Viti i ri

nga Ismet Toto

Një shqyrtim i saktë i veprimeve të Shtetit në vitin që vjen duke u-mbyllë, do t’ishte mjaft i vështirë.

S’kemi gjetur rast e posibilitet për një shqyrtim të këtillë i cili nevojit një studim e përgatitje serioze.

Përgjithësisht s’mund të flasim, pse kemi frikë se mos përshtypjet t’ona mbi kalimin e vitit 1930 me zbrastësi dhe kotësi mos janë të gabuara.

Sidoqoftë puna, vjeti i kaluar, sado e pasur që mund të ketë qënë nga zbrastësirat, ka pasë një të mirë, populli u-ngroh mjaft në Qeveri, sado që organet e saj në krahinat mund të kenë shkaktuar pa-kënaqësira. U-ngroh sepse ndjeu që kish një Qeveri mike dhe e butë.

Dhe këtë ide Qeverija e sotme i a dha popullit duke respektuar lirinë e shtypit, duke i a duruar kritikat e bile duke i a hequr nazet.

Një shkak tjatër të simpathisë që i inspiroj popullit Qeverija është ky që në kohën e kabinetit të sotëm ka mbretëruar, sa të jetë e mundur, fryma e drejtësisë.

N’është se, duke lënë më një anë votimin e ligjës së Reformës Agrare, s’ka ndodhur gja tjatër të shënuarshme në vjetin e kaluar, kjo ka rrjedhur nga natyra e cirkonstancave dhe faji s’mund t’i hidhet veçse gjendjes shoqnore, ekonomike dhe kulturale t’onë.

Pas mendimit t’onë, vjeti i kaluar është ngarkuar vetëm me një faj të randë: dëshirën e luksit e të konfortit e kemi lënë pa frë, duke e lejuar kështu të na pushtojë kryekëput, sidomos këtu në Tiranë, në vënd që të bëheshim shëmbëll e të hapnim një fushatë kundër asaj dëshire, duke marrë parasysh varfërinë që mbretëron përgjithësisht në krahinat.

S’bëmë dot gjë, fatalisht, për të përmirësuar gjendjen t’onë ekonomike e financiare; së paku të përpiqeshim të hedhim themelet e një përmirësimi të shpejtë e të sigurtë, në krye të të cilëve gjënden pa dyshim lufta e luksit ose më mira ideja e kursimit dhe pastaj përkrahja e mallit të vëndit.

Për ne kyçi i një përmirësimi të gjendjes s’onë ekonomike qëndron pikërisht këtu, sado që përpjekjen e Qeverisë për ballancimin e budxhetit (të vitit në të cilën po hyjmë) e konsiderojmë mjaft të lëvduarshme, me gjithë që nuk ka të bëjë edhe aq për s’afëri me jetën ekonomike të përgjithëshme.

Luksi e konforti oksidental për veç që na shkatërojnë, na bëjnë prej natyrës së tyre, që të humbasim virtutet e punës, të studimit, t’abnegacionit, të sakrificës, pasi luksi nuk është veçse ekspresioni më i lartë i egoizmës dhe i kotësisë, e sidomos për ne që jemi fukaranj majë e fund, s’është veçse një snobizëm, në mos është mjekësisht një marrëzi.

Duke insistuar mbi këtë fakt, ne themi se ideja drejtonjëse e politikës s’onë të brëndëshme në vitin 1931, duhet të jetë për ne ajo e kursimit.

E kursimit të të hollave e të kohës, që po n’atë kohë për bazë e konsekuencë ka përkrahjen e produktit e të industrisë së vëndit, domethënë fillimin e një përmirësimi ekonomik, i cili pastaj mund të shpejtohet e të themelohet me anën e punës.

E shpresojmë këtë, pse bashkë me urimet për fatbardhësinë e kombit, viti i ri ishte e natyrëshme që të na sjellte edhe shpresën e pa-kufizuar të lartësimit të gjendjes s’onë ekonomike./ Arbënia, 1 janar 1931/