nga ky njeri i madh dhe mik i shtrenjtë nuk kemi si të ndahemi më mirë se sa me sonetin e tij:

Përballë vdekjes

 

Më ngjan se koha afroi për t’u degdisur,

Po nuk e di as shtegun… ta haj’ djalli,

Askush më pret atje… dhe jam shastisur:

A m’erdhi radha apo dikush ma kalli…?

 

Të zbres në varr kaq shpejt, vetë, i braktisur

Nuk para ma ka qejfi, s’më ha malli!

Thash mos e shtyj… shpërnguljen i bezdisur

E një plak pyeta si bëhej halli.

 

Ky tha: “Vepro si un’, merr bloz-këllirë

Dhe nxiu krejt, se mortja s’të gjen dot”.

Po mortja e gjet më parë atë fakirë.

 

E tërhoq osh… llangosur mos o Zot!

Kur vdekjen pra, të merr dhe surratnxirë

Më mirë ikim faqebardh’ nga kjo bot!

New York, 11 Gusht 2001