Lufta e Berishës dhe paqja e Ramës!
nga Agim Popoci
Sot nis beteja jonë, sot nis beteja jonë për shpëtimin e Partisë Demokratike dhe të Shqipërisë nga pazaret e turpshme të Lulzim Bashës dhe Edi Ramës. Kështu i shpalli luftë lideri historik i PD, Sali Berisha, kryetarit aktual Lulzim Basha, pasi ky i fundit e përjashtoi nga Grupi Parlamentar meqë ishte shpallur NON GRATA nga Departamenti amerikan i Shtetit.
Nga ana tjetër, pas 21 vjet lufte të ashpër kundër të gjithë atyre që nuk janë komunistë, ku gjithçka që ka arritur në jetë e ka nga djersa e cila shkaktoi gjakderdhje, Kryeministri dhe Kryetari i PS, Edi Rama, shpallë politikë paqësore me qëllim ndërtimin e demokracisë dhe integrimin e vendit!
Larg Luftës dhe Paqes së Tolstoit, pa aristokratë dhe pa një Napoleon, Partia Demokratike shkel në dekadën e katërt të tranzicionit pa qenë e qartë se si do ta çojë vendin përpara!
Sali Berisha mund ta bëjë luftën e shpallur kundër Lulzim Basha, mund të ngjallë nervin e vdekur të demokratëve por liderin e Partisë Demokratike që do ta rrëzoi Edi Ramën nga pushteti, ku do ta gjejë, shtrohet sot pyetja jorrallë ndër anëtarë të PD ashtu si dhe dilema nëse duhet të jenë me Berishën apo Amerikën!
Për 8 vjet, Lulzim Basha nuk dështoi vetëm pse nuk e bënte dot politikën dhe liderin e saj, por sepse kishte mbështetjen e liderit historik pas çdo dështimi që i shkaktoi Partisë Demokratike duke vazhduar të gëzoj facilitetet e familjes politike, përfshirë këtu dhe “oligarkët” që vazhdojnë të qetë të qeverisin kapitalin e tyre kriminal.
Kjo u vërejt edhe në momentin kur Lulzim Basha i dha shkelmin Sali Berishës duke e arsyetuar këtë veprim politik me presionin amerikan! Në kokën e Lulzim Bashës ky mund të quhet arsyetim por jo dhe në kokën e demokratëve!
Në momentin kur Kryetari i PD, Lulzim Basha, shpalli vendimin se do ta përjashtoj liderin historik, Sali Berisha, nga Grupi Parlamentar, ai tha se kjo do ti heq alibinë cilitdo për të mbrojtur të keqen e vetme të Shqipërisë që është keqqeverisja dhe korrupsioni 8 vjeçar i Edi Ramës.
“Secili prej nesh, duke nisur nga unë i pari, ka detyrimin për të sakrifikuar nga vetja për interesin e Partisë Demokratike, për interesin e demokratëve, për interesin e qytetarëve shqiptarë,” tha Lulzim Basha duke menduar se vetëm në këtë mënyrë justifikon besimin e marrë ndër vite nga demokratët, dhe besimin që qytetarët shqiptarë kanë tek Partia Demokratike, si e vetmja alternativë qeverisëse që do të bëjë realitet ndryshimin real për shqiptarët dhe aspiratën e tyre për Shqipërinë si gjithë Europa; Por, nuk vazhdoi! La ca rrugë për pazaret e turpshme, që kur nuk i bënë Berisha do ti bëjë Basha, ose nga ato që kishte për turp ti bënte edhe Nano i papërgjegjshëm por sot ka kush ti bëjë!
Përveç përjashtimit të Sali Berishës, Lulzim Basha nuk tha se Kunati dhe Samir Mane nuk do të mund të jenë më mbi Kryesinë dhe Këshillin Kombëtar të PD; Nuk siguroi shqiptarët se fati i këtij kombi kurrë nuk do të jetë më në duart e Qet Kastratit dhe Bashkim Ulajt; Nuk e tha se Ilir Meta do të vazhdoj të jetë President i Republikës por jo dhe President i Partisë Demokratike, dhe në fund nuk i garantoi demokratët se kurrë nuk do të bëhen më aleatë të serbëve për hir të Irfanit, Birrës Korça dhe jo vetëm! Por, e uli stekën, nuk acaroi financuesit e frymëmarrjes së tij politike dhe të Edi Ramës, dhe e shiti këtë “përjashtim” si një vendim të madh, ose siç e tha, të jetës!
Ky vendim i jetës së Lulzim Bashës, të enjten do të filloi të shkërmoqet. Jo nga IKMT-ja e Edi Ramës, siç ndodhi në Vlorë, sepse nëse fillon të bie nga nisma e Sali Berishës nuk ka Strasburg që do ti jap të drejtë “vendimit të jetës”.
Dhe, këtë nuk ia bënë Berisha, por vetë Lulzim Basha, i cili liderit historik i dhuroi me duart e veta edhe një fitore. Pse nuk respektoi strukturat por mori vendimin e jetës, ka shumë pikëpyetje! Larg teorive mbi Statutin e PD që predikojnë antidemokratët më të mëdhenj shqiptar, strukturat, siç thotë Henry A. Kissinger, shpesh janë konsumator, e me raste edhe sterilizatorë të ideve, por shumë rrallë autor të tyre!
E Lulzim Basha sikur ta lexonte edhe “Luftën dhe Paqen” do ta kishte të qartë se pse pas betejës tek Ostrovna, kur ushtria ruse filloi të tërhiqet pas humbjes, thuhet se çdo njeri bën një jetë të dyfishtë:
“Një jetë personale e cila sa është e lirë nëse interesat e tij janë abstrakte, edhe spontane, jetë të zhurmshme në të cilën njeriu zbaton, me hir ose forcë, ligjet që i janë përcaktuara atij. Njeriu me vetëdije jeton për veten e tij, por shërben si një mjet i pavetëdijshëm për arritjen e qëllimeve historike, universale.”
Pra, më 25 Prill humbi Luli por kishte humbur dhe ushtria ruse shumë kohë më parë, dhe Moska nuk merrej me oficerët e saj por me Napoleonin.
“Ishte e qartë se Napoleoni ishte bindur prej kohësh se ai nuk mund të bënte gabime dhe se, sipas tij, gjithçka që bëri ishte e mirë, jo sepse përkonte me konceptet e së mirës dhe së keqes, por sepse ai e bëri atë … Ai nuk mund të hiqte dorë nga veprimet e tij që lavdëruan gjysmën e botës, kështu që ai duhej të hiqte dorë nga e vërteta dhe e mira dhe gjithçka njerëzore”
Kjo po ndodhte edhe në Shqipëri pas 25 Prillit, ku Lulzim Basha e krijoi idenë e luftës dhe paqes me Zhejin e Bushatin; Ndoshta edhe nuk ka faj kur nuk lexon Kissingerin e Tolstoin, e pse jo dhe Karl Jaspresin i cili thotë qartë se mirëkuptimi i madhe i ekstremistëve çon në vetëshkatërrimin e demokracisë! Dhe, kur i del Rama, e pas tij edhe Berisha, si Napoleon të bindur prej kohësh se nuk mund të bëjnë gabime, acarohet: Po ç’ne këta!
Sot është e qartë se lufta e Berishës është lehtë për t’u fituar, paqja e Edi Ramës si çdo gjë që bënë ai është e pakuptimtë, por çfarë do të ndodhë me Partinë Demokratike nesër kur as Basha dhe as Berisha nuk do të jenë në krye të saj!
Por, sot, gjithashtu nuk ka dilemë nëse demokratët duhet të bëhen me Sali Berishën apo Lulzim Bashën, ose siç e hodhi kryetari aktual i PD topin, Amerikën! Demokratët nuk duhet të bëhen me asnjërin prej tyre por me Partinë Demokratike!
Kemi një Berishë që drejtoi Partinë Demokratike, anëtarësoi Shqipërinë në NATO, liberalizoi vizat, lidhi kombin shqiptar me projektin shekullor “Rrugën e Kombit” dhe mbrapa tij ishin demokratët!
Kemi një Bashë i cili nuk bëri asgjë, lejoi Edi Ramën të qeverisë i qetë për 8 vjet, dhe mbrapa tij ishin demokratët duke përfshirë dhe vetë Sali Berishën!
Sot, koha është që ata të dalin mbrapa, për të kuptuar se ata nuk kanë drejtuar, nuk kanë pasur sukses ose nuk kanë gabuar, por ishin demokratët që i lejuan dhe kjo më nuk duhet të përsëritet! Ata do të jenë patjetër pjesë e historisë së kësaj force politike e cila lindi nga të përndjekurit politik dhe ish-pronarët për ta çuar vendin përpara, ndonëse kontribuan për të përndjekur ende shqiptar nga politika dhe shumë prej tyre mos ti gëzojnë pronat!
Sot, koha është që më në fund, Partinë Demokratike ta drejtojnë demokratët!
Sa për paqen, dhe filmat që bënë Kryeministri me deklarata madhore dhe qeska në dorë duke mbledhur fletët e grisura të votimit; Shqiptarët duhet të jenë të qetë, Edi Rama se bënë dot, jo vetëm pse nuk ka lindur për një gjë të tillë!
Deklaratat politike më makabre kanë dalë nga goja e Edi Ramës ashtu si dhe konfliktet politike gjatë 30 viteve të tranzicionit nga koka e tij, dhe me përjashtim të fitores së parë si Kryetar i Bashkisë Tiranë, të gjitha fitoret elektorale i ka duke shtuar fletë të votimit, pra edhe atëherë nuk i ka grisur! Dhe, pavarësisht se si e ka menduar qeverisjen në paqe Edi Rama, i madhi Henry A. Kissinger e ka thënë qartë:
“Në fund, paqja nuk varet nga angazhimet politike, por nga ndërgjegja e njerëzimit!”
