Nënshtrim i vullnetshëm!
nga Murat Basha
Le të përqëndrohemi te dy polet e veprimit të pushtetit, ai që urdhëron dhe ai që bindet, zotëria dhe skllavi, qeverisësi dhe i qeverisuri, eprori dhe vartësi, Njishi dhe të tjerët.
Në shekullin e XVI, në një periudhe 35 vjeçare, së pari Makiaveli me teorinë dhe veprimet e tij, izoloi politikën, gati si izolim nga një virus(çudi,virus) për t’ia nënshtruar atë plotësisht fuqisë së vëzhgimit, e cila vlen për të përshkruar teknikat dhe rregullat e tij.
Më pas Etien de la Boesia izoloi pushtetin duke hedhur themelet e teorisë moderne të pushtetit. Në librin e tij të vogël, por të jashtëzakonshëm (Mbi nënshtrimin e vullnetshëm) La Boesia shtron çështjen vendimtare të raportit pushtetor. Ai thekson se: “Nuk dëshiroj gjë tjetër, përveçse dikush të më shpjegojë se si është e mundur, që kaq shumë njerëz, kaq shumë qytete, kaq shumë kombe, durojnë një Tiran të vetëm, i cili nuk ka tjetër pushtet veç atij që i kanë dhënë ata vetë. Është vërtet e habitshme(e megjithatë aq e zakonshme, sa që më tepër të vjen për të qarë sesa për t’u habitur) të shohësh miliona njerëz të nënshtruar mjerueshëm, duke ulur kokën, për ta futur nën një zgjedhë, poshtëruese, jo pse janë të detyruar nga një forcë e epërme, por ngase janë të “mahnitur” dhe si të thuash të magjepsur vetëm e vetëm nga emri i Njishit…”
Këtu qëndron dobësie e njeriut. Si është e mundur të parapëlqejë të gjithë vuajtjen prej Njishit, karshi kundërshtimit ndaj Njishit…?!
Pse i binden Njishit duke shkelur lirinë e vet dhe abandonuar statusin e qytetarit të lirë?!
Si shpjegohet që i binden Njishit me një nënshtrim të neveritshëm, në kundërshtim nga natyra e vet, sepse njeriu është e vetmja qenie që ka lindur natyralisht, për të qënë e lirë.
Përse ky nënshtrim i vullnetshëm?
Ka tre arsye, Shprehia, Mistifikimi dhe Interesi.
Në mendimin politik kemi gjithmonë një mëkat të zanafillës, një rënie.
Nënshtrimi është një shprehi që i imponohet vet natyrës së lirë njerëzore, duke e kufizuar atë, sepse edhe pse është e natyrshme, ajo, Liria, humbet nëse nuk kultivohet. Thënë më qartë, humbet kuptimin e të qënit shprehi natyrale e dhuruar nga ZOTI…Historia ka plotë shembuj të largët dhe të afërt përkëtë fakt.
Ndërsa përsa i përket mistifikimit, Populli fillon dhe i shpik vetë gënjeshtrat që do të besojë… Adhurimi (ZOT më fal për shprehjen) apo dashuria e verbër, e ndërthurur me instiktet e ulëta të përfitimit apo interesit, për Njishat e veçantë, delirantë…
Në fund interesi. Nga ndërthurja e interesave përftohet një piramidë,ku ata që e konsiderojnë të dëshirueshëm nënshtrimin, janë po aq të shumtë sa ata që e kundërshtojnë atë dhe duan Lirinë.
Arsimimi, ndryshimet e mëdha mbas luftës dytë botërore, ngjarjet e forta dhe mbi gjithshka mjetet moderne të komunikimit masiv sot, kanë konsoliduar një ndryshim mentaliteti, duke hedhur poshtë me forcë konceptin natyralist të Arsistotelit:
“Dikush ka lindur për të komanduar…???!!! Dikush për t’u bindur!”
Apo më ulëritëse, për t’u nënshtruar…. Kurrë. Sepse njeriu lind dhe vdes i lirë. Dikush ka lindur zvarranik dhe mund t’i pranojë prangat e Tiranisë, por të tjerët kanë lindur Shqiponja që duan hapësirat e pafundme të Lirisë.
