Çfarë synon AfD në Parlamentin Evropian?

Deri më tani, partia populiste e Djathtë, “Alternativa për Gjermaninë”, AfD nuk luan rol në Parlamentin Evropian. Kjo duhet të ndryshojë. Për këtë i duhen ide, kandidatë dhe aleatë.

“Populistë të të gjitha vendeve, bashkohuni – së bashku jemi të fortë kundër “supershtetit të BE-së!” Kongresi i partisë në Magdeburg tregoi orientimin e populistëve tët krahut të djathtë të Gjermanisë. Kandidati kryesor i populistëve të krahut të djathtë gjerman për zgjedhjet europiane, Jörg Meuthen, ka njoftuar para gati 600 delegatëve se ai po punonte për “një grup të madh dhe të vetëm politik”. Ajo që nënkuptohet është bashkëpunimi i ngushtë me populistët e tjerë evropianë të krahut të djathtë.

Heinz-Christian Strache në Austri, Matteo Salvini në Itali dhe Viktor Orban në Hungari janë “aleatët natyrorë” të AfD-së, sipas Meuthen. Zgjedhja e tij nuk ishte befasuese. Meuthen është bashkëkryesues i AFD- së. Por, nuk do të jetë e lehtë as për atë, që ta realizojë planin e tij për shumë arsye. Njëra është: Fakti që populistët janë secili miq të mirë me njëri-tjetrin është një mit, kështu quhet në Bruksel. Nuk është rastësi që përfaqësuesit e tyre aktualisht janë të ndarë në tri grupe: ENF, EFDD dhe ECR. Bashkëpunimi mes aleatëve populistë nuk është aq i lehtë në Bruksel.

Frika e kontaktit me AFD

Aktualisht, “Alternativa për Gjermaninë” nuk luan një rol të rëndësishëm në Parlamentin Europian. Pas zgjedhjeve të vitit 2014, arritën që shtatë deputetë të AFD-së të futen në parlament. Gjashtë kandidatët e tjerë e kanë braktisur ndërkohë AFD-në, ata ishin viktimat e luftimeve të krahut të brendshëm partiak ndërmjet moderatorëve dhe radikalëve. Deri më tani, në ‘familjen e partisë’ Meuthen nuk ka arritur të rrisë bashkëpunimin. Të paktën deri më tani ai nuk ka mundur që të paraqiste një aleancë transnacionale me partnerët europianë.

Në vitin 2016, Frauke Petry festoi me nga një birrë së bashku me shefin e FPÖ-it Strache në Zuspitze malin më të lartë të Gjermanisë. Në fillim të vitit 2017-të pasoi një takim i nivelit të lartë me Geert Wilders nga Holanda, Marine Le Pen nga Franca dhe italianin Salvini. Pas daljes nga partisë të Petryt në vjeshtën e vitit 2017, nuk kishte më asnjë krahasim. ‘Ne shohim relativisht pak angazhim internacional të AFD-së, kjo nuk ka të bëjë më atë se AFD nuk dëshiron, por jo dhe me atë që partitë e tjera nuk dëshirojnë’, tha Franziska Schreiber e cila e ka braktisur AfD-në.

Libri i saj “Inside AfD”, i botuar në verë, krijon një skenar të errët, sipas të cilit AfD është bllokuar në të djathtë në një spirale radikalizimi që vështirë se mund të ndalet. Kjo është arsyeja e skepticizmit tek të tjerët, tha Schreiber. “Për shkak se udhëheqja e FPÖ ose Marine Le Pen thjesht po përpiqen të mbajnë partitë e tyre larg nga rruga e drejtë ekstreme “. Askush nuk donte të “digjte gishtërinjtë” sepse nuk e dinin “se çfarë skandali do të fillonte AfD dhe nëse kjo do të ndikonte në fushatën zgjedhore të tyre në vendet e tyre “.

Petry, nga ana tjetër, kishte besimin që duhej ta mbante partinë e saj larg nga “rruga e drejtë ekstreme”. Aktualisht, AfD-ja duhet të llogarisë se ajo mund edhe të vëzhgohet nga agjencia gjermane e inteligjencës. Deri në fund të vitit kjo duhet të vendoset nga autoritetet. Kjo do të ishte gjithashtu një goditje për imazhin e saj ndërkombëtar.

Populistët nuk janë të gjithë njësoj populistë

Ndryshe nga Petry, listës së aleatëve të mundshëm të Meuthen i mungon një emër: Marine Le Pen. Kjo ka arsye programore. Populisti natyrisht nuk është njësoj populist, aty ka dallime të mëdha. Pas zgjedhjeve evropiane në 2015 dallimet thelbësore ndërmjet ish-“Frontit Nacional” dhe AFD-së ishte mos shkuarja së bashku në Bruksel. Meuthen – mik liberal dhe mbështetës i tregtisë së lirë ende edhe sot nuk i pëlqen tonet proteksioniste të Francës. Në intervistë për DW ai bëri të ditur orientimin  më të butë. Bëhet fjalë për “ndërtimin e besimit” dhe duke qenë të gatshëm për kompromise.

Vraponi në Evropë

AfD dërgon një forcë luftarake në Bruksel. Në kongresin e partisë në Magdeburg deri të dielën në mbrëmje ishin afro 200 aplikues, po aq shumë sa dhe fjalimet e tyre dhe sërish zgjedhjet e balotazhit. Të hënën zgjedhjet do të vazhdojnë përsëri. Të zgjedhurit tashmë janë formalisht shumë të kualifikuar, me eksperiencë ndërkombëtare dhe vetëbesim borgjez në dukje. Udhëheqja e partisë e mori çështjen shumë seriozisht,ashtu siç u raportua; më në fund, ata donin të ishin kompetentë në Bruksel. Kjo është ndoshta pse kandidatët u kontrolluan paraprakisht dhe shumicat u organizuan.

Motoja e AfD për Evropën -të rindërtojmë BE-në në një “Evropë të Atdheut”! Dhe kështu për të parandaluar një “EUdSSR”, dmth. një lloj ringjalljeje evropiane të Bashkimit Sovjetik, Bashkimit Sovjetik jo të lirë.‘Ne nuk duam ta braktisim BE-në, por ta reformojmë‘, thotë Alexander Gauland, bashkëkryetari i AfD-së. BE duhet të kthehet në idenë e saj origjinale të “portit të përbashkët”.

Shumë fjalë goditëse, shumë popullzëm – dhe çfarë do të thotë kjo në terma konkretë? AfD në janar do të vendosë vetëm për një program zgjedhor të BE-së. Kandidati kryesor Meuthen megjithatë dha një vështrim në atë se çfarë AfD donte të punonte në Parlamentin Evropian: të eleminonte “kaosin e migracionit”, të promovonte “zvicerizmin” – dmth demokraci më të drejtpërdrejtë – dhe të merrte “problemin e monedhës” më seriozisht. Çuditërisht Jörg Meuthen ka përshkruar në intervistë për DW edhe detyrat supra-nacionale për BE-në, të cilat në këtë mënyrë nuk janë vetëm në nivel kombëtar për të zgjidhur. Ai si shembuj i quajti atë të mbrojtjes së kufijve të jashtëm, politikën mjedisore dhe tregun e brendshëm.

‚Ura e mentalitetit në Evropën Lindore”

Sidoqoftë, partnerët e AfD-së në BE gjithashtu do të kenë nevojë për të gjitha këto pika. Ndoshta kjo është arsyeja pse kreu i partisë, Gauland i ktheu sytë në Magdeburg në mënyrë të dukshme drejt lindjes – vende ku tashmë ekzistojnë ide të ngjashme për politikën e migracionit, si me “Alternativën për Gjermaninë”. Historikisht, gjermanët kanë pasur “ura mentaliteti lidhjeje në Evropën Lindore”, tha Gauland. Edhe për faktin se në politikën e migracionit të BE-së të planifikuar në Berlin dhe Bruksel, Evropa Lindore nuk luan së bashku, AfD ka “mirëkuptim të plotë”. Në fund të fundit, turqit kishin mbizotëruar për shekuj në shekujt e kaluar. Është e kuptueshme që evropianët lindorë thjesht nuk e pranonin “gjysmëhënën”. Për këtë kishte duartrokitje në sallë.

Por Magdeburgu gjithashtu zbuloi çështje të diskutueshme midis udhëheqjes dhe bazës së partisë. Alexander Gauland nuk dëshiron të largohet nga BE. Për disa delegatë, megjithatë, fjala “de-exit”, paraqet një tërheqje të mundshme të Gjermanisë nga BE, e cila është ndjekur nga shumë duartrokitje. Spiralja e radikalizimit, përpara të cilës paralajmëron Afrod Schreiber, duket se po vazhdon të mbetet e fortë. Kjo reflektohet në shumë fjalë: “Rënia e Perëndimit”, “kllounë parazitarë”, “sistem i degjeneruar i partisë në Reichstag”, “Përmbytje nga kultura islame”. Delegatët nuk duket të kenë frikë. Të paktën disa folës me formulime të diskutueshme u zgjodhën përfundimisht në listën e kandidatëve për zgjedhjet evropiane./DW/