Për ata që e ndjejnë veten shqiptarë, Mitovica ngjallë emocione dhe jo vetëm. Për ata që janë nga ky qytet, ai tashmë është më shumë se atdheu. Një vend i kujtimeve, ku shqiptarëve nuk u lejohet më as të kutjojnë. Dhe, vetëm shpresa ka mbetë…
Mitrovica, kënga më e re që sjellin artistët e këtij qyteti Gili, Linda Teuta, Enisi dhe Vullneti, zbërthen pikërisht këto ndjenja, për ata që e ndjejnë veten shqiptarë dhe të gjithë ata që janë nga Mitrovica pavarësisht se ku ndodhen sot, në pjesën jugore të Mitrovicës, refugjatë në Kosovë ose kanë marrë botën në sy.
Mitrovica
E kam pasë unë një shtëpi ,
Në oborr një qershi,
E mbaj mend sikur fëmijë, thonë e kan mbjellë gjyshrit e mi,
Tri kujtime unë i mbajë, në të parin unë jam fëmijë në hulajë,
Në të dytin nusen unë e mbaje
Në kujtimin e tretë për prindë unë qaj.
Ibër ti deshmove,
Pse nuk u tërbove pse nuk vërshove,
Kur ma pave shpinë në flake.
Në sofrën e lirë veç unë mbeta i uritur,
Kërkova Mitrovicën në një tjeter qytet,
Shpirti shkon atje ku u linda ku jam rritur,
Te ajo shtëpi përtej urës zemra mbetë.
Sot po shkoj atje ku u linda ku jam rritur,
Ku zemra mbushet jetë e shpirti flen i qetë,
Çdo zemër e ka një Mitrovicë,
Dashurinë e ndaluar e ka një Mitrovicë,
Një dashuri që zgjatë sa vet jeta,
Nuk i mbylli sytë pa e pa,
Një dashuri që zgjate sa vet jeta,
Me frymen e fundit,
E therras pa za