Vrasësit!

nga Albert Avduli

1944-Shkurt-2020

Na vranë pa gjykuar dhe kurrë s’u penduan. Aksioma dihet, krimineli vret përsëri!

46 vite nuk na lanë as t’i qanim, as t’i kujtonim. Shumicës, që ju morën jetën, s’ju lanë as varr. Hakmarrje nuk kërkuam. Emrat e vrasësve, janë të stampuar në fasada shkollash, rrugësh, institucionesh, ndaj ende ky vend përpëlitet në dhimbje.

Reagimin tonë e quajnë urrejtje. Njëlloj sikur të akuzosh shqiponjën e hapësirave pse përplaset, kur e mbyll në kafaz.

Ata plumba ende vrasin. Ato plagë dhembin nën e mbi tokë.

Tre breza plagë hapur.

Para 76 vitesh, shkurt ì vitit 1944, fshati Çorrush – Mallakastër, komunistët pushkatuan pa gjyq, vetëm pse ishin deklaruar kundër bolshevizmës ; Sami Xhelili, Adem Avduli, Mino Hamza nga Çorrushi dhe Mehmet Xhaferi nga Kalivaçi Tepelenës. Samiu ishte bir ì Rrapo Lelos, pasanik dhe eksponent antikomunist. Djalosh ì virtytshëm. Mino, pinjoll ì një familje të madhe, ì cili në fillim përkrahu komunizmin, por kuptoj çfarë ishte ajo bishë dhe ì braktisi. Ademi dhe Mehmeti ish ushtarak të monarkisë. Kaq mjaftonte.

As kishin vrarë, as zbrazur armë.

Thjesht kishin shprehur të vërtetën: bolshevizma është bishë gjakësore. Filozofia e kuqe, po mendove, je njeri. Kur je ì tillë, të marr jetën.

Të tjerët heshtën.

Kaq shumë u përshtatën në atë burim gjaku sa edhe sot nuk vlerësojnë ujin.

U zhytën në batakun e mjerimit deri në fyt dhe më 1991, pyesnin për çfarë duhej letra higjienike.U zhavorosën aq shumë sa ende sot duartrokasin per trimëri të pabesa.

Etërit na vranë, bijtë e tyre ende qeverisin mbi gjakun tonë.

O Zot çfarë paradoksi : Vrasësit ì kemi lënë, që t’na administrojnë jetën.