Studentët ngadhënjyen ndaj Vuçiçit

nga Vlada Zhivanoviç

“Një grusht prej 30 studentëve po keqtrajtojnë qytetarët”, “Shikoni se si studentët e Gjilasit keqtrajtojnë gjithë Beogradin”, “Më shumë reporterë se sa studentë në bllokimin e rrugës”, “Një grusht prej 30 studentëve terrorizojnë Beogradin”…

Gjithçka është e qartë duke parë vetëm titujt e tabloidëve, urdhëri është i qartë që bllokimi 24-orësh në prag të Vitit të Ri për shkak të vjedhjes së zgjedhjeve në Serbi të përçmohet duke theksuar se studentë ka (shumë)pak në mënyrë që ndaj regjimit të bëhet presion.

Mirëpo, fakti se janë mbi 1.000 profesorë, studiuesë dhe bashkëpunëtorë të unviersitetit dhe institutit në Serbi që e kanë firmosur shpalljen e mbështetjes për studentët tregon se pas gjoja grushteve qëndron një masë serioze kritike nga qarqet intelektuale, dhe kjo natyrisht e shqetëson.

Edhe në rastin e Slobodan Milosheviçit, ishte elita intelektuale e cila u divorcua e para.

Shqetësohet edhe më shumë që studentët /Lexo: Të rinjtë/ nuk lejuan të blehen për një grusht eurosh në disa raste duke filluar nga pandemia e koronavirusit deri më sot.

Deri në protestën “1 prej 5 milionëve” të rinjtë dukej sikur ishin të përgjumur, të painteresuar për botën që i rrethon, të verbëruar nga rrjeti social si forma e vetme e rezistencën politike.

Sapo filluan të zgjohen, reagoi regjimi duke i futur në një thes të korruptimit me pensionistët. Në shikim të parë efekti ishte arritur, por në shtigje më të gjata në vend të nënshtrimit shkaktoi revoltën.

Rezistenca studentore, e ngjashme me atë të viteve 1996/1997, ka forcën që nga rrënjët ta trondis pushtetin e sotëm. Në mesin e të rinjëve sërish është “cool” të mendohet me kokën e tyre dhe të votohet me vullnet personal, por jo me urdhër ose në shenjë falenëderimi për 100 e kusur euro.

Interesante është se shumica e liderëve joformal të studentëve e ka pranuar se ka përjetuar presionin e prindërve se diçka e tillë “nuk u duhet në jetë”.

Për fat, është hedhur poshtë një argument i fortë se edhe ata të viteve 1996/1997 kanë rrezikuar me rezistencën në rrugë, por, siç shihet edhe sot, ishte kot.

Dikush, megjithatë, duhet ta çoj deri në fund këtë punë dhe të kontribuoj që të paktën për tre dekada vonesë të rregullohet shoqëria dhe të krijohet sistemi i organeve të pavarura (ekzekutive, legjislative dhe gjyqësore) që do të funksionojnë në praktikë.

Për gjithçka që u tha më lartë janë tabloidet dhe televizionet proregjimit që kanë marrë urdhër që të deskriditojnë numrin dhe rëndësinë e të rinjëve në rrugë, e policia lirinë që të jetë brutale.

Më e tmerrshme është që prokuroria disa nga fëmijët i akuzon për përpjekje të rendit kushtetues dhe të gjithë pa ndonjë përzgjedhje dhe dëshmi (të drejtëpërdrejta) janë futur në burg për 30 ditë.

Siç duket, akuza për thyerje të disa xhamave është shkelje më e rëndë e rendit kushtetues se sa kryengritja e armatosur e Milan Radoiçiçit e cila përfundoi me tre kufoma.

Nuk ka nevojë të theksohet se personi në fjalë nuk kaloi as edhe një minut në paraburgim. Mendoni për këtë gjë… (Danas, Beograd)