“Detyra, nderi, atdheu”/ Kështu e nisi punën Sandër Lleshaj. Kujt ja tha nuk dihet! Policët që kishte përballë…
Bëri homazhe pranë memorialit të policëve të rënë në krye të detyrës, dhe filloi punën me një fjalë rasti në një ceremoni ku policët e rreshtuar pritën një Ministër të Punëve të Brendshme ndryshe, por Sandër Lleshi nuk ka se si të jetë i tillë kur ishte koordinator i punëve të ministrave parardhës. Edhe më keq akoma!
“Detyra, nderi, atdheu: këto tri fjalë të shenjta në mënyrë solemne, ju diktojnë se çfarë duhet të jeni, çfarë mund të jeni dhe çfarë do të jeni. Ato janë pika juaj e referencës për të ndërtuar kurajë, atëherë kur ajo duket se po ju braktis; për të rifituar besim, atëherë kur duket se pak gjë ka mbetur për t’u besuar; për të krijuar shpresë atëherë kur ajo ka humbur. Të pabesët do t’ju thonë se këto janë vetëm fjalë, vetëm slogane, vetëm fraza boshe. Të gjithë pedantët, demagogët, cinikët, hipokritët, ngatërrestarët… do të përpiqen t’i zhvlerësojnë ato deri në skajin e talljes. Por ato ju mësojnë: si të jeni krenarë dhe të papërkulur pas një humbjeje të ndershme, por të përulur dhe fisnikë pas një suksesi; si të mos i zëvendësoni veprat nga fjalët,” citoi Sandër Lleshaj me këtë rast fjalët e gjeneralit e famshëm Douglas MacArthur të thëna përpara kadetëve të Akademisë Ushtarake West Point më 12 maj të vitit 1962, duke harruar se këto fjalë nuk i kanë zhvlerësuar deri në skajin e talljes pedantët, demagogët, cinikët, hipokritët, ngatërrestarët…por ai që ishte ministër së bashku me drejtorët e të gjitha qarqeve në Shqipëri, kultivuan dhe shitën drogë, e në fund fare ikën në drejtim të paditur.
Rrogëtarët, këta policë që kishte përballë, nuk e diskuton njeri se në ditën e parë kur mbaruan Akademinë nuk e kishin të qartë se çfarë është detyra, nderi dhe atdheu; çfarë duhet të jenë, çfarë mund të jenë dhe çfarë do të jenë, por jo sot, që nuk dëgjuan asnjë fjalë kurajoje dhe sigurie si policë që kanë njollën më të zezë që mund të ketë një njeri nën uniformë: roje të plantacioneve të canabisit!
Ministri Sandër Lleshi nuk u tha se çfarë do të luftojnë që nuk kanë luftuar që nga viti 2013 dhe çfarë kujdesi do të kenë nga shteti, nga po ky vit i largët, kur u mësuan të heshtin dhe ta luftojnë krimin vetëm kur u thuhet dhe jo kur duhet ta bëjnë një gjë të tillë.
Dhe, pas demagogjisë së një fjalimi që nuk ka lidhje me policinë, në fund e përsëriti si dy parardhësit e tij: “Kjo është Policia që duam dhe do të kemi!”
Në fillim të ceremonisë ministri Lleshaj vuri një kurorë me lule pranë memorialit të policëve të rënë në detyrë dhe në fillim të fjalës së rastit e sqaroi pse:
Fjala e plotë
Zonja dhe zotërinj, zgjodha këtë rrugë për të hyrë në zyrë si ministër i Brendshëm, me bindjen e plotë se nderimi i atyre punonjësve të Policisë së Shtetit, që kanë dhënë jetën në krye të detyrës, është një detyrim i përhershëm për këdo, që merr përsipër të shërbejë apo të drejtojë në Ministrinë e Brendshme dhe në Policinë e Shtetit.
Nëpërmjet këtij akti të thjeshtë, por simbolik, unë dëshiroj së pari të shpreh nderimin tim më të thellë për shërbimin pa kushte, deri në sakrificën sublime, për të gjithë ata burra, që i kanë dhënë Shqipërisë dhe qytetarëve të saj gjithçka që kishin.
Nga ana tjetër, unë dëshiroj të shpreh bindjen time se nderimi ndaj heronjve të Policisë shqiptare është mënyra më e përshtatshme për të vlerësuar dhe nderuar edhe angazhimin dhe kontributin e gjithë punonjësve të saj, që me përgjegjësi dhe përkushtim, ofrojnë përditë e përnatë rendin, qetësinë dhe sigurinë publike për qytetarët e vendit tonë.
Policia e Shtetit është organizata që në vitet e demokracisë ka mbajtur barrë të jashtëzakonshme dhe që ka paguar një çmim shumë të rëndë, përballë të cilit çdo shqiptar duhet të tregojë respekt të lartë.
Por më së pari, përballë kësaj sakrifice kërkohet që të përulet vetë Policia e Shtetit dhe çdo pjesëtar i saj. Profesioni i policit është i bazuar tek nderi, sensi i detyrës dhe integriteti. Një sens i fortë dhe i qartë për nderin personal dhe nderin profesional për punonjësin e policisë janë pjesë thelbësore e identitetit, pjesë e ADN-së së tij.
Vetëm këtë mesazh dua të theksoj sot gjatë kësaj ceremonie. Për programin tim, do të kemi kohë që të diskutojmë së shpejti.
Vetëm nëpërmjet nderit dhe integritetit të lartë, Policia e Shtetit, ne, mund të gjejmë rrugën e sigurt për tek besimi i qytetarëve të këtij vendi, besim i cili është parakusht absolut për plotësimin e misionit të vështirë, që kemi marrë përsipër
Në një epokë turbulente, kur dallgët e relativizmit dhe të komercializmit kërcënojnë shumëçka, evokimi i vlerave të “vjetra” dhe tradicionale, e ka me vete njëfarë risku për të tingëlluar disi jashtë kohe.
Krejt i vetëdijshëm për këtë, unë dua megjithatë të citoj sot një pasazh nga fjala e gjeneralit e famshëm Douglas MacArthur përpara kadetëve të Akademisë Ushtarake West Point më 12 maj të vitit 1962, i cili besoj se i kursen të gjitha fjalët e mia rreth kësaj çështjeje shumë themelore:
“Detyra, nderi, atdheu: këto tri fjalë të shenjta në mënyrë solemne, ju diktojnë se çfarë duhet të jeni, çfarë mund të jeni dhe çfarë do të jeni. Ato janë pika juaj e referencës për të ndërtuar kurajë, atëherë kur ajo duket se po ju braktis; për të rifituar besim, atëherë kur duket se pak gjë ka mbetur për t’u besuar; për të krijuar shpresë atëherë kur ajo ka humbur. Të pabesët do t’ju thonë se këto janë vetëm fjalë, vetëm slogane, vetëm fraza boshe. Të gjithë pedantët, demagogët, cinikët, hipokritët, ngatërrestarët… do të përpiqen t’i zhvlerësojnë ato deri në skajin e talljes.
Por ato ju mësojnë: si të jeni krenarë dhe të papërkulur pas një humbjeje të ndershme, por të përulur dhe fisnikë pas një suksesi; si të mos i zëvendësoni veprat nga fjalët;
si të mos kërkoni shtegun e lehtë, por të përballoni stresin dhe të rendni drejt vështirësisë e sfidës;
si të mësoni të qëndroni në sulm, por dhe të ndjeni për ata që bien;
si të zotëroni veten përpara se të përpiqeni të drejtoni të tjerët;
si të keni një zemër të pastër dhe një qëllim të lartë;
si të mësoni për të qeshur, pa harruar kurrë si qahet;
si të arrini të ardhmen, pa harruar kurrë të shkuarën;
si të jeni seriozë, po pa e marrë kurrë shumë seriozisht veten;
si të jeni aq të përkorë sa të kujtoheni për thjeshtësinë e madhështisë së vërtetë, për modestinë e mençurisë së vërtetë, për butësinë e forcës së vërtetë”.
Unë besoj se këto mesazhe të larta e marrin të gjithë kuptimin e tyre të madh përpara këtij memoriali, duke thirrur secilin prej nesh për reflektim të thellë.
Në rrugën, të cilën do të bëjmë së bashku, do të duhet që këto vlera t’i kemi si yll polar, i cili na tregon përherë se nga duhet t’ia mbajmë kur jemi të pasigurt.
Një polici e bazuar në këto vlera të përjetshme;
e gatshme për të shërbyer dhe jo vetëm për të ndëshkuar;
e fortë, e motivuar dhe e ditur për të fituar e jo për t’u justifikuar;
e vendosur dhe e ndershme për të mbajtur vetëm anën e ligjit;
e hijshme, moderne, shqiptare dhe europiume,
kjo është Policia që duam dhe do të kemi.
