Michel Onfray: Civilizimi hebre-kristian është në grahmat e fundit!

Rebel me një instikt të fortë logjik, Michel Onfray, është i njohur si njëri ndër filozofët më të njohur dhe më provokativ. Për veten e vetë ka qejf të thotë se është filozof i hedonizmit, majtist, ateist, anarkis ose shkurt, intelektual në rezistencë, sepse “fuqia është gjithandej, jo vetëm në aparatet ideologjike të shtetit” E këto mikrofuqi, këto mikrofashizma, bëjnë thirrje për mikrorezistenca gjithandej ku shfaqen, shkruan ai në “Fuqitë e ekzistencës”.

Vepra e Michel Onfray ka rreth njëqind tituj, disa prej të cilave janë bërë bestseller botëror, si, Debati ameologjik, Fuqia e ekzistencës ose Manifesti hedonist, Kundërhistoria e filozofisë, Muzgu i idolëve ose legjendat frojdiane, Enciklopedia e shkurtër e botës…

“Lajmi për mbylljen e kufijve për shkak të virusit corona më gjeti në Martinique. Pas një goditje të lehtë në tru, që kisha para dy viteve, dhe për shkak të dhimbjeve të bezdisshme të kokës, dimrit shkoj në Martinique për tu larguar nga dimri i ftohtë dhe me erë i Normandisë. Kam mbërritur më 10 Mars në Saint Pierre, ku kam punuar ditë e natë – kam lexuar, shkruar, kam konsumuar ushqim të lehtë dhe kam fjet gjumë. Në Francë jam kthyer me fluturimin e fundit më 24 Mars. Fluturimi i radhës u paralajmërua për muajin qershor, por meqë kisha marrë libra vetëm për një muaj punë, dhe jo për tre ose katër muaj, u detyrova të kthehem,” thotë filozofi Michel Onfray në një intervistë ekskluzive për RTS.

Evropa e Bashkuar u bë Evropa e kufijve të mbyllur: ekonomik, shëndetësor, politik, humanist…Çfarë po shohim sot?

Sot po shohim, dhe atë në përmasa të jashtëzakonshme, rrënimin e postulateve evropiane në bazë të të cilave ne duhet të urrejmë sovranitetin e popullit në dobi të Evropës së Maastrichtit, e cila ka të gjitha cilësitë e shtetit: flamurin, monedhën, himnin, ligjin, kushtetutën, etj. Por kjo Evropë ra para virusit të parë. Çdo shtet po tërhiqet në këndin e vet si minjtë që braktisin anijen e cila po mbytet. Italinë, e cila shënon numrin më të madh të vdekurve se sa Kina, e lanë në fatin e vet; Çekia po vjedhë maskat të cilat po kalonin përmes territorit të saj drejtë Italisë, që i kishte dërguar Kina; Gjermania po udhëheqë politikën e saj; Franca heziton dhe po bënë përpjekje për atë që mund të bëjë  në këtë kaos, madje kërkon edhe ndihmë… nga Zvicra! Kjo është dëshmia që një Evropë e tillë ekziston vetëm për tregun e përbashkët: kur nuk kanë më asgjë për të shitur, të gjithë i bëjnë gati valixhet.

Në vitin 2017 keni publikuar Dekadencën, pjesën e dytë të Enciklopedisë së shkurtër të botës. Nëntitulli është Nga Krishti deri tek Bin Ladeni ose Jeta dhe vdekja e Perëndimit. Shkruani për civilizimin hebre-kristian i cili është në grahmat e fundit… A mund të themi se në cilin moment ka filluar ëndrra e Evropës dhe si mund të duket bota “një ditë pas”?

Civilizimi lindë, jeton dhe vdes si çdo gjë tjetër: nga virusi i cili na kapi, përmes njerëzve dhe kafshëve, dhe gjithçka deri tek botët: gjithçka jeton, dhe më pas vdes. Edhe civilizimet i nënshtrohen të njëjtës logjikë. Tempujt asirianë, piramidat egjiptiane, agora greke, forumi romak… të gjitha këto na dëshmojnë se si lindin civilizimet, bëhen të fuqishme, jetojnë, dhe më pas rrënohen dhe zhduken.

Civilizimi hebre-kristian ekziston gati që 2000 vjet. Tani po jep grahmat e fundit. Nuk ekziston një arsye i cili sjellë fundin e një civilizimi të caktuar. Në fakt, fjala është për disa ngjarje të ndërthurura që sjellin fundin. Në këtë ndërthurje të ngjarjeve, një epidemi si kjo e shkaktuar nga virusi corona mund ta luaj rolin vendimtar. E ardhmja, gjithsesi, së shpejti do të na tregoj vetë…

Si e shikoni botën, të mbyllur brenda katër mureve të dhomës tuaj të punës?

Gjithçka që njeriu është i aftë të bëjë, është zmadhuar tej mase: si e mira ashtu dhe e keqja. E keqja? Vjedhja e maskave dhe materialit mjekësor, tregu i zi i cili e shet mallin e vjedhur, letrat anonime që i dërgohen punëtorëve mjekësor nga fqinjët e tyre, ku i propozojnë që të zhvendosen  ose të parkojnë makinat e tyre diku tjetër, cinizëm i “elitave” qeverisëse – politikanëve dhe gazetarëve, komentatorëve dhe mjekëve që flasin gjithçka dhe çdo gjë, duke mos pasur kujdes nga pasojat e fjalëve që nxjerrin nga goja…   

Dhe ajo më e mira? Mjekët, personeli mjekësor, dhe të gjithë ata që kujdesen për neve – ato doçka të vyera me rroga të vogla që e mbajnë Francën në jetë – punonjëset në arka dhe furnitorët e supermarketeve, shoferët dhe bukëpjekësit, pastruesit e plehrave, fshatarët, shitësit… Këta njerëz modest dhe krenar nuk ankohen dhe bëjnë punën e tyre, derisa jetën e tyre e ekspozojnë para sëmundjes dhe vdekjes.

Qeveria ashtu siç mund të parashikohej, merr ligje që kufizojnë liritë. Për këtë arsye bëjnë thirrje për unitet kombëtar, derisa zëdhënësit e opozitës, siç duket, janë mbyllur në vilat e tyre ku jetojnë të qetë. Sa më përket mua, unë vazhdojë dhe punojë ashtu sikur se deri tani. Puna e filozofit, sipas përkufizimit nënkupton edhe të rrish shumë. Megjithatë, tani po rri më shumë se më parë…

Çfarë këshille, në këtë situatë, mund ti jepni lexuesve tuaj?

Gjithmonë duhet të jeni të preokupuar me diçka, të punoni, të veproni në mënyrë që vullneti juaj të mos jetë pa qëllim, sepse ky është dhe përkufizimi i mërzisë tek Schopenhauer. Të mësoni gjuhë të huaj, ti shkruani njerëzve që doni duke ju thënë se i duam, të lëshoheni në botën që nuk e njohim – në filozofi antike, opera gjermane, film italian… Dhe botë të tilla ka shumë!