Ballkani i Escobarit!
nga Agim Popoci
Me Presidentin e SHBA, Joe Biden, që e njeh Kosovën më mirë se çdo kosovar dhe një të dërguar për Ballkanin që ka kaluar vite të tëra nga karriera e tij diplomatike në këtë rajon, shqiptarët më në fund u qetësuan pas viteve të shumta plot paragjykime me paraardhësit e tij Richard Grenell dhe Mathew Palmer, se Gabriel Escobar më në fund do të rikthej në shina komunikimin dhe punën me institucionet, për shtetndërtimin e Kosovës, zgjedhjet e lira dhe të ndershme në Shqipëri, të drejtat elementare të shqiptarëve në Luginën e Preshevës dhe Mal të Zi, dhe, në fund, të drejtat kushtetuese të shqiptarëve në Maqedoni të Veriut!
Por, ndonëse Gabriel Escobar kishte punuar si Shef i Shtabit të Zyrës së Përfaqësuesit të Lartë në Banja Llukë të Bosnje Hercegovinës, Shef i Degës së Ambasadës në Banja Llukë, Zv/Shef i Ekipit të Ndërlidhjes Diplomatike të SHBA në Podgoricë dhe Shef i Njësisë Politike në Beograd menjëherë pas rihapjes së Ambasadës së SHBA-së në vitin 2001, kjo jo vetëm që nuk i ndihmoi shqiptarët për të avancuar në marrëdhënie me Shtetet e Bashkuara dhe shtetndërtim, por, për tre vjet Escobar krijoi një Ballkan shumë më kaotik, shumë më prorus, dhe fatkeqësisht shumë më antiamerikanë, pavarësisht se çfarë shkruhet dhe raportohet në analizat e Departmanetit të Shtetit, Shtëpisë së Bardhë dhe Shërbimeve të Inteligjencës, duke e sjellur Ballkanin Perëndimor vetëm një hap nga shpërthimi i luftës!
Të fusësh dorën në thesin trevjeçar të Gabriel Escobarit në Ballkan, për të kapur arsyet e krijimit të këtij Ballkani kaq kriminal dhe me Serbinë e gatshme për luftë, ndoshta do të kërkonte një punë kolosale edhe për një institut të tërë studimi sikur ai të mos heshtte, por, ja që foli ky diplomat karriere edhe duke u larguar!
Pasi e bëri copë e grimë opozitën në Shqipëri, Gabriel Escobar në ikje thotë se ka shumë sfida në Shqipëri, na duhen parti politike të afta që të ruajnë njëra-tjetrën, opozitë që drejtohet jo nga ata që na kujtojnë ditët e këqija e të vjetra në Shqipërinë e viteve ’90, dhe nuk është normale dhe nuk është e pranueshme që një person, i sanksionuar për vepra të mëdha të korrupsionit të jetë fytyra e ndonjë partie, ndërsa bënë të ditur se u është bërë e qartë që nëse Partia Demokratike ose ndonjë parti tjetër udhëhiqet apo përfaqësohet nga ndonjë person, i sanksionuar nga Sekretari i Shtetit për vepra të mëdha të korrupsionit, atëherë nuk mund të pritni marrëdhënie normale!
Shqiptarët u irrituan normalisht, aq më shumë pas klimës antiamerikane që krijoi vetë Gabriel Escobar në Shqipëri, por nëse i referohemi këtyre kushteve që ai i përcaktoi për Shqipërinë, kush do të qeverisë në Ballkan!
Milorad Dodik u bë për herë të parë Kryeministër i Republika Srpska në vitin 1998 dhe nga momenti që shkeli në atë fron, e deri më sot ai ishte i dyshimtë si për mandatin e parë ashtu dhe sot që nuk i mungon bashkëpunimi si me SHBA ashtu dhe Rusinë edhe kur është shpallur non grata, madje tallet dhe publikon foto si me zyrtare amerikanë ashtu dhe Putinin.
Ndryshe nga Saliu që u bë pengesë për Edi Ramën duke lexuar qytetarin dixhital, Milorad Dodik ishte i vetmi lider në Bosnje Hercegovinë që akuzoi dhe kërcënoi se Republika Srpska do largohet nga ai shtet, ndonëse garant i Marrëveshjes së Daytonit ishte SHBA, I dërguari i së cilës është Escobar!
I madh e vogël së bashku me Gabriel Escobar u çuan në këmbë për ta larguar edhe politikanin e viteve ’90 në Mal të Zi, Milo Gjukanoviç, por Escobar heshti kur ai u zëvendësua me një proserb dhe prorus, falë të cilit u krijua dhe qeveria më proruse e Malit Zi që nga krijimi!
Të gjithë heshtën dhe si presidenti ashtu dhe kryeministri i Malit Zi dhanë mesazhin e qartë me vizitën e tyre të parë zyrtare në Beogradin e Moskës, heshtje e cila nga parlamentarët dhe qeveritarët e rinj prorus u kuptua si leje për të vepruar duke e kthyer Malin e Zi në vitet ’50; Meqë i dërguari për Ballkanin i SHBA nuk i preferon vitet ’90 kur u hap toka dhe ajri malazez për të shpëtuar shqiptarët në luftën e Kosovës!
Dhe, ndryshe nga Shqipëria dhe Saliu, të gjitha këto po ndodhnin në tokën ku Gabriel Escobar ka shërbyer dhe e njeh çdo pëllëmbë si të Republika Srpskas ashtu dhe Malit Zi!
Për të gjithë ata që këto tolerime si dhe ato në Serbi i ndërlidhën në emër të përarfrimit me Perëndimin, vetë Gabriel Escobar i hodhi në kosh!
Nëse një shtet nuk duhet ta drejtoj një njeri që na kujton ditët e këqija e të vjetra të viteve ’90, çfarë kërkon Aleksandar Vuçiç; Aq më keq, i cili përveç se korrupsionit akuzohet edhe për mohimin e zgjedhjeve të lira e të ndershme, mediave të lira e të pavarura dhe së fundi edhe mohimin e krimeve serbe të viteve ’90 në Kroaci, Bosnje e Kosovë duke përfshirë dhe Masakrën e Srebrenicës që nga Gjykata e Hagës u konfirmua si gjenocid.
Dhe, kur Shqipërisë i duhet parti politike të afta që të ruajnë njëra-tjetrën, pse parti të tilla nuk i duhen Bosnje Hercegovinës, Malit Zi dhe Serbisë; në veçanti Serbisë kur të gjitha partitë bashkëpunojnë dhe asnjëra prej tyre me partinë e Aleksandar Vuçiçit!
Sikur ta pranojmë edhe gjithë këtë tolerancë për Serbinë në emër të integrimit në familjen evropiane dhe distancimit të shtetit serb nga Rusia, si është e mundur që një njohës i mirë i botës serbe si Gabriel Escobar, me veprimin e tij politik të prodhoi aq shumë kundërshtarë të Amerikës dhe asnjë properëndimor. Madje edhe ata që kishin një afinitet që nga koha e Zoran Gjingjiçit, e humbën atë që në momentin kur Escobar shkeli në këtë fushë dhe Vladimir Putin u ul këmbëkryq!
Dhe jo vetëm kaq! Trajektorja e veprimit politik të Aleksandar Vuçiçit nga shkelja e Gabriel Escobar në zyrën e tij, sjellja ndaj dialogut me Kosovën, bashkëpunimi me Rusinë dhe refuzimi për vendosjen e sanksioneve deri te kërcënimi së fundi me tre gishta nga Asambleja e Përgjithshme e OKB pa asnjë reagim nga Washingtoni, pavarësisht strategjisë amerikane për përafrim me Serbinë, është një politikë e cila përveç se rikthej në skenën politike një kriminel lufte nga vitet ’90-të, ngjalli tek ai epshet vrasëse që pa frikë të shkelë në tokën e Kosovës ndonëse ruhet nga KFOR-i, për të vrarë edhe policë që guxuan të ruajnë rendin dhe qetësinë publike.
Nëse kësaj i shtojmë paralajmërimin e kryetares së Komisionit të Jashtëm në Parlamentin e Britanisë, Alicia Kearns, mbi armatimin dhe dislokimin e forcave serbe para se të ndodhte agresioni, pamë se Escobar jo vetëm që heshti por i ndërseu Brukselin dhe Tiranën, Albin Kurtit, duke e akuzuar për sjelljet e tij jobashkëpunuese!
Po, sot, Gabriel Escobar mund të mburret që fal tij BE i vendosi sanksione Kosovës dhe Edi Rama nuk shkoi në Gjakovë në mbledhjen e përbashkët të dy qeverive sepse Albin Kurti nuk tërhoqi forcat speciale nga Veriu, por ai heshti kur rezultoi se ishin pikërisht këto forca që dëbuan paramiltarët serbë nga Banjska sepse KFOR-i kishte lejuar edhe armatimin e kriminelëve me pajisjet e tyre; Siç u pa me përfundimin e operacionit nga ROSU dhe FIT!
Asociacioni u bë buka dhe gjella e diplomacisë së Gabriel Escobarit në Kosovë ndonëse u arrit një Marrëveshje në Ohër për procedimin e normalizimit të marrëdhënieve me Serbinë! Erdhi dhe një trofe i Escobarit, mendoi dhe jo vetëm foli serbisht se ndalimi i anëtarësimit në Këshillin e Evropës ishte ndëshkim për Kosovën që nuk vepron ndërsa njohja e pronës së Kishës Ortodokse në Manastirin e Deçanit u shkel me të dy këmbët ndonëse ishte i vetmi kusht për anëtarësim në KiE!
Po, Kosova nuk do të jetë anëtare e Këshillit të Evropës sepse këtë nuk e lejoi Gabriel Escobar, por, ky mosëanëtarësim është dështim i veprimit të të dërguarit të SHBA në Ballkan dhe jo Albin Kurtit që plotësoi kriteret dhe u miratua në Asamblenë Parlametare të KiE!
Nëse Albin Kurti është i vetmi lider i Ballkanit që nuk është i korruptuar, pra, nuk mund të shantazhohet, Asociacioni detyrimisht duhet të themelohet në baza ligjore përderisa ai është Kryeministër! Ndryshe edhe mund të themelohet por kjo nuk është rruga e duhur, rrugë që shqiptarët nuk po e shohin as në zotimet e Presidentit Biden ku u kërkon llogari të gjithë atyre njerëzve për angazhim në vepra të mëdha të korrupsionit ose në përpjekje për minimin e demokracisë anembanë botës, në mënyrë specifike në Ballkanin Perëndimor.
Sot Milorad Dodik, Milojko Spajiç, Aleksandar Vuçiç, Edi Rama, Albin Kurti dhe së fundi Hristijan Mickoski, nëse duhet ta falënderojnë dikë pse janë Kryeministra, atëherë ai është vetëm Gabriel Escobar i cili e bëri Ballkanin kaq kaotik, prorus dhe fatkeqësisht shumë më antiamerikanë!
