17 Nëntor 1944, Të Përndjekurit nderojnë viktimat e pushtimit komunist. Terroristët nderojnë…

17 Nëntor 1944 edhe këtë ndau shqiptarët në dy ceremoni: Tek Memoriali kushtuar martirëve të terrorit komunist në Tiranë, Të Përndjekurit Antikomunistë nderuan viktimat e terrorit komunist në ditën e pushtimit të Tiranës, 17 Nëntorit 1994; Ndërsa terroristët komunistë me kryetarin e Bashkisë Tiranë, te Ushtari i Panjohur kujtuan në mënyrë të veçantë atë që e quajnë Dita e Çlirimit, duke akuzuar për përçarje dhe tradhëti atë që është kryefjala e propapandës së Edi Ramë, miratuesit e Raportit të Dick Martyt në Këshillin e Evropës. Dhe, kur në krye të një fushate është Veliaj, nuk çuditë dhe fakti se me foto të Enver Hoxhës vijnë klidhje kundër Lulzim Bashës.

Por, ky është dhe realiteti që i ndau dhe vazhdon ti ndajë shqiptarët: në komunistë dhe viktimat e tij!

Shoqata Antikomuniste e të Përndjekurve Politikë të Sbqiperise, zhvilloi sot homazhe tek memoriali kushtuar martirëve të terrorit komunist në Tiranë të vrarë në Nëntor të vitit 1944 ku morën pjesë familjarë të martirëve

Në fjalën e tij, Kryetari i Shoqatës së të Përndjekurve Politikë Antikomunistë, Nebil Çika, tha se 17 Nëntori është data e pushtimit komunist të Tiranës, një pushtim që u la me gjakun e patriotëve dhe intelektualëve të shquar të vendit që u rrëmbyen nga shtëpitë e tyre dhe u pushkatuan pa gjyq nga partizanët komunistë.

“Masakra e komunistëve në Tiranën e vitit 1944 është prova më e qartë që komunistët nuk ishin në anën e duhur të historisë, siç pretendojnë sot pasardhësit politikë e gjenetikë të komunistëve terroristë në qeveri, por ana më kriminale më e padrejtë e më e përgjakshme e sajë.

Përfaqësuesi i PD Tomor Alizoti vendosi një kurorë me lule në emër të liderit të opozitës, Lulzim Basha, në emër të Shoqatës Tirana homaxhe bëri kreu i saj Arben Tafai , Drejtori i Institutit të Studimeve të Krimeve dhe Pasojave të Komunizmit në Shqipëri, Çelo Hoxha, etj.

Te Ushtari i Panjohur skena ishte krejtësisht ndryshe, po aq kriminale sa ata që i nderonin.

Dhe ndonëse u pa qartë se Erion Veliaj nuk kishte aty për të nderuar por për të akuzuar ai u shpreh:

“Për fat të keq, kësaj minorance nuk i shpëtoi as lufta e lavdishme e UÇK-së, duke guxuar ta cilësojnë atë si organizatë terroriste, po ato minoranca e zhurmshme e rrënuar moralisht votuan raportin e Dick Martit, si dhe gatuan lloj-lloj dosjesh për “Shtëpinë e Verdhë”. Është po ajo minorancë e zhurmshme që donte të shiste edhe detin. Është po e njëjta minorancë që, edhe sot, do të na ndajë në luftën kundër virusit dhe në betejën e rindërtimit. Nuk do t’ia dalin! JO, sepse qytetarët tashmë kanë vendosur të qëndrojnë të bashkuar me familjen tonë, me familjen më të madhe patriotike të Republikës së Shqipërisë, që është familja socialiste e Shqipërisë! Këto ditë na ka bërë bashkë një thirrje: “Liria ka emër”! E megjithatë nuk duhet të harrojmë të pyesim: Po tradhtia, shitja, e pabesia ndaj heronjve, a ka një emër”, tha Erion Veliaj para deputetëve socialist, përfaqësuesve të qeverisë, anëtarëve të Këshillit Bashkiak, si dhe dhjetëra rilindasve që veten vazhdojnë e quajnë veteranë të Luftës Nacional Çlirimtare ndonëse promovojnë grupin më terroristë në Ballkan. 

Por as kjo e nuk e ndaloi dhe nuk e bëri me turp Erion Veliajn i cili vazhdoi:

“Pavarësisht se edhe në atë kohë kishte një minorancë të zhurmshme që tha më mirë bashkëpunojmë me fashizmin sesa luftojmë me partizanët, të tilla minoranca të zhurmshme kemi, për fat të keq, edhe sot mes nesh. Ka ende nga ata që thonë më mirë të përdorim Covid-in se sa të luftojmë me të tjerët për ta mundur. Më mirë të politizojmë tërmetin sesa të bashkohemi dhe të ndihmojmë, më mirë të shtojmë vilat tona sesa të japim një shtëpi për fukarenjtë. Ka ende sot një minorancë të zhurmshme që më mriz bashkëpunon me armiqtë e këtij vendi se sa me shumicën morale të qytetit dhe të vendit tonë,” tha Kryetari i Bashkisë Tiranë duke shtuar se ky është edhe një moment reflektimi edhe sot për të kujtuar se heronjtë zgjodhën të mbajnë besimin se kauza e luftës së tyre ishte e drejtë dhe pikërisht ky besim i mbajti të fortë dhe të vendosur për të vazhduar përpara. Dhe, të gjitha këto fjalë me një sfond të frikshëm për populin shqiptar ndërsa ai vazhdoi dhe foli për ndarjen, ndarjen e cila përmbyti tokën shqiptare në gjak:

“Ka një kufi ndarës të qartë sepse kur filloi lufta, fundi dukej i largët për çdokënd, siç na duket e largët fundi me betejën për Covid-in apo me rindërtimin, dhe e ardhmja e zymtë dhe e pa qartë. Por heronjtë zgjodhën të mbajnë besimin se kauza e luftës së tyre ishte e drejtë dhe pikërisht, ky besim i mbajti të fortë dhe të vendosur për të vazhduar përpara. Ishin pikërisht ata, heronjtë, që në kokën e tyre nuk bluanin asnjë ideologji mes të majtës apo të djathtës, apo kalkulimet politike përveç se dëshirën për të jetuar në paqe dhe të lirë,” tha Erion Veliaj sot kur aq shumë i mungonte Milladin Popoviçi por jo dhe pushteti i tij për të folur borçkulla pa fund pa u penguar:

“Për Partinë Socialiste, për familjen tonë të madhe politike, lufta nacionalçlirimtare ka qenë dhe mbetet një simbol lavdie dhe krenarie dhe si forcë politike mbetemi të papërkulshëm në detyrimin për të lartësuar dhe respektuar veprën e atyre brezave patriotik dhe kombëtar që dhanë jetën për çlirimin e atdheut dhe ngjizën përjetësisht ëndrrën e vendosjes së Shqipërisë në binarët evropian dhe të ardhmes euroatlantike.”