Dhuna e seksualizuar në shkollat ​​gjermane

Viktimat e abuzimit seksual braktisen shumë shpesh në shkollat ​​gjermane. Një studim e bën të qartë se sa i përhapur është abuzimi dhe sa rrallë kjo temë merret seriozisht.

Një deri në dy fëmijë për klasë në shkolla preken nga dhuna seksuale e ushtruar nga mësuesit, punonjës të tjerë në shkollë ose nxënës të tjerë. Ky është vlerësimi i Komisionit të Pavarur Federal gjerman për Hetimin e Abuzimit Seksual të Fëmijëve. Një studim i porositur nga komisioni arrin në përfundimin se fëmijët që bëhen viktima të dhunës seksuale në shkolla nuk marrin mbështetje nga sistemi shkollor – me pasoja të rënda për jetën dhe karrierën e tyre në të ardhmen.

“Shpesh, ka dëshmitarë që i kanë dhënë përparësi kolegjialitetit dhe jo mbrojtjes së fëmijëve,e injorojnë ose madje mbulojnë abuzimin për të mbrojtur reputacionin e shkollës”, shpjeguan anëtarët e Komisionit së fundmi në prezantimin e studimit të rastit.

“Ata që prken preken shpesh reagojnë me strategjitë e tyre për t’i shpëtuar dhunës, për shembull, duke mos shkuar në shkollë.” Disa madje përsëritën qëllimisht një nivel klase me shpresën për të gjetur një mësues të ri dhe për t’i dhënë fund abuzimit.

Autorët e studimit vlerësuan 133 raporte dhe seanca dëgjimore nga njerëz që kishin përjetuar dhunë seksuale në shkollë. Raportet datojnë nga viti 1949 deri në vitin 2010 dhe përfshijnë edhe raste nga ish-Gjermania Lindore. Pothuajse 80 për qind e të mbijetuarve ishin femra, ndërsa 98 për qind e autorëve ishin meshkuj. Pothuajse 40 për qind e autorëve ishin mësues dhe një e katërta ishin nxënës.

Gati 70 për qind e viktimave, rastet e të cilave u shqyrtuan në studim, dyshonin se njerëz të tjerë në shkollë dinin për dhunën seksuale. “Megjithatë, të gjithë të prekurit na thanë se ishte jashtëzakonisht e vështirë për ta të merrnin ndihmë dhe mbështetje kompetente”, thotë Julia Gebrande, kryetare e komisionit që heton abuzimin.

Reputacioni ka më shumë rëndësi se drejtësia

Studimi përfshin një rast shembullor nga vitet 1990: Një mësues mori ankesa për një mësues të edukimit fizik i cili hynte vazhdimisht në dhomat e zhveshjes së vajzave. Mësuesi që u thirr për të ndihmuar vendosi të shkonte dhe pa kolegun e tij duke hyrë në dhomat e zhveshjes së vajzave të klasës së gjashtë pa trokitur.

Kur ai i raportoi vëzhgimet e tij administratës së shkollës, iu tha se duhet të kishte gabuar. Kolegu i tij “kurrë” nuk do ta bënte një gjë të tillë. Ai ishte “thjesht tepër i ndjeshëm për këtë çështje”. Më pas ai u akuzua për dëmtimin e reputacionit të shkollës. Jo vetëm që incidentet nuk u hetuan kurrë, por mësuesit që i raportoi ato iu kërkua madje t’i kërkonte falje personalisht kolegut të tij.

“Është një taktikë e përdorur nga autorët për t’u paraqitur si shumë të përkushtuar dhe të dobishëm. Ata e bëjnë veten të domosdoshëm. Është thjesht e pakonceptueshme që një koleg kaq i mirë të mund të abuzojë me fëmijët”, shpjegon Gebrande.

Odenwald: Qindra raste abuzimi

Çështja e dhunës së seksualizuar në shkollat ​​gjermane mori vëmendje të konsiderueshme publike kur “Berliner Morgenpost” raportoi për rastet e abuzimit në Canisius-Kolleg, një shkollë private katolike në Berlin, në vitin 2010. Qindra viktima në institucione të tjera, veçanërisht nga Shkolla Odenwald, një shkollë private me konvikt në Hessen, më pas dolën me historitë e tyre.

Skandali çoi në emërimin e Komisionerit të parë Federal të Pavarur për Abuzimin Seksual të Fëmijëve dhe të Rinjve (UBSKM) nga qeveria gjermane në viin 2010. Në vitin 2016, u krijua Komisioni Federal i Pavarur për Hetimin e Abuzimit Seksual të Fëmijëve.

Në një studim të kryer në vitet 2023 dhe 2024, Instituti Gjerman i Rinisë, një nga institutet më të mëdha të kërkimit shkencor në shkencat sociale në Evropë, anketoi 1.600 të rinj. Gjysma e tyre raportuan se kishin përjetuar dhunë të seksualizuar vitin e kaluar.

Megjithatë, mungojnë të dhëna gjithëpërfshirëse empirike mbi dhunën e seksualizuar në shkollat ​​gjermane. Studime përkatëse janë kryer deri më tani vetëm në dy shkolla shtetërore në Gjermani.

“Ende nuk ka struktura për t’u marrë me këtë çështje në shkolla ose në autoritetet mbikëqyrëse të shkollave”, ankohet Gebrande. “Kjo është arsyeja pse ne do të donim që ajo të bëhej një komponent thelbësor i trajnimit të mësuesve.”

“Të lënë vetëm, në mëshirën e të tjerëve dhe të pafuqishëm”

Studimi aktual tërheq vëmendjen ndaj një problemi tjetër të madh: Shumë viktima nuk kanë fjalë për të përshkruar atë që u ka ndodhur atyre. Shpesh, ato vetë nuk janë në gjendje të pranojnë se i janë nënshtruar dhunës seksuale.

Një grua me emrin Julia i tregoi Komisionit se si, në vitet 1970, në moshën vetëm 13 vjeç, ajo filloi një marrëdhënie seksuale me mësuesen e saj të artit, e cila fillimisht ishte 32 vjeç, e kjo lidhje zgjati disa vjet. Vetëm vite më vonë, kur lexoi një artikull gazete për një rast të ngjashëm, papritmas e kuptoi “se ajo që më ndodhi mua ishte abuzim seksual”.

Në një rast tjetër nga vitet 1990, Lea, një grua transgjinore që atëherë jetonte si djalë, u sulmua vazhdimisht verbalisht, fizikisht dhe seksualisht nga një grup nxënësish meshkuj të klasës së dhjetë. Ajo mblodhi gjithë guximin e saj për t’iu rrëfyer një mësuesi, por ishte shumë e turpëruar të përshkruante dhunën seksuale. Mësuesi nuk i ofroi mbështetje, por i tha që fëmijët duhet ta zgjidhnin këtë çështje vetë. Ndërhyrja e të rriturve vetëm sa do t’i përkeqësonte gjërat.

Asaj iu tha se loja e ashpër dhe konfliktet ishin normale deri në një pikë të caktuar në këtë moshë, veçanërisht midis djemve. “Ndihesha e vetmuar, e ekspozuar dhe e pafuqishme,” i tha ajo Komisionit.

“Për autorët e krimit, veprimet e tyre nuk kishin pasoja të dukshme – sigurisht jo të drejtpërdrejta. Sjellja e tyre u përforcua edhe nga fakti se asgjë nuk i pengonte.”

Ligji i ri kundër dhunës së seksualizuar ndaj fëmijëve

Më 1 korrik 2025, hyri në fuqi një ligj për të forcuar strukturat kundër dhunës së seksualizuar ndaj fëmijëve dhe të rinjve. Ndër të tjera, ai parashikon krijimin e një këshilli konsultues për viktimat. Duke filluar nga viti 2026, do të kryhet një studim vjetor për të përcaktuar se sa e përhapur është dhuna e seksualizuar midis 14 dhe 15-vjeçarëve.

Gebrande shpreson që studimi, si dhe ndryshimet institucionale, do t’u japin njerëzve kurajë. Në mënyrë që ata të mund të ndërmarrin veprime kundër dhunës seksuale ndaj fëmijëve në komunitetet e tyre, të përpunojnë përvojat e tyre gjatë viteve të shkollës dhe të dëgjojnë viktimat.

Deri më tani, kjo ka qenë e rrallë: “Në përvojën tonë, hetimet zhvillohen vetëm kur viktimat ushtrojnë presion mbi institucionet përmes medias.”/DW/