15 vjetori anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, Berisha: Mrekullia më e madhe, që nga shpallja e pavarësisë!

Anëtarësimi në NATO ishte mrekullia më e madhe për Shqipërinë që nga shpallja e pavarësisë gjer më sot, tha Kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha, me rastin e shënimit të 15 vjetorit të anëtarësimit në Aleancën e Atlantikut të Veriut, në aktivitetin i cili u organizuar në selinë blu, “Roli prijës i PD për anëtarësimin në Aleancë”.

“Sot ne nderojmë një nga ngjarjet më të rëndësishme të historisë sonë kombëtare, 15-vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, e cila në fakt është dhe mrekullia më e madhe e lirisë së Shqipërisë dhe kombit shqiptar, nga shpallja e pavarësisë gjer sot.

Më 1 prill të vitit 2009, Aleanca e Atlantikut të Veriut, vendosi të pranojë Shqipërinë, ish-vendin me propagandën më armiqësore ndaj saj për 46 vite, si anëtare të plotë të kësaj organizate.

Në 46 vite diktaturë të egër staliniste, Shqipëria ishte jo vetëm vendi me propagandën më armiqësore, por ishte edhe vendi që zhvillonte betejat imagjinare më të shpeshta, me koston më të lartë kundër agresionit imagjinar të NATO-s.

Miqtë e mi, kjo ishte mrekullia më e madhe e lirisë për Shqipërinë dhe shqiptarët, dhe për kombet e tjera, por për ne mendoj se më shumë se për çdo komb dhe vend tjetër.

NATO si sistem i sigurisë kolektive, ishte mburoja, mbrojtja më vendimtare, më e fuqishme për një vend që për shkak të pozicionit të vet gjeografik, kishte njohur pushtimet më të shumta dhe më të egra.

Mjafton të rikujtoj këtu që pushtimi i fundit i saj, në prag të Luftës së Dytë Botërore, ishte një pushtim ta themi, i paregjistruar, në kuptimin që përveç gazetarëve dhe gazetave, duhet të pranojmë, ai akt agresioni i përcoll me indiferencë të plotë nga qeveritë e kohërave.

Për ne, anëtarësimi ishte një mrekulli gjithashtu, sepse 5 shekuj në një perandori lindore, të themi, nuk është se nuk patën ndikuar dhe nuk ndikuan në identitetin tonë.

Dhe në këtë kontekst, anëtarësimi i Shqipërisë në Aleancën e kombeve të qytetëruara perëndimore, ishte një arritje e jashtëzakonshme,” tha Sali Berisha Berisha në fjalën e tij nga arresti në shtëpi, duke rikujtuar se PD ishte opozita e parë që kërkoi anëtarësimin në NATO pas rënies së komunizmit, që i dha edhe reputacion të mirë.

“Ne sot nderojmë 15-vjetorin e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, por me datën 4 prill ne nderojmë 75-vjetorin e themelimit të Aleancës së Atlantikut të Veriut, më 4 prill të vitit 1949 në Uashington.
Edhe ky themelim ishte mrekullia më e madhe e lirisë së kombeve, të hapësirës euroatlantike, pas Luftës së Dytë Botërore.
Themelimi i NATO-s, 75 vite më parë, në konceptin e presidentit Truman, ishte garantimi i sigurisë kolektive të këtyre kombeve, dhe jo vetëm të kombeve që dolën fitimtare nga lufta, por edhe atyre që u ndodhën në pozicionin tjetër, por që kishin përqafuar rrugën e lirisë, për t’i mbrojtur ata që të ndërtojnë në paqe të ardhmen e tyre, dhe për t’i mbrojtur nga ekspansioni i sistemit komunist.

NATO përmbushi misionin e saj historik. Kampi socialist u shpërbë.

Falimentoi sistemi komunist në vendet ish-komuniste. Së bashku me të, u shpërbë edhe blloku i Traktatit të Varshavës.
Në këtë kontekst, rënia e Murit të Berlinit e gjeti NATO-n, pasi kishte humbur kundërshtarin e saj dhe pikëpyetjet mbi të ardhmen e saj ishin jo të pakta.

Por mendoj se përgjigjen e parë më të drejtë, por edhe të një rëndësie jetike për të ardhmen e NATO-s, e dhanë dy shtetarë vizionarë: Helmut Kohl dhe Xhorxh Herbert Bush.
Kancelari gjerman Helmut Kohl punonte për një Gjermani të bashkuar në NATO dhe BE.
Duhet të pranojmë, përveç presidentit Bush, udhëheqësit e tjerë të asaj kohë, nuk ndjeheshin mirë me bashkimin e Gjermanisë.
Presidenti Bush e mbështeti plotësisht procesin, me opinionin dhe bindjen, se një Gjermani e bashkuar, ishte fitore e lirisë, ishte fitore e Europës.
Rënia e Murit të Berlinit solli rënien e diktaturave komuniste në Europë njëra pas tjetrit. E fundit ra në Shqipëri diktatura komuniste.

Por duhet të theksojmë se nga të gjitha opozitat e vendeve ish-komuniste, do të ishte opozita shqiptare e para, ajo që do kërkonte anëtarësimin e Shqipërisë në NATO.
Kjo, ndoshta sepse opozitat e vendeve të tjera, përsëri ndjenin frikën e Rusisë dhe shpallën si kërkesë të tyre asaj kohe, neutralitetin apo botën pa blloqe, gjë që përbënte një gabim, sepse ishte një reminishencë e diplomacisë para rënies së Murit të Berlinit.
Kjo kishte ndikim në psikologjinë e përgjithshme, por kjo nuk ndodhi me opozitën shqiptare.
Sapo u ngrit në këmbë, sapo u themelua, PD shpalli se anëtarësimi në NATO do të ishte objektivi i saj i paqëndrueshëm.
Mendoj se ky qëndrim paksa i veçantë, i dha Shqipërisë të paktën një reputacion të mirë në qarqet atlantike.”

Me këtë rast lideri i opozit dhe Ish-Kryeministri Sali Berisha e pranoi se reforma më e dhimbshme që kishte bërë ishte ajo në ushtri ndërsa PS zgjodhi haptas qëndrimet kundër NATO-s.

“Në këtë kontekst, marrëdhëniet e Shqipërisë me vendin udhëheqës të NATO-s, SHBA, kishin një rëndësi parësore për progresin tonë në bashkëpunimin me aleancën.
Presidenti Bill Klinton ofroi si një platformë të re për vendet ish-komuniste, Platformën e Partneritetit për Paqen.
Platformë, në zbatim të të cilit, këto vende përgatiteshin për procesin e anëtarësimit.
Nuk duhet të harrojmë se NATO është aleancë politike-ushtarake. Pra aleancë e vendeve të lira, me ushtri të kontrolluar plotësisht nga civilët.
Ne do ishim ndër qeveritë e para që firmosëm Partneritetin për Paqen.
Por miqtë e mi, Shqipëria ka bërë shumë reforma gjatë këtyre viteve.
Në rast se do më pyesni mua se cila është reforma më e dhimbshme, ju garantoj se reforma më e dhimbshme në rrafshin njerëzor dhe më gjerë, ka qenë reforma e ushtrisë?
Por pse ishte e tillë?
Sepse ne ishim një shoqëri totalisht e militarizuar.
Ushtria shqiptare, për të militarizuar popullin e shoqërinë, ishte organizuar në 4 mijë pika hapje.
Ishte e pranishme në çdo fshat, në çdo lagje.
Një ushtri që i shërbente tërësisht paranojës së diktatorit.
Një ushtri e bunkerizuar, e cila përbëhej nga 320 mijë rezervistë.
Por është në meritën e tyre, pavarësisht nga shkalla e lartë e doktrinimit, pa diskutim, levë e Partisë së Punës, megjithatë pa reformimin e tyre, pa pranimin e tyre të reformave të thella, të cilat nga një strukturë mamuth për një vend të vogël, erdhën në një sistem ushtri kazermash me kontroll të plotë civil, ecja drejt aleancës do ishte e pamundur.
Pas largimit të PD, lufta në Kosovë, ofroi për Shqipërinë një shans të jashtëzakonshëm, në kuptimin që ajo u bë de facto territor i NATO-s për sa i përket veprimeve ushtarake të NATO-s në Kosovë.
Vullneti dhe dëshira e Aleancës që Shqipëria të ecte me hapa më të shpejtë, ishin të mëdha.
Në këtë kontekst, përsëri SHBA do të paraqisnin Kartën e Adriatikut 3, në mënyrë që plani i veprimit për anëtarësim, i dhënë tre vite më parë, të mund të shpejtohej.
Por kjo nuk ndodhi.
Gjatë viteve 1992-1996, PS zgjodhi haptas qëndrimet anti-NATO. Ajo sillte rezoluta në parlament ku dënonte bashkëpunimin e Shqipërisë me NATO-n dhe bashkëpunimin ushtarak të Shqipërisë me SHBA.
Pas viteve 2000, kjo parti humbi shanset dhe faktikisht ndërtoi si pengesë për avancimin e kauzës euroatlantike të Shqipërisë, muret e krimit të organizuar dhe korrupsionit,t ë cilat e shndërruan Shqipërinë në një vend të frikshëm për sigurinë e vendeve perëndimore.”

Në fund, duke folur për një proces kompleks, Kryetari i Partisë Demokratike u shpreh qartë se Shqipëria nuk do të anëtarësohej kurrë në NATO pa një demokraci funksionale dhe ekonomi tregu.

“Në vitin 2005, PD përsëri do rikthejë objektivin e saj, ëndrrën e shqiptarëve për anëtarësimin në NATO.
Reforma serioze të rëndësishme në fushën e ushtrisë, pjesëmarrje e ushtarakëve shqiptarë nga Afrika, në Afganistan dhe vende të tjera, ishin një përfaqësim i shkëlqyer i Forcave të Armatosura, lufta me zero tolerancë ndaj krimit të organizuar, shndërrimi i Shqipërisë në një vende të sigurt, lufta me efikasitet kundër korrupsionit.
Rikujtoj këtu se Shqipëria në vitin 2008, do shpallej një nga tetë vendet me luftën më të suksesshme kundër korrupsionit nga Transparency International.
Vizita e presidentit George Bush dhe mbështetja e SHBA për anëtarësimin e Shqipërisë në NATO, por theksoj këtu, kontributi i opozitës shqiptare ishte tjetër.
Sot unë kujtoj dhe vlerësoj punën e bërë nga Ilir Meta, Pandeli Majko, Arta Dade dhe personalitete të tjera.
Unë ju them shqiptarëve sot se ardhja e tyre në takimet e rëndësishme të NATO-s dhe qenia e tyre krah kryeministrit dhe parlamentarëve të mazhorancës, ka pasur një ndikim të veçantë, pozitiv, një ndryshim të madh dhe një garanci për partnerët tanë se tashmë NATO mbështetet jo vetëm nga qeveria, por edhe nga opozita,” tha Kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha, duke e vlerësuar si kompleks, procesi e anëtarësimit të Shqipërisë në NATO, duke qenë i bindur edhe sot se ajo nuk anëtarësohej kurrë pa një demokraci funksionale, pa një ekonomi tregu funksionale, sepse të dyja këto dëshmonin për vlerat, për shtetin ligjor dhe liritë e garantuara të qytetarëve shqiptarë ndërsa përfundoi:

“Ky proces u kurorëzua me sukses edhe falë një diplomacie aktive të ministrisë së Jashtme dhe ministrisë së Mbrojtjes, të parlamentit dhe përgjegjësive që merrnin zyrtarët shqiptarë ndaj këtij procesi.

Nuk mund të mos theksoj përsëri, dyzimin e PS, në njërën anë në samitin e Bukureshtit, ku do merrnin ftesën për anëtarësim në NATO, shoqërohej delegacioni edhe nga zonja Leskaj. Nga ana tjetër kthehej në Tiranë, Edi Rama organizonte mitingje kundër anëtarësimit të Shqipërisë në NATO me portretet e Enver Hoxhës.
Por asgjë nuk pengoi, Shqipëria u anëtarësua dhe kjo është një arritje pa dyshim historik.

Unë kam bindjen se ky përvjetor do jetë për ne, një përvjetor frymëzues për përmbushjen e objektivave të reja tona.”

“