Taksa Rambo!

“Taksë prej 10 për qind të të gjitha produkteve që importohen në Kosovë dhe kanë për vend të origjinës Republikën e Serbisë dhe Bosnjë dhe Hercegovinën.” Ky ishte njoftimi i Qeverisë së Kosovës i cili përjashtonte produktet e brendeve ndërkombëtare të prodhuara në këto dy vende e që ekzaltoi pa lidhje çdo shqiptar kudo që është. Pse, pa lidhje?!

Duke pasur parasysh detyrimet që ka shteti i Kosovës, duke pasur parasysh marrëveshjen CEFTA, duke pasur parasysh që jo të gjitha produktet që importohen në Kosovë dëmtojnë prodhimin vendor, një vendim i tillë i Qeverisë së Kosovës është shumë i palogjikshëm. Aq i palogjikshëm sa të bënë me vjellë, vetëm kur e shikon se si administrohet një shtet. As si shtëpi, as si lagje, as si katund, as si shehër por thjeshtë që 10 vjet, si një bandë e cila shikon se nga po i lëviz malli dhe interesat. Thjeshtë “Taksa Rambo”!

Nëse kësaj i shtojmë edhe reagimin e menjëhershëm të BE-së, e cila nuk lodhet për Kosovën për asgjë, as kur serbët kërcënojnë shqiptarët, as kur i keqtrajtojnë, as kur i përdhunojnë dhe as kur i vrasin, dhe në një mëngjes, kur zgjohen me një Serbi e cila gjithë energjitë e saja i konsumon me veprimet kundër Kosovës, dhe kjo e fundit i cenon interesat ekonomike, tërbohen.

Tërbohet Brukseli shumë më shumë se sa Beogradi. E ky i fundit, përveç se numëron shtetet që po e tërheqin njohjen e shtetit të Kosovës, shikon për një çast se atje ka edhe njerëz që po mbushin buxhetin e shtetit, me një mall serb që nuk ja ha as qeni!

Për Bosnje Hercegovinën nuk ja vlen as të flasim, se atje qytetarët e Kosovës vazhdojnë të shkojnë me një letër bakalli, vetëm e vetëm pse Milorad Dodikut nuk po i mbushet mendja me jetuar normal me të gjithë fqinjët!

Pse pa lidhje?! Disa javë pas kapitullimit të Serbisë, i tronditur nga raftet e dyqaneve nëpër Kosovë të stërmbushura me mallra serbe, bëra një shkrim me idenë e bojkotimit të mallit që e prodhon armiku. Armik i cili zyrtarisht ishte përzënë nga toka e Kosovës, por në veri dhe nëpër supermarkete vazhdonte pushtimin e tij.

Një pakicë e papërfillshme e mbështetën këtë ide, kundërshtarët i mëshonin argumentit të gjendjes ekonomike, furnizimit të dyqaneve e pallavra të ngjashme ndonëse shkrimi im ishte shterrues në detaje. Për çudi, i vetmi njeri që u morr seriozisht me shkrimin tim ishte një studiues nga Turqia i cili po përgatiste temën e doktoraturës për konfliktet në Ballkan, ndonëse më e rrugës ishte të merrrej Oda Ekonomike ose këto OJQ-të buxhetore të atyre që nxitën konfliktin në Ballkan!

Gjatë bashkëbisedimit bojkotimi konsiderohej i pamundur, dhe bisedën time me studiuesin në fjala e nisa me shembullin e Gjukanoviçit në Mal të Zi. Kur u acarua me Millosheviçin në vitet ’90-të, Serbia i bëri një embargo të vërtetë Malit të Zi. Seriozitetin e kuptova me një rast kur po i dërgoja një mikut tim në Plavë, një thes me sheqer, policët serbë ma bënë copa me bajonetë. Policët malazez po shikonin këtë skenë “gjakpirëse” të policëve serbë ndaj thesit me sheqer, dhe më sqaruan se së shpejti do të filloj një jetë e re në Mal të Zi. Kalova kufirin me makinë dhe pa thes me sheqer, i habitur patjetër, u sqarova pas disa orëve duke kuptuar se Milo Gjukanoviç i kishte dhënë përgjigjen e merituar Millosheviçit, i cili as qumështin serb nuk po e transportonte në Mal të Zi. Qumësht, litri i të cilit në atë kohë ishte 1 markë gjermane në Mal të Zi sepse nuk vinte nga Serbia, dhe me këto para në Serbi mund të bleje plotë 22 litra qumësht. Përgjigja e Milo Gjukanoviçit në pyetjen e gazetarëve se si do t’ja bënë kur ja psh. 1litër qumësht  kushton blla blla blla, ishte historike: Pavarësia kushton!

E meqë pavarësia kushton, meqë u çua i madh e vogël në Prishtinë edhe më vonë për të kundërshtuar iniciativën e Lëvizjes Vetëvendosje kundër konsumimit të mallrave serbë, tani është momenti që Qeveria e Kosovës të sillet si qeveri e një shteti të civilizuar në ekonominë e tregut, ndërsa qytetarët e Kosovës të jenë civil të paktën si në Kroaci.

Nëse qytetarët e Kosovës nuk i konsumojnë mallrat “Made in Serbia”, Zëdhënësja e BE, Maja Kocijançiq mundet edhe me flejtë në foltoren e sallës për konferenca shtypi, të çirret e të qajë, por kryeministri i Kosovës nuk do të mund ti ndihmoj dot përkundër reputacionit të mirë që ka për meritat në luftë, dhe nofkës që me përkëdheli e thërrasin shqiptarët, Rambo. Madje as ato shtete që e kanë tërhequr pavarësinë e Kosovës, nëse i bijnë pishman me ndihmën e Daçiçit.

E sa për Serbinë dhe fabrikat e saj ushqimore, me bilancet e tyre është mirë të merren këto institutet ekonomike në Prishtinë, që janë hapur në çdo lagje, madje ka ma shumë se byrektore, e ti sqarojnë miletit në Kosovë se kush pëson nga ky bojkot: Fabrikat serbe me mallra ekstremisht të këqija që vetëm Kosova, Bosnja dhe Serbia i konsumon, apo Kosova e cila falë Zotit, ngado që t’ia mbanë, kufizohet me shtet tjetër dhe jo vetëm me Serbinë. Dhe, të mos flasim për portet shqiptare, si mundësia e artë për furnizim dhe mosnënshtrim ndaj një shtetit armik, nga i cili deri më sot kemi vetëm vuajtje, vrasje dhe vajtim…

Pra, ti kthehemi qytetarisë dhe ta duam Kosovën pa mallra serbë!