Neurologu i njohur sqaron: Ja se si lufton organizmi i njeriut kundër virusit. Çfarë është vendimtare që imuniteti të ngadhënjej mbi sëmundjen!

“Çfarë ndodhë me virusin i cili ka kaluar barrierat e jashtme të mbrojtjes? Atëherë virusi futet në inde dhe lëngjet e organizmit. Për eliminimin e tij vendimtar është sistemi imuitar, e për efikasitetin e sistemit imunitar, vendimtar është identifikimi,” thotë Dr.Anđelko Vrca i cili më pas sqaroi se çfarë duhet të identifikoj sistemi imunitar.

“Sipas karakterit, sistemit dhe mënyrës së veprimit duhet të identifikoj se në inde ndodhet një substancë e huaj, molekula të huaja, kimikate të huaja të cilat pikërisht pse janë të huaja, janë të padëshirueshme. Si mund ta dijë se një kimikat është i huaj dhe i padëshirueshëm? Sepse fizikisht, në mënyrë kimike e lexon, i bënë gjurmën, matricën të cilën e krahason me matricat ekzistuese të kimikateve të veta trupore dhe ato të huaja, por edhe kimikateve të dëshirueshme. Nëse matrica e re nuk ekziston në arkivin e matricave të veta dhe kimikateve të huaja të dëshirueshme, atëherë menjëherë fillon verifikimi, e më pas futet në lëvizje mekanizmi për prodhimin e qelizave të reja të gjakut, të afta për prodhimin e antitrupave në këtë kimikat të ri dhe të padëshirueshëm”.

Lloji më i rrezikshëm i virusit për organizëm

Virusët që neurologu i njohur kroat, Dr.Anđelko Vrca i studion ndahen në dy lloje.

“Lloji i parë janë viruset që nuk kanë prejardhje nga ADN e llojit të njëjtë në të cilën ndodhet virusi dhe në indet e të cilave ai është futur. Këto janë “viruse të huaja”. ADN-ja e tyre ka disa përshkrime gjenetike që nuk i takojnë këtij lloji por llojeve tjera ose kanë disa proteine që gjenden me këtë ADN, që gjithashtu nuk i takojnë këtij lloji. Identifikimi i këtyre molekulave të huaja, këtyre kimikateve të huaja që janë të padëshirueshme nga sistemi imunitar i vendorit është relaitivisht i ngadaltë. Pas identifikimit se këto janë kimikate të huaja dhe të padëshirueshme, sistemi imunitar i jep prodhuesve të qelizave imunitare, limfociteve, matricën për prodhimin e  pikërisht kësaj vegle që do të prodhoj antitrupa në këto molekula të huaja dhe të padëshirueshme. Antitrupat në këto molekula të huaja dhe të padëshirueshme, ngjiten dhe i bllokojnë këto molekula, dhe me këtë bllokojnë edhe virusin e përbërë nga molekulat e huaja dhe i shkatërrojnë. Kjo është relativisht e thjeshtë. Rezultati i keq për viruset e huaja mund të shkaktohet nëse është i dëmtuar njëri nga sistemet imunitare dhe nuk mund ta realizoj këtë proces. Por kjo tashmë nuk është më çështje e virusit por vendorit në të cilin virusi është futur dhe sistemi i tij imunitar ka mangësi. Mund të thuhet, nëse sistemi imunitar është i shëndoshë, nuk ka probleme, procesi rrjedhë mirë, dhe shanset janë të mëdha që beteja me virusin të fitohet.  

Çfarë ndodhë me grupin tjetër të viruseve që kanë prejardhje nga ADN e të njejtit lloj si ai ku janë futur? Ky është problemi vërtetë. Këto viruse nuk kanë as në veten e tyre, as në ADN, as në proteine që i përcjellin kurrfarë molekula  të huaja, kurrfarë kimikate të huaja.

Të gjitha kimikatet e tyre i ka vendori. Për sistemin imunitar të vendorit ku është futur virusi, është i panjohur. Ky lloj virusi për organizmin është shumë i rrezikshëm, për dallim nga lloji i përshkruar i virusit të huaj të cilin një sistem imunitar i shëndoshë i organizmit relativisht e zgjidhë shpejtë.”

Si të fitohet beteja me “virusin vendor”? Neurologu i njohur kroat thotë se është e mundur në këtë mënyrë:

“Me siguri se ka shumë mënyra që janë të njohura, por edhe shumë të tjera të panjohura. E njeri prej tyre është shumë interesant dhe siç duket është mekanizmi kryesor i zgjidhjes së viruseve “vendor”. Në lojë sërish është sistemi imunitar. Si? Përsëri çështja qëndron tek identifikimi, përkatësisht njohja e atyre që bezdisin. Që molekulat e viruseve të llojit të njëjtë, i cili është vendos për atë lloj, i cili ka të gjitha kimikatet e duhura të njëjta ashtu si dhe vendori, sistemi imunitar i vendorit megjithatë i identifikon si të paftuar, ata që bezdisin, dhe organizmi duhet të ndryshoj disa prej kimikateve të tij dhe ti bëjë ndryshe dhe të padëshiruar, dhe si të tillë – ndryshe dhe të padëshiruar – i sulmon dhe me ta sulmon virusin. 

Si e bënë organizmi këtë gjë? Organizmi, kushtimisht do ta quajmë organizëm, çliron kimikate të caktuara që ka mundësi të mëdha lidhjeje me kimikalie të tjera. Dhe, për këtë arsye, ajo lidhet me kimikatet e viruseve. Çdo kimiakt i këtij lloji është vendor, si ajo që i takon virusit ashtu dhe ajo që lidhet me të, dhe asnjëra prej tyre nuk mund të nxis identifikimin imunologjik. Por molekula e sapoformuar që është bashkimi kimik i këtyre dy molekulave vendore është e re, e mundur që për sistemin imunitar të jetë molekula e huaj dhe e padëshiruar por kjo është diçka tjetër. Ky është bashkim i ri i padëshirueshëm për organizmin dhe sistemi imunitar i identifikon dhe i sulmon, dhe kështu sulmon edhe virusin. Procesi është pak më i ngadalshëm, por në fund viruset shkatërrohen. Mund të thuhet se organizmi fut në punë kimikatet që shënojnë virusin,” thotë  Dr.Vrca për të përditshmen kroate “Večernji list”.

 

Roli i antirupave

Neurologi njohur thotë se ekziston vetëm një kimikat që bllokon virusin vendor.

“Shumë kimikate që janë të shkëputura nga pjesa e brendshme e qelizës së fryrë e cila është pranë shpërbërjes, mund të bllokojnë virusin në mënyrë që të krijohen ‘bashkime virusësh’. Kjo do të thotë se në virusin e njëjtë, duke pasur parasysh se në shumë mënyra është bllokuar, krijon disa lloj antitrupas, në vartësi nga mënyra se si është bllokuar. E duke pasur parasysh se procesi i bllokimit të virusit ndodhë edhe para se të futet në qelizë, dhe aty mund të krijohen disa lloj bllokimesh dhe disa lloj antitrupash. Nga kjo rrjedhë dhe shumëllojshmëria e antitrupave që reagojnë ndaj virusit “vendor”.

Cili antitrup është më i rëndësishmi? Të rëndësishëm janë që të gjithë. Mbi të gjithë antitrupat, është mekanizmi për shndërrimin e virusit të njohur në të panjohur duke e mbuluar .

Antitrupat në viruse ndodhen në lëngjet trupore, e më së shumti në serumet e gjakut dhe i takojnë grupit të kimikateve që quhen gamaglobulin. Me analizën e gamaglobulinës në laborator në këto raste fitojmë atë rezultatin karakteristik, ku shihet se “ndahen në nënfraksione”. Që do të thotë se çdo fraksion ose nënfraksion i gamagolubulinave specifike është antitup në llojin e bllokimit të një virusi të ngjashëm, në vartësi nga ajo se si është bllokuar.

Pse mekanizmi i përmendur i bllokimit të virusit vendor në qelizë është i rëndësishëm në mbrojtjen imunitare nga virusi? Sepse është i thjeshtë, direkt, i lokalizuar menjëherë, relativisht i shpejtë, bazuar në ligje të pashmangshme, të përsëritura dhe fiziko-kimike, dhe mbi të gjitha me fuqi vepruese. Nuk ka shumë “komponent softwerik” të komplikuar që për nga natyra kanë prirje të gabojnë.

Mekanizmat e tjerë të njohur dhe të panjohur të bllokimit që ekzistojnë, kërkojnë praninë e substancave të komplikuara kimike dhe marrëdhënieve të tyre të komplikuara që kanë prirje të prishin, për shkak të ndikimeve të ndryshme.  Kjo prishje e mbulimit imunologjik të komplikuar vejn në shprehje tek disa sëmundje, e ndërlidhet edhe me plakjen, si rënie e aftësisë imunitare me vitet. Më pas mekanizmat tjerë të bllokimit kërkojnë shumë kohë, që për mbrojtjen nga virusi mund të jetë fatale. Ky mekanizëm jep përgjigje edhe në një pyetje:

Pse virusi në organizmin e njeriut sulmon disa organe më shumë se disa të tjera? 

Përkatësisht, me e saktë do të ishte pyetja pse qelizat e disa organeve pësojnë më shumë se sa qelizat e organit tjetër? Virusi “vendor”  është më efikas tek qelizat e atij organi që ka mekanizmin më të dobët të bllokimit.

Do të parashtrojmë edhe pyetjen se cilit grup të kimikateve i takojnë këto kimikate shpëtimtare që çlirohen për të bllokuar. Nuk mund ta besoni, atyre që ne ju ikim dhe janë në “zë të keq”, radikalet e lira. Këto janë molekulat me një atraksion shumë të madh dhe aftësi të madhe biokimike të bashkimit.

Do ti shtrojmë pyetje vetes edhe për diçka tjetër. A është ky proces vetëm konstruksioni ynë ose e njohim prej diku? Nuk është konstruksion, është shumë i përfshirë në jetën e të gjitha qelizave. Për herë të parë është identifikuar shumë kohë më parë dhe është përshkruar tek personat që vuajnë nga diabeti”.

Vaksina kundër virusit

“A mundemi që me futjen e disa gjërave të ndihmojmë në procesin e bllokimit të virusit? Ndoshta mundemi. Nëse mundemi, ndoshta këtë mund ta bëjmë me përdorimin e gjërave të ndryshme që janë më me zë, që të ndihmojnë me rastin e ftohjeve dhe virozave. Për shembull, qepa me dhjam të tymosur dhe ngjashëm. Ndoshta bëjmë shaka, por ndoshta edhe jo…” vazhdon doktori duke sqaruar vaksinën:

“Kjo është përpjekja jonë, nxitja jonë për të krijuar antitrupa në viruse. Nëse flasim për vaksinën, pyetja që duhet të parashtrohet është, se çfarë duhet ofruar organizmit njerëzor si material në të cilin do të zhvillohet antitrupi  i cili më pas do të eliminoj virusin. Nga ajo sa u tha më sipër është e qartë se tek viruset vendore kjo nuk mund të ndodhë tek molekulat e tyre sepse nuk do të zhvillohet antitrupi për arsye se organizmi nuk e njeh si çështje të panjohur dhe të padëshirueshme. Mund të ofrojmë vetëm molekulën bllokuese. E siç është theksuar, molekula të ndryshme bllokuese ka jo me dhjetëra por me qindra tek i njëjti virus. Çdo organ është i përbërë nga qeliza të ndryshme dhe çdo lloj qelize ku futet virusi për shkak të shumëllojshmërisë që ka, ndryshe bllokon të njëjtin virus. Qeliza e cila e bllokon në mënyrë efikase dhe i ofron sistemit imunitar, ka efektshmëri më të vogël sëmundjes nga virusi, e ajo që këtë punë nuk e bënë me shkathtësi është organi në shënjestër të virusit që në gjuhën klinike quhet, organi kryesor i sëmundjes së virusit.

Pra, vaksina në teori duhet të ofroj kimikatin i cili bllokon virusin dhe në këtë molekula të bllokuar  në vetë virusin do të zhvilloj antitrupin. Më së miri do të ishte sikur ky bllokues në rast të virusit vendor të bllokoj virusin në gjithë organizmin dhe para të futet në qelizë, madje edhe kur futet në qelizë. Nuk mund ta besoni por kjo nuk është edhe ndonjë vështirësi e madhe. Pra, nuk është vështirësi të gjendet molekula e cila do të bllokoj virusin “vendor”. Fillimisht kjo provohet në epruvetë, dhe më pas, kur në epruvetë zbulohet se cila është kjo molekulë, lëshohet ky bllokues në organizëm që edhe atje të bllokoj virusin dhe të nxis zhvillimin e antitrupave. Por ku qëndron problemi pastaj, pse kjo nuk bëhet shumë shpejtë? Problemi është se po flasim për virusin më të rrezikshëm, e ky është virusi “vendor” i cili ka të gjitha molekulat e ngjashme me organizmin. Molekula e bllokuar nuk do të bllokoj vetëm këto molekula të virusit por në mënyrë të njëjtë edhe molekulat tjera të organizmit. Zhvillimi i antitrupave do të sulmojnë dhe shkatërrojnë viruset mbi molekulën e bllokuar por në mënyrë të njëjtë edhe qelizat që kanë po atë molekulë si dhe virusi, dhe e cila është bllokuar ashtu si tek virusi. E kjo është e papranueshme.

Prodhimi i vaksinave  është kreativitet njerëzor dhe nuk është proces natyror. Në prodhimin e vaksinave  mund të vijnë në shprehje konstruksione shumë imagjinare. Në fakt, kimikatet e viruseve që janë të ngjashme me ato të organizmit janë të lidhur në strukturën e viruseve, duke ndërtuar virus kanë qindra e mijëra, e ndoshta edhe mijëra e mijëra karakteristika të ndërlidhjes së marrëdhënieve të ndërsjella që nuk janë të ngjashme si tek qelizat. Këto marrëdhënie janë të veçanta me statikën dhe dinamikën e vetë. Shumë prej këtyre karakteristikave që mund të shfrytëzohen tek viruset janë bazament për bllokimin, e që ky proces i bllokimit të mos ndodhet në vendet tjera, në qelizat e organizmit, por vetëm në virus. Që të bëhet bllokimi i virusit, mund të shfrytëzohen disa karakteristika të tij që kanë të bëjnë jo vetëm me kimikatet prej të cilave ato janë të ndërtuara, e që janë të ngjashme me qelizat. Për shembull, mund të shfrytëzohet sjellja e virusit në një hapësirë me natyrë mekanike dhe që për këtë sjellje mekanike do të ndërlidhet njëri prej bllokuesve. Meqë qelizat nuk kanë një mekanikë të tillë, bllokuesi nuk ka aftësi që të lidhet për ta, për qelizat.

Antitrupat dhe korona

“Kohët e fundit flitet për krijimin e antitrupave në virus në një organizëm tjetër, dhe nga ky organizëm ti jepet njerëzve të sëmurë me këtë virus.

Për shembull, me infektimin e kalit me koronavirus. Meqë korona e njeriut është e huaj për kalin, dhe jo virusi vendor, kali e fiton betejën shumë lehtë duke krijuar antitrupa. Nga serumi i kalit, në mënyrë teknologjike është shumë lehtë të izolohet dhe të ndahet antitrupi në koronë me mundësinë që tu jepet njerëzve që janë të sëmurë aktiv nga COVID-19. Diçka sikur antihelmi i gjarprit. Është i ngjashëm me prodhimin teknologjik të antihelmit të gjarprit – serumit antiviperinum. Mirëpo, helmi i gjarprit është i huaj për të gjitha llojet, dhe jo vetëm për njerëzit, dhe si njeriu ashtu dhe kali pas pickimit të gjarprit në organizmin e tyre do të krijojnë antitrupa, vetëm në pyetje është koha.

Nëse e kemi gati antitrupin, fitojmë në kohë, e neutralizojmë helmin shumë më shpejtë se sa kemi krijuar antitrupat tonë dhe shumë më shpejtë se sa që ky helm për ne do të ishte vdekjeprurës. Këtu është dhe dobia, dhe jo vetëm në antitrupat si të tillë, që njerëzit do ti krijonin pas pickimit të gjarprit.

Tek virusi çështja qëndron diku tjetër. Me dhënien e antitrupave të krijuar në mënyrë eksperimentale në kafshë të tjera, do të vrasim jo vetëm virusin por edhe të gjitha strukturat në organizëm që kanë molekula të ngjashme. 

Ky virus nuk është i huaj si helmi i gjarprit për të gjithë organizmat e kështu edhe njeriut. Ai është i strukturuar ngjashëm si elementë të shumtë të organizmit njerëzor sepse rrjedhë nga ADN-ja njerëzore, kjo është dhe arsyeja që në mënyrë fakultative e ka marrë emrin “vendor”.Mund të themi se me vrasjen e virusit “vendor” me antitrupat e krijuar në një tjetër lloj, ku ai është virus i huaj, do të vrasim shumë “tulla” vendore që ndërtojnë këtë organizëm. Për këtë arsye, besoj se më shumë duhet të presim nga vaksina se sa nga serumi antivirus. Për shembull, gripi derrit shkaktohet për derrat nga virusi vendor i derrave i cili nuk është i rrezikshëm për kalin sepse aty është i huaj dhe shumë shpejtë zgjidhet me krijimin e antitrupave. Nuk kam dëgjuar se gripin e derrave e kanë shëruar duke  i dhënë serum antivirus të prodhuar me infektimin e qëllimshëm të kalit. Përkatësisht, këtë rrëfim mund ta zgjerojmë edhe më tej. Kjo do të ishte e thjeshtë dhe mrekulli. Në këtë mënyrë, edhe në mënyrë teorike do të mund të shërojmë çdo sëmundje të shkaktuar nga virusi. Vetëm i përziejmë llojet dhe izolojmë viruset me serume antivirus. Por nuk është kështu, kjo është dhe një dëshmi  e modelit mbi viruset vendore dhe të huaja për lloje të caktuara”.©pafrike.al