Vota shqiptare në Maqedoni është vlerë jo kusur!

nga Agim Popoci

Maqedonia, që nga shpallja shtet i pavarur dhe sovran ka zgjedhur pesë personalitete për President, dhe që të gjithë, përkundër shpërfilljes së këtij realiteti nga vetë shqiptarët, është zgjedhur me votën shqiptare; Votë e cila ndër vite, me zhvillimin e sforcuar të shtetit, vetëm sa u degradua. Çuditërisht u degradua edhe më shumë pas ngadhënjimit shqiptar në luftën e vitit 2001, kur ushtria e Boris Trajkovskit, kokëulur iku nga fushëbeteja dhe shqiptarët kishin në dorë triumfin e fitores, Marrëveshjen e Ohrit.

Pse shqiptarët sot në zgjedhjet presidenciale janë më të dobët se kurrë, edhe kur vota e LSDM dhe VMRO-DPMNE nuk lëviz, dhe pse duhet partitë shqiptare së bashku me Tiranën zyrtare të bëjnë thirrje të mos e votojnë kandidatin shqiptar, në këtë rast Blerim Rekën, madje edhe ta denigrojnë gjatë fushatës zgjedhore?!

Në vitin 2004, kur Marrëveshja e Ohrit filloi të marr jetë, kur Presidenti dhe Komandanti i Forcave të Armatosura të Maqedonisë që e humbi luftën me shqiptarët, Boris Trajkovski, humbi jetë në një aksident tragjik, zgjedhjet e jashtëzakonshme presidenciale u konsideruan si shans i  mirë për shqiptarët, për ta konsoliduar votën dhe për ti çuar përpara të drejtat e tyre që buronin nga Marrëveshja e Ohrit.

Pikërisht rezultati i raundit të parë të këtyre zgjedhjeve, duhej të ishte valvul si e veprimit ashtu edhe e llapjes së politikanëve shqiptar si në Tiranë ashtu edhe Shkup, për orinetimin e votës shqiptare në Maqedoni. Fatkeqësisht nuk ndodhi kështu si në vitin 2004 ashtu edhe pas këtyre zgjedhjeve presidenciale, vota shqiptare u degradua madje shkoi deri atje sa në vitin 2019 dëgjuam edhe kundërshtimin për ta votuar një kandidat shqiptar.

Pa dal te përdhunuesi i votës shqiptare Stevo Pendarovski tashmë kandidat për President, politikanët shqiptarë të koalicionit qeverisës, me urdhër edhe të Tiranës zyrtare, treguan pse nuk duhet të votohet Blerim Reka! Përveç statistikës dhe të kaluarës, që nuk e kanë për zemër shqiptarët, fatkeqësisht edhe në vitin 2019, partitë shqiptare e përdhunuan votën më shumë se Pendarovski kur e kishte në dorë këtë votë si kryetar i KQZ-së.

Në vitin 2004, në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale në Maqedoni pjesëmarrja ishte 55.14 për qind. Branko Cërvenkovski i LSDM që ishte kryeministër arriti të marrë 385.300 vota, Sashko Kedev i VMRO-DPMNE 309.131, Gëzim Ostreni i BDI, 134.048 dhe

Zudi Xhelili i PDSH, 78.269.

Pra, shqiptarët, në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale të vitit 2004 kishin një kapital prej 212.317 votave ose 23.41 për qind. Në këto rethana, Presidenti i Maqedonisë nuk mund të zgjidhej në asnjë mënyrë pa votat shqiptare përkundër manipulimeve me në krye kryetarin e KQZ, Stevo Pendarovski.

Shqiptarët nuk ditën ta funksionalizojnë këtë kapital elektoral dhe Branko Cërvenkovski i LSDM u bë President i Maqedonisë me votat shqiptare duke marrë në raundin e dytë 553.520 vota ndërsa Sashko Kedev i VMRO-DPMNE fitoi 329.271. Më kot u ankua VMRO-DPMNE, më kot kishte vjedhur vota edhe Stevo Pendarovski për shefin e tij duke dyshuar në besnikërinë shqiptare, sepse fitorja e Cërvenkovskit u realizua vetëm për një arsye, mori votën shqiptare.

Kaluan shumë ujëra, u zvarritë, u përtypë, u shkërmoq Marrëveshja e Ohrit, maqedonët ulën kokën e dhe më shumë duke lejuar edhe ndryshimin e emrit të shtetit në Maqedoni Veriore, dhe vota shqiptare nuk eci as edhe një hap përpara. Por, përkundër pushteteve kriminale antishqiptare si të LSDM ashtu edhe VMRO-DPMNE, me operacione policore që do tu kishin zili edhe nazistët gjermanë, kjo votë jo vetëm që nuk u unifikua, nuk u mobilizua por u degradua, dhe pse mos ta themi u integrua në partitë maqedone. Pse?! Arsyet janë të shumta por fushata e fundit e zgjedhjeve presidenciale 2019 dhe rezultati i raundit të parë e bënë edhe më shqetësuese situatën.

Përkundër degradimit dhe sulmeve ndaj kandidatit të Aleancës për Shqiptarët dhe Lëvizjes Besa, Blerim Reka, si nga partitë në pushtet ashtu dhe Tirana zyrtare, përdhunuesi i votës shqiptare dhe kandidati i LSDM-së, Stevo Pendarovski arriti të marrë vetëm 321.201 vota; Gordana Silanovska Davkova 316.872 vota ndërkohë kandidati i vetëm shqiptar Blerim Reka mori vetëm 79.169 vota.

Situata bëhet edhe më alarmante kur kemi parasysh se pjesëmarrja në zgjedhje dukshëm ka rënë nëse e krahasojmë me vitin 2004, nga 55.14 për qind në 42.03 për qind ndërsa mungesa e votave rezulton vetëm në thesarin shqiptar.  

Ku shkoi vota shqiptare në Maqedoni?! Ose ku janë tretur të paktën 133.148 vota për 15 vjet edhe duke pasur parasysh se në vitin 2004 votat i numëroi “ustai”, Stevo Pendarovski.

Përkundër thirrjeve të ndryshme që i bëjnë shqiptarëve të marrin pjesë nesër në raundin e dytë të zgjedhjeve presidenciale, shqiptarët nuk kanë kurrfarë arsye ta ushtrojnë këtë të drejtë kushtetuese meqë nuk ka kurrfarë marrëveshje në letër, se çfarë do të përfitojnë shqiptarët nëse Pendarovski ose Davkova do të zgjedhen President. 

Kjo u dëshmua edhe në rastin e Ivanovit. Nga Kiro Gligorov deri tek Gjorgje Ivanov, shqiptarët e Maqedonisë vetëm janë përbuzur nga Presidentët, ndërsa ato që ata i quajnë “favore” dhe janë realizuar përmes Qeverive të koalicionit, përveç se detyrime ishin dhe domosdoshmëri të mbijetesës së qeverive përkatëse.

Shqiptarët në Maqedoninë e Veriut edhe sot për pendarovskët dhe të ngjashmit, vazhdojnë të jenë Ata, dhe politika “Ne dhe Ata” atyre u ka ra kokë më shumë se askujt tjetër.

Sot kur nuk e kanë as krenarinë e identitetit, meqë e përdhosën ata që e quan në qiell, Bashkimi Evropian, shqiptarët nuk duhet ti bëjnë karshillëk kombit tjetër shtet-formues dhe as të mendojnë më, “Ne dhe Ata”.

Funksionalizimi i votës së një kombi, qoftë ai edhe shtet-formues, në një shtet ku me Kushtetutën aktuale kandidati i tij për President, nuk mund të kaloj në raundin e dytë, duhet të jetë pragmatik. Nëse LSDM vërtetë mendon ta zgjedhë Presidentin konsensual atëherë duhet ta ndryshoj mendësinë politike dhe etnike.

Mendësia politike dhe etnike konsensuale nuk bëhet vetëm ditën që duhet rrrëzuar Nikolla Gruevski. Kurani dhe bibla shqiptare në Maqedoni ishte Marrëveshja e Ohrit. LSDM dhe VMRO-DPMNE nuk e përfillën, dhe për 5 Majin e vitit 2019 nuk duhet të vlejë vetëm kjo Marrëveshje kornizë.

Nëse pas 18 vjetësh, si LSDM dhe VMRO-DPMNE e vërdallosën në gojë si çamçakëz këtë Marrëveshje të Ohrit, dhe çdo të drejtë shqiptare që buron nga ajo ta quajnë arritje, ky është problemi i tyre.

Por, sot duhet të mendojnë ndryshe, si maqedonët ashtu edhe shqiptarët. Nëse LSDM mendon ti vjedhë votat për nesër në raundin e dytë, në dorë e ka, por shqiptarët nuk kanë arsye që në këto kushte ta ulin në fronin presidencial, Stevo Pendarovskin.

Rasti i Gjorgje Ivanovit tregoj qartë, se pavarësisht kush është President, asgjë nuk mund ta ndalë vullnetin politik të shumicës në Parlament. Cila do qoftë ajo!  Gjorgje Ivanov iku duke thënë “Ne dhe Ata” ashtu siç iku emri kushtetues i Maqedonisë. Sot, për këtë çështje duhet të mendoj Stevo Pendarvski  ndërsa shqiptarët duhet të mendojnë vetëm për votën e tyre, përmes së cilës tashmë kanë mundësi ti realizojnë të drejtat e tyre në një shtet që nesër pretendon të jetë anëtar i BE!