Ultimatum politik si testament i Azem Hajdarit
nga Lulzim Basha*
Të dashur studentë të dhjetorit 1990, student të përjetshëm të demokracisë shqiptare, të pranishëm sot këtu!
I dashur lider i studentëve të dhjetorit, Azem Hajdari dhe ju qindra e mijëra të tjerë që nuk jeni sot këtu për arsye nga më të ndryshmet.
Të dashur student të dhjetorit të dytë, shpresa, investimi, besimi tek e nesërmja europiane dhe dalja nga dhoma e zezë e diktaturës së dytë, që jeni ngritur në rrugët dhe sheshet e Tiranës, Durrsit, Elbasanit, Vlorës, Shkodrës, Korçës dhe gjithë Shqipërisë!
I dashur doktor Berisha!
President Nishani!
Të nderuar anëtarë të familjes Hajdari, Rudina, Kiri, Azem!
Kjo është dita kur ne nderojmë studentët e dhjetorit për kurajon, për vendosmërinë me të cilën u ngritën kundër diktaturës më mizore dhe më gjakatare të Europës, për të sjellë lirinë politike për shqiptarët pas 40 vitesh sundimi të një klike kriminale dhe injorante. Të një grushti njerëzish të zhytur në gjakun e shqiptarëve të pafajshëm që përfaqësonin më të keqën e më të këqijave të këtij vendi.
Mirënjohja jonë e thellë i takon në veçanti Azem Hajdarit, I cili u bë shpirti dhe zëri i protestës së studentëve për liri.
Studentët e dhjetorit u çuan fillimisht për kushte ekonomike, por e kuptuan menjëherë se pa liri politike, pa demokraci, nuk mund të ketë mirëqenie për njerëzit. Nuk mund të ketë zgjidhje për hallet dhe problemet e tyre, ndaj ata kërkuan pluralizimin dhe liritë politike.
Kjo ditë na kujton sa herë që kthehemi, se vetëm njerëzit që ngrihen janë të lirë. Se ata që nuk ngrihen janë të nënshtruar. Se vetëm njerëzit e bashkuar mposhtin diktaturat, mposhtin autokracitë, mposhtin regjimet e korruptuara, mposhtin padrejtësitë.
Ndaj, mos ta harrojmë këtë mësim, është ftesa ime e parë ndaj çdo qytetari sot. Është leksioni I parë që po japin studentët e bashkuar të dhjetorit të dytë. Ky është leksioni se për liritë luftohet çdo ditë dhe se liria mbrohet çdo ditë.
Një qeveri që nuk ka frikë qytetarët, që nuk ka frikë popullin e saj, ngrihet çdo ditë kundër tyre, abuzon, dhunon liritë e tyre, dhunon jetën e tyre, dhunon pronat e tyre, dhunon dinjitetin e tyre.
Kjo ka vite që ndodh në Shqipëri. Ndodhemi sot në zemrën e Qytetit Studenti, ku lindi Demokracia. Për vite shqiptarët ishin në errësirë, endeshin në errësirën e izolimit, endeshin në errësirën e represionit, përndjekjes, burgosjes, internimeve, vrasjeve pa gjyq. Propagandës trushplarëse dhe varfërisë ekstreme që kishte shndërruar në qytetarët më të izoluar, më të varfër dhe më të paditur.
Në këtë errësirë endeshin prindërit, vëllezërit dhe motrat e studentëve, por nga ky shesh studentët hapën dritën, hapen derën e ndryshimit. Përmes kësaj dere për 28 vite shqiptarët ecën drejt ndryshimeve më të mëdha të historisë së tyre. Por dhe sot, shumica e shqiptarëve gjenden në errësirë. Të zhgënjyer, të braktisur, të vjedhur, të nëpërkëmbur, me pushtetin të përqëndruar në një dorë të vetme.
Në qindra dhe mijëra të dhomave të këtyre konvikteve, kushtet e studentëve janë përsëri të mjerueshme, mesjetare, pa dushe, por me kova. Me dy krevate marinarësh në dhoma më të vogla se gjysmat e banjove të ministrave. Me kushte të mjerueshme dhe mungesa totale për financimin e tyre dhe tarifa që rriten, njësoj siç rriten taksat dhe kostot e jetesës për gjithë shqiptarët, ndërkohë që pakësohen mundësitë për vende pune, mbyllen biznese, flaken kryefamiljarët në mes të rrugës. Qindra metra më tej, aty ku duhej të ndërtohej Kampusi Universitar, aty ku arsimi I lartë duhet të kishte prioritetin absolut përmes investimeve në kushte moderne të arsimimit, ka një parkim nga I cili bashkia e Tiranës vjel para, mbi para, mbi taksat dhe tarifat që ka vendosur kudo në qytet.
Pak më tutje, sheshi Skënderbej ka kushtuar 40 milion euro dhe kushton miliona euro të tjera për tu mirëmbajtur muaj për muaj e vit për vit.
Pak më tej, në bulevardin e ri qindra familje presin me ankth prishjen e shtëpive të tyre pa marrë asnjë lek dëmshpërblim, njësoj si banorët e Unazës së re, njëmijë familje prej të cilave kanë 35 ditë që rezistojnë kundër një projekti korruptiv, më të shtrenjtin në historinë e Europës; 48 milion euro për dy kilometra, që tashmë është provuar para shqiptarëve, botës dhe Amerikës si një skemë e madhe grabitje, vjedhje dhe pastrimit të parave.
Këto nuk janë vendimet e shqiptarëve. Këto nuk janë as vendimet e një qeverie që përfaqëson shqiptarët, as vendimet e një parlamenti që përfaqëson shqiptarët.
Këto janë përsëri vendimet e një grushti injorantësh, hajdutësh dhe kriminelësh që përsëri kanë marrë peng qeverisjen e vendit, parlamentin e vendit dhe kanë bllokuar tash 5 vjet, ëndrrën e shqiptarëve, ëndrrën e studentëve të dhjetorit 1990, ëndrrën e dhjetorit “Për Shqipërinë si gjithë Europa”.
Ky grusht hajdutësh, kjo bandë hajdutësh, ka një dhe vetëm një projekt, projektin e grabitjes së Shqipërisë, projektin e grabitjes së shqiptarëve dhe pasurive të tyre publike dhe private.
Këto konvikte, përveç se disa pikturave mbi fasada, janë në gjendje të mjeruar sepse paratë që duhej të shkonin për t’i kthyer ato në konvikte moderne, me cilësi dhe kushte të mira për studentët, janë zhdukur në gropat e zeza të korrupsionit dhe babëzisë qeveritare, nga Sheshi Skënderbej, tek Unaza e Re, te Bulevardi i Ri, tek koncesionet e shëndetësisë, tek Rruga e Kombit, tek Rruga e Arbrit, dhe dhjetëra projekte të tjera grabitje dhe vjedhjeje me të cilat taksapaguersve shqiptarë, prindërve të studentëve, u vidhen miliarda euro nga kjo bandë hajdutësh.
Ata banorë të unazës së Re, të cilët dje, korrën fitoren e parë, triumfin e së vërtetës, u vunë për 35 ditë nën shënjeshtrës e policisë, forcave të ndërhyrjes së shpejtë, me dhunë, arrestime, me tortura, nën shënjestrën e propagandës së edi ramës që i quajti milionerë, shpellarë, kadrinj, jo për të mbrojtur interesin publik, jo për të mbrojtur projektin e zhvillimit, por për të mbrojtur skemën e vjedhjes dhe të pastrimit të parave ku është i përfshirë dhe i zhytur kokë e këmbë, si ideatori, planifikuesi dhe përfituesi kryesor.
Kjo është arsyeja përse shqiptarët enden sot të zhgënjyer, të braktisur e të zemëruar.
Shumë prej tyre të pashpresë.
Të pashpresë, deri para disa ditësh, kur shpresa e çdo shqiptari, u shkri në shpirtin e rinisë studentore shqiptare, që është ngritur përsëri kundër padrejtësisë dhe po hap me protestën e saj, edhe një herë, edhe një rrugë, një fasho drite për të dalë nga kjo dhomë e errët ku na ka futur i gjithë përqëndrimi i gjithë pushtetit politik dhe ekonomik në duart e një bande hajdutësh.
Njësoj si studentët e dhjetorit të parë, edhe ata e nisën me një kërkesë të drejtë ekonomike.
Ndaljen e gjobës së 100 që po bie në kurrizin e tyre, tarifës së padrejtë për provimet e dyta dhe të treta.
Por shpejt e kuptuan dhe po e kuptojnë se ato janë vetëm simptoma të një sistemi të kalbur, i cili duhet çmontuar deri në themele dhe duhet rrëzuar dhe pastruar me çdo kusht.
Ndaj e sotmja është një ditë ku ne duhet të shohim me optimizëm dhe besim tek e ardhmja njësoj si studentët tanë, si bijtë dhe bijat e shqiptarëve që janë derdhur rrugëve të shqiptarëve dhe mbarë Shqipërisë.
Sepse Shqipëria nuk është ende e lirë, nuk është demokratike, nuk është si Europa, siç e kërkuan studentët e dhjetorit.
Por sot jemi më të vetëdijshëm se kurrë, se çfarë na mban prapa.
Është sërish mungesa e lirisë politike, është sërish shkatërrimi i zgjedhjeve nga aleanca e politikës me krimin, është pushteti i pakufizuar në duart e një njeriu që çon në rrënimin ekonomik të popullit, në grabitjen e vendit, në mjerimin e prindërve, në revoltën e studentëve.
Detyra jonë, e Partisë Demokratike të Shqipërisë, e partisë që lindi Lëvizja Studentore e Dhjetorit 1990, është ti prijmë betejës për të hapur politikën, për ta bërë atë të ndershme, konkurrueshme dhe të aksesueshme nga çdo kush.
Pavarësisht prej mundësive ekonomike për të konkurruar, për të marrë pjesë, për të marrë përgjegjësi. Sepse vetëm kështu do të plotësojmë amanetin e paplotësuar të studentëve të dhjetorit 1990.
Vetëm kështu do ti japim një trase të sigurt ëndrrës së studentetëve të dhjetorit të dytë, përmes një politike ku deputetët, kryebashkiakët, këshilltarët bashkiakë nuk janë produkt i vendimmarrjeve të krimit, nuk janë produkt i oligarkëve të babëzitur dhe injorantë që duan vetëm të plaçkisin dhe grabisin qytetarët, nuk janë produkt i politikanëve të korruptuar, të bërë njësh me krimin dhe oligarkët. Por janë produkt i drejtpërdrejtë i votës dhe vullnetit të qytetarëve shqiptarë dhe i rinisë shqiptare.
Kjo është rruga e vetme për të garantuar liritë, pronën dhe dinjitetin e çdo qytetari.
Por sot le të frymëzohemi nga 8 Dhjetori 1990 e t’i drejtojmë një apel prindërve të studentëve dhjetorit të 2018-ës, vëllezërve dhe motrave të tyre: Mos heshtni! Mos kini frikë! Mos i lini vetëm bijtë dhe bijat tuaja! Ngrihuni dhe bashkohuni me ta kundër padrejtësië, kundër të keqes!
Mësimi i bashkimit të tyre është i qartë: E keqja sprapset, e keqja mposhtet sa herë që shqiptarët e ndershëm janë bashkë. Këtë bënë qytetarët tek Unaza e Re, këtë bënë studentë sot.
Le të bashkohemi të gjithë për të pastruar vatrën e të keqes, për t’i dhënë fund politikës të lidhur me krimin, për t’i dhënë fund ekonomisë së kapur nga një grusht politikanësh të korruptuart dhe një grusht oligarkësh të bërë palë me ta.
Le ta japim sot nga ky shesh ultimatumin politik si testament të Azem Hajdarit dhe të studentëve të Dhjetorit 1990, si dëshirë dhe aspiratë të çdo shqiptari pavarësisht bindjeve politike.
Parlamenti shqiptar ose do të pastrohet nga krimi e t’i kthehet qytetarëve, ose do të rrëzohet!
Do të rrëzohet! Do të rrëzohet!
I takon qytetarëve shqiptarë ta çlirojnë dhe përmes zgjedhjeve të lira dhe të ndershme, përmes votës së qytetarëve shqiptarë ta kthejmë atë në një shërbëtore dhe jo uzurpatore të pushtetit, në një shërbëtore të qytetarëve dhe jo sunduese dhe gjakpirëse e qytetarëve shqiptarë.
Kjo sfidë është shumë më e madhe se para 28 viteve kur fryma e ndryshimit, “Ëind of change” rrëzoi Murin e Berlinit, bashkoi Europën, bashkoi qytetarët e perëndimit dhe të lindjes në aspiratën për liri dhe demokraci.
Sot aleatët më të mëdhenj të së keqes, të korrupsionit, të grabitjes së shqiptarëve janë indiferenca, janë frikat, janë përçarja, janë mashtrimi dhe propaganda që buron altoparlantët qeveritare dhe mediat e kapura që i shërbejnë pushtetit.
Por mësimi i rinisë studentore, mësimi i qytetarëve tek Unaza e Re është i qartë dhe i dukshëm për të gjithë: Po të jemi bashkë nuk ka forcë që na ndal!
Le të jemi bashkë në këtë dhjetor të dytë krah njeri-tjetrit, për të shporrur bandën e hajdutëve, për të shporrur mashtrimin, për t’i kthyer Shqipërisë dhe shqiptarëve ëndrrën europiane të një politike në shërbim të qytetarëve, për qytetarët dhe me qytetarët.
Zoti e bekoftë Dhjetorin e vitit 1990, studentët e vitit 1990!
Zoti e bekoftë Azem Hajdarin dhe studentët e tjerë kreshnikë që u ngritën mbi diktaturën dhe frikën!
Zoti i bekoftë studentët e 2018, lëvizjen e tyre, dhjetorin e dytë!
Zoti e bekoftë Shqipërinë!
E duam Shqipërinë si gjithë Europa!
*Fjala e kryetarit të PD, Lulzim Basha me rastin e 8 Dhjetorit
