Unë e dua vetën e t’mirën e atdheut!
nga Çun Lajçi
Gjithçka t’mësueka jeta, e gjithçka ndodhëka n’ket milet, veç pse çohet militanti prej Cyrihut, ku i ka rehatua t’pasmet e veta, kurrë pa m’pa, e kurrë pa mi lexua veprat e kurrë pa qenë n’teatër me ditë se çka kam luejt, e t’ia nisë me m’kallxua se kush jam unë tash, e çka kam ba unë n’kohën e Titos, kur ai s’kishte ardhë hala n’ket jetë!
Çohet jarani pa ia pasë borxh, e t’kallxon qyshë duhet me mendua, e qyshë me dashtë liderin e tij!Këtë e mësova sot, nga i linduni i vonshëm, që mendueka se me liderine tij filloi jeta n’Dardaninë që duron gjithçka!
O t’mirë e t’mjerë, mësojeni vetën si duhet jetua 100 vjet tue ecë gjurmëve e tue mos i therë kambët! Tue hangër n’sahanin tuej, e tue mos ia mbajtë dertin liderit t’rrejshëm!
Mos m’tregoni isha e sa isha, ate e dinë veprat që i lashë, dhe unë që iu njoh juve, tue njoftë vetën, por këqyreni konakun tuej, e mos u bani pasqyrë e huej e rreme!
Mos u mëshefni mbas dëshmorve e herojve t’gjallë, as mbas tri shkronjave t’arta t’UÇK-ës, tue i postua n’profile facebookash, se e di ç’asht heroizmi e heroi, se pa i kam n’familjen time, e nevojë s’keni t’ma këtheni pasqyrën e errët t’verës ’99-të kur n’çdo derë dugaje shkruante: UÇK, mos e prek!
S’keni nevojë t’me qortoni, pse se dua liderin tuej, sepse i shkrove lavde para jush, e shkove mbas tij ma shumë se ju, deri sa s’luejti guri i kufinit n’Mokna!
– Pse s’u thoni, atyne bashibuzukve tuej, po m’thoni mua pse se dua liderin tuej, atyne që s’i duen gratë e veta, por i lëshojnë bashkë më fëmijë, e martohen me çika t’reja?
– Atyne që beeee bajnë mbas dashnoreve, e neve na tregojnë për moral e pushtet!Ju doni t’me tregoni kush asht i mirë e kend duhet ta dua!?
Unë e dashtë për dashtë, e dua gruan që m’i lindi fëmijët, jo udhujt tuaj të rrejshëm!
Kush je ti militant që rehatua je n’Cyrih, e n’profil mbanë shkronjat UÇK, e iu thua njerëzve, se si n’vitin 80 nê Cyrih paskam këndua për 29 nandor ne estraden e Beogradit, e me paskeni rrah, kur unë kurrë me estrada këndua s’kam! Se s’kam qenë kangëtar asnjiherë!
Por dije mirë, se asht dashtë t’jeshë kangëtar me namë, për me pasë nderin antar i tyne me qenë.
– E ket nder unë s’e pata,se s’isha kangëtar! E pati vetëm Nexhmia, Ismet Peja e Sabri Fejzullahu!
Pse s’ia thua emnin, kur dihet, po m’gjete me rrejtë për mua, more shpirt zi. Mendove se njerëzit kanë vdekë, e ti dashke t’baheshe i gjallë e t’vjellësh helm. E pse? Vetëm pse Albinin po e preferuekam, e se dashkam ma liderin tand!
E po s’ta dua.
E kam dashtë për luftën boll. Tash na duhet dia e atdheu e populli ta gëzoi siç e meriton lirinë e fitueme. Jo rrenat e mashtrimet!
– Mos asht dasht t’ve kunorë me secilin që e erdhi n’pushtet?
Ti, veni n’daç shkronjat e arta edhe n’ballë, por s’asht viti 99-të njerëzit me i frigua!
Luftës ia kemi dhanë hakun e lavdinë, e gjakun e dëshmorve jemi betua mos me shkelë, por tani na duhet dia, jo fjalët e kota!
Çohet jarani e m’shkruen: Ti e urrenë luftën e lavdishme, se shkrua i ke poezi Titos!
Eh more i mjerë, po unë shkruej veç nga viti 2015!
Por dije se me i këndua Titos asht dashtë t’jeshë kangëtar i madh. Me i thurë poezi Titos, asht dashtë t’jeshë vërtetë poet i madh, si ata që i shkruen, e ti nuk din cili ishte ai, se kurrë lexua s’e ke as Gjergjekun, As Podrimjen, As Gungën, as…se shkua je n’Cyrih me fitua bukën e dertin me ia kajt liderit tand që noton n’vjsm!
Por n’sytë e mi, ata s’e humbin madhështinë, se ishin vërtetë të mëdhenjë e nuk i nënçmoj!
Por dije edhe këtë, ti i miri militant, se babat e liderve tuej, nuk zbriten nga hana, n’vitin 99-të, por si na jetuen, hangrën e pinë me anmikun, që ju e luftuet, se koha e tillë ishte!
Dhe çka do t’thoshi tash për ta, sikur djemtë t’mos i kishin lidër?Ti qenke verbua mbas forcës e kotësisë, e tash mundohesh me baltos, secilin që mendon ndryshe!
M’thuej more Zot, ç’asht me ket milet, që mëshefen mbas luftrave e shkronjave UÇK e shajnë e kërcnojnë, duen trunin me na e shpërla!
Unë e dua vetëm t’mirën e atdheut, por jo juve që mendoni me kryet e hajnave e t’grushtave! E moret vesh?
