Më 3 dhjetor të vitit 1941, u krijua qeveria shqiptare me kryeministër dhe ministër të Punëve të Brendshme, Mustafa Krujën. Qeverisja e tij zgjati deri më 4 janar të vitit 1943.
Në përbërje të kabinetit ishin, Jup Kazazi-ministër i Partisë Fashiste Shqiptare, Hasan Dosti-ministër i Drejtësisë, Shuk Gurakuqi-ministër i Financave, Iljaz Agushi-ministër i Punëve Botore, Dhimitër Berati-ministër i Kulturës Popullore, Fuat Dibra-ministër i Ekonomisë kombëtare dhe Dr. Tahir Shtylla-ministër i tokave të çliruara.
Qeveria e Mustafa Krujës me ndihmesën e dhënë nga Musolini u përpoq për t’i dhënë shqiptarëve një reagim më liberal dhe më autonom. Kështu shqiptarëve ju kthye flamuri i mëparshëm, duke ju hequr atij kurorën e Savojës dhe Fashiot e liktorit; u liruan nga internimi e burgu një numër i madh antifashistësh; u shpall amnisti për çetat që vepronin kundër italianëve, u ripërtëri xhandarmëria shqiptare, u vendosën lidhje me disa nga udhëheqësit e çetave, shumë prej të cilëve ai kishte patur marrëdhënie me ta që në vitet e para të veprimtarisë antizogiste.
Vërtetë sukseset e qeverisë së Mustafa Krujës qenë të përkohshme, shumë prej premtimeve të tija mbetën në mes të rrugës, por shumica e antifashistëve që u liruan nga internimet në Itali dhe iu bashkuan grupeve të rezistencës duke dalë në mal, ishin ata që i liroi Mustafa Kruja, të cilin kjo rracë që shumë shpejtë do të identifikohen si komunist të devotshëm, e përndjekën dhe vazhdojnë ta përndjekin familjen Kruja.
Në fund, sot shqiptarët mburren për ndihmën që i kanë dhënë hebrejve gjatë luftës së dytë botërore, por ishte angazhimi ekskluziv i Mustafa Krujës që të gjithë hebrejtë që arritën ti shpëtojnë përndjekjes nga Serbia dhe ata që jetuan në Kosovë, të shpëtojnë nga fashizmi.