Humanizmi i Edi Ramës që shqetëson!

Pas “zbulimit” të mediave austriake mbi një plan konfidencial për sistemimin e emigrantëve në Shqipëri dhe gjetiu në Ballkanin Perëndimor, impianti propagandistik i Edi Ramës kaloi në Planin C.

U harrua premtimi i Edi Ramës dhënë kancelarit austriak, u harrua se në tokën shqiptare do të vijnë të penduarit e ISIS-it dhe do të bëhet gjëma, dhe u kalua në planin e goditjes me përqëndrim të mediave mbi moralin që duhet të kemi karshi Evropës, ne si popull shqiptar i cili përfitoi nga të qenurit emigrant.

Edhe pse në asnjë nga raportimet e fundit të mediave austriake mbi dokumentin konfidencial nuk flitet ekskluzivisht për refugjatë sirianë, impianti propagandistik i qeverisë shqiptare na servir sot vlerat që ka kultura dhe populli sirianë, vlerësime këto kur munguan edhe në momentet kur ky popull po shkelej me këmbë e me armë kimike, si nga ushtria e Putinit ashtu edhe  ajo e Asadit.

Pas këtij vlerësimi, shqiptarëve u rikthehet në vëmendje koha kur vetë  ishin refugjatë dhe Evropa i ndihmoi duke i mirëpritur, ndërsa paralelizmi me humanizmin përfundohet me faktin që ne nuk duhet të kursehemi si popull dhe ti pranojmë këta refugjatë siç vepruam në vitin 1999 me shqiptarët e Kosovës.

Dhe në fund, arsye pse duhet ti presim ne këta refugjatë na qenka fakti se nuk duhet të shfaqim urrejtje ndaj asnjë populli, qofshin këta edhe sirianë.

Në situatën e krijuar, kur kryeministri thotë se nuk i është bërë një kërkesë e tillë, dhe ata që i kanë bërë një kërkesë të tillë e pranojnë një gjë të tillë, humanizmi që shfaq Edi Rama ndaj popujve të tjerë, ndërkohë shkelë me këmbë popullin e vetë është  një humanizëm shqetësues, dhe ky shqetësim bëhet edhe më i madh kur transmetues të humanizmit të Ramës bëhen mediat edhe pa logon ERTV.

Duke e mbyllur çështjen e paralelizmit me faktin se asnjë rast i refugjatëve nuk është i ngjashëm me tjetrin si për shkak të natyrës së konfliktit ashtu edhe trajektores që ata lëvizin nga vendi i origjinës, duhet ti shmangemi marrëzive që përmenden me rastin e shqiptarëve të Kosovës në vitin 1999, dhe mikpritjen në Shqipëri ose Maqedoni. Këta refugjatë u pritën dhe u vendosën nga vetë shqiptarët, dhe nuk ka refugjatë shqiptarë që është vendosur ose sistemuar nga shteti, në një zonë të banuar me maqedonë. Dhe kjo ka ndodhur për gjatë gjithë historisë së ekzistimit të kombit shqiptarë.

Fenomeni “refugjatë shqiptarë” nuk daton nga periudha kur u bë e ditur se në këtë botë ekziston edhe Edi Rama. Refugjatët e Toplicës së Nishit në vitet 1877-1878 nuk janë histori e epokës së lashtë, pasardhësit e tyre jetuan në Mitrovicë dhe Kosovë me dhimbjet më të mëdha ndaj padrejtësive që i bëri Evropa perëndimore. Përkundër këtij fakti ata nuk u rritën me mungesë humanizmi ose urrejte të ngjizur, por thjeshtë bashkëjetuan me vëllezërit e tyre shqiptar që i pritën në Kosovë, Maqedoni dhe Shqipëri duke mos përfshirë shqiptarët e zhvendosur në Turqi si pjesë e një marrëveshje financiare dhe jo humanitare.

Viti 1912, me luftën e parë ballkanike dhe dhënien e  pavarësisë së Shqipërisë në kufijtë aktual, shkaktoi një valë të re refugjatësh nga ato pjesë të banuara shqiptare ku Serbia kishte marrë leje nga fuqitë e mëdha që ti spastronte, siç bëri në Sanxhakun e Nishit më 1877. Keqtrajtimi, përdhunimi dhe vrasja e shqiptarëve nga serbët shkaktoi sërish një valë të re refugjatësh që i sistemuan në trevat shqiptare edhe pa një organizim shtetëror.

Viti 1913, me luftën e dytë ballkanike dhe Traktatin e Bukureshtit, vetëm shqiptarët nuk përfituan asgjë. Të ndodhur në kryqëzim të interesave të mëdha, shqiptarët, hallin më të madh kishin se si të shpëtojnë kokën, dhe jo të kërkojnë ndonjë mëshirë humanizmi nëpër botë. Çamëria dëshmoj se shqiptarë të vrarë ose refugjatë për botën perëndimore ishin thjeshtë çështje numrash, dhe lëvizja e tyre nga Përroi i Selanit deri në SHBA, nuk paraqiste ndonjë shqetësim ndërkombëtar. Këtë e dëshmojnë edhe zhvillimet e tjera të përgjakshme në këtë trevë që prodhuan vetëm shqiptarë të vdekur dhe refugjatë.

Viti 1914, ose lufta e parë botërore nuk ishte matje e forcave në trevat shqiptare por një fabrikë prodhimi të refugjatëve shqiptarë, të cilët edhe sot nuk e kanë të qartë se si kanë lëvizur nga Shkodra në Preshevë e nga Mitrovica në Prevezë. Beteja për të shpëtuar kokën në një luftë që nuk ishte e tyre, ishte shumë më komplekse se sa thjeshtë të qenurit refugjatë duke lëvizur brenda territorit shqiptar.

Luftërat e vitit 1915 dhe 1918 do të shënojnë viktima të shumta ndër popujt që luftuan, por shqiptarët që nuk ishin palë lufte, u vranë dhe dëbuan nga vatrat e tyre vetëm pse ishin në shtëpinë përkatësisht në pronën e tyre.

Për historinë jo vetëm shqiptare, dëbimi i shqiptarëve nga trojet e tyre me destinacion Turqinë, është një histori turpi e botës moderne që lejoj këtë terror dhe la pas një bilanc shumë tragjik. Në veçanti ky terror u përqëndrua në veri të Kosovës dhe Çamëri. Nuk do të kalojë shumë kohë dhe me fashizmin italian erdhi dhe dëbimi shqiptar nga Çamëria, terror i cili nuk do të ndalet deri në përfundim të luftës së dytë botërore, që u finalizua me masakrat që me më shumë turp e bëjnë botën perëndimore se sa ushtarët grek që kryen masakrat në sy të botës dh shkaktuan një valë të madhe refugjatësh shqiptarë drejtë trevave shqiptare.

Zhvednosje të shqiptarëve do të ketë edhe pas luftës së dytë botërore, atëherë kur u mendua se bota më në fund u qetësua, por kjo nuk vlente për shqiptarët. Ata që mbetën në Luginën e Preshevës nën terrorin serb, në rastin më të mirë përfunduan në Kosovë, ndryshe Turqia, Zvicra ose Gjermania ishte toka e tyre e premtuar.

Shqiptarët e Maqedonisë kanë një histori të dhimbshme prej refugjati duke pasur parasysh edhe faktin se në trevat shqiptare kishin zënë vend edhe shumë shqiptarë të zhvendosur nga Sanxhaku i Nishit, Drenica dhe Lugina e Preshevës.

Turqia si destinacioni më i lehtë edhe sot evidentohet me shqiptarët që jetojnë në këtë shtet, ndërkohë Gjermania dhe Zvicra ishin më shumë vendstrehime nga terrori i UDB-së se sa sot që trajtohen si azile ekonomike.

Kosova është vendi i çudirave për refugjatë, qoftë edhe Kosova e vitit 1999. Pas përfundimit të luftës së dytë botërore, Kosova ishte vend mikpëritës i refugjatëve shqiptarë nga Lugina, Mali i Zi dhe Maqedonia dhe vend nga i cili u shpëngulën qindra mijëra vetë drejtë Turqisë, Gjermanisë, Zvicrës dhe  Belgjikës, për ti shpëtuar terrorit serb të UDB-së. Por duhet evidentuar, si në rastin e Turqisë ashtu edhe vendet perëndimore deri në Amerikë, është interesante të theksohet se shqiptarët si nga Lugina, Maqedonia ose Kosova u shpërngulën sikur se edhe në Shqipëri, në zonat e banuara me shqiptarë, pavarësisht se kërkonin azil politik.

Për të ardhur te Shqipëria. Gjatë kohës së regjimit të Enver Hoxhës, Kosova u bë strehë për shumë shqiptarë të Shqipërisë ndonëse nga ajo përndjekeshin mijëra e mijëra prej tyre. Streha më e zakonshme ose trampolinë nga Kosova ishte Amerika, ndonëse nuk mbesin pas as shtetet e Beneluksit, Gjermania ose Zvicra. Pamjet tronditëse të viteve 1990 do të mbeten për shumë kohë në kujtesën e shqiptarëve, por ashtu si edhe në rastet tjera për gjatë historisë, lëvizja e refugjatëve shqiptarë ka ndjekur asgjë më shumë se sa një itinerar normal të lëvizjes.

Nuk ka refugjatë shqiptarë që është nisur drejtë Gjermanisë, Zvicrës, Belgjikës, Italisë, Greqisë dhe së fundi Anglisë, që nuk ka ndjekur trajektoren normale  të lëvizjes, e cila nuk ishte e imponuar vetëm nga regjimi i lëvizjes. Ishin trafikantët ata që kanë përcaktuar dhe përcaktojnë këtë lëvizje dhe UNHCR që menaxhon vatrat e krizës, kur ky biznes i pistë çalon nëpër shtete të ndryshme. Dhe nuk mbahet mend ndonjë rast që shqiptarët të jenë zhvendosur në ndonjë kamp sirian pasi që e kanë tepruar me fluksin e tyre në një nga vendet që e kishin ndarë mendjen si destinacion final. Kjo madje nuk ka ndodhur as në Italinë e viteve ’90-të, pamjet e të cilave do të rrëfehen për shumë gjenerata.

Asnjë shqiptarë nuk e ka vënë në dyshim se sirianët nuk janë humanë, në momentin kur shqiptarët janë zhvendosur nga vatrat e tyre dhe janë detyruar të shkojnë në Turqi, Gjermani, Zvicër, Itali, Greqi ose Amerikë. Por trajektorja e lëvizjes ishte e tillë, që e bënte më të lehtë mbylljen e një halli aq të madh. Dhe të gjithë ata që nuk asistuan askush nuk i akuzoi se nuk ishin human, por thjeshtë rrethanat ishin të tilla.

Ti kthehemi rastit të refugjatëve të BE  mendohet të strehohen në Shqipëri. Asnjëri prej nuk ka kërkuar strehim në Shqipëri, dhe trajektorja e lëvizjes nuk ishte toka shqiptare. Jo se kanë naze për këtë vend, por thjeshtë u udhëzuan ose detyruan për këtë lëvizje.

Ta quash mungesë humanizmi mos strehimin e refugjatëve qofshin ata sirianë, që kërkuan strehim në Austri, kjo është një çmenduri që mund të shpiket vetëm nga oka e Edi Ramës.

Ta quash mungesë humanizmi mospranimin e refugjatëve si popull për tu strehuar në Shqipëri, ndërkohë që edhe Serbia i ka strehuar ky është një krim të cilin vetëm impianti i propagandës së Edi Ramës mund ta prodhoj. Refugjatët nëpër Serbi nuk i dërgoi as Merkel, as Kurtz dhe as BE, ata thjeshtë kanë ndjekur një trajektore drejtë tokës së premtuar e që ishte varianti më i lehtë i ndjekur nga Lindja e Mesme përmes Turqisë dhe Greqisë.

Ta quash humanizëm politikën që bënë Edi Rama me refugjatët që kanë  kërkuar strehim në Austria, Gjermani ose Danimarkë, ky është më shumë se krim. Aq më shumë kur një reagim logjikë has në akuzën e sejmenëve të Ramës për mungesë humanizmi dhe urrejtje të theksuar të shqiptarëve.

Këtë e vërtetoi edhe reagimi i Tunizisë pas idesë së Komisionit Evropian për të krijuan qendra të emigrantëve në shtetet afrikane, si Egjipti, Libia, Tunizia apo Nigeria. Edhe komisioneri i migracionit pranë BE, Dimitris Avramopulos tha se kjo ende duhet të diskutohet me këto vende nga  Tunizia i erdhi përgjigja:

“Ne nuk kemi as kapacitetin as mjetet për të organizuar këto qendra të ndalimit,” tha ambasadori i Tunizisë në BE, Tahar Cherif duke bërë të ditur se propozimi ishte diskutuar pranë qeverisë tuniziane disa muaj më parë, pasi që i ishte kërkuar nga Gjermania dhe Italia, dhe përgjigja është e qartë tha ai: JO!

Sejmenët e Edi Ramës edhe për tunizianët mund të thonë se kanë mungesë humanizmi sepse ata i ka pritur dhe strehuar bota, por një gjë të tillë deri më sot nuk e ka bërë as ambasadori Cherif dhe as qeveria e tij….