Unë e Ti!

nga Gjergj Hani

Unë e Ti jemi e djathta! Ose më saktë, jemi ajo çka mbetet nga e djathta, pas “përmbytjes universale” të zgjedhjeve të fundit. Unë e Ti, bëmë aq sa ishte e mundur të bëhej individualisht, për tu përballur me falangat e pamoralshme të krimit sistematik që sjell vdekjen në emër të jetës.

Remake i “ri” ky i fundit, i një seriali të vjetër, që unë e ti e pamë për 50 vjetër resht, por nga i cili nuk arritëm të nxirrnim  mësimet e duhura, e aq më pak të kuptonim moralin e saj të pamëshirshëm, e tani jemi të detyruar ta rijetojmë sërish nën një formë tjetër.

Historia mëson, por nuk gjen nxënës!

Po e djathta institucionale ku është? Dhe mbi të gjitha çfarë është, e çfarë po bën për të ndryshuar e përmbysur axhendën kriminale të së majtës që tashmë vetëquhet progresiste e progresive?!

Së pari kjo e djathtë ka humbur çdo nuancë që i kishte mbetur nga e shkuara e saj, kur gjoja përpiqej të bëhej e tillë, dhe tani do të na duhej të tregoheshim shumë bujarë për ta quajtur parti social-demokrate, që ka pranuar të jetë bija e një Zoti të vogël, e që nuk bën më beteja principesh, por është kthyer në një patericë të sistemit, që ndonëse rrënjësisht i kalbur e në një rrëshqitje konstante drejt totalitarizmit, për momentin ka akoma nevojë për një fasadë demokratike, e që në funksion të kësaj aparence mashtruese tërheq përdhunshëm Partinë Demokratike, që e ndjek e bindur në skenën politike ku po luhet akti i fundit tragjik i vdekjes së demokracisë që realisht nuk lindi kurrë.

Ndërkohë që PD-ja interpreton rolin e saj të caktuar(prej dhe brenda sistemit), hapësirat e lirisë shtrëngohen çdo ditë e më shumë, por jo për dy krahët politikë që takohen të ngazëllyer në qendër, zonë e pazareve dhe e asaj që nuk mund të thuhet: se nuk ka, e nuk lejojmë asnjë mundësi që të ndryshohet sistemi nga brenda.

Më së shumti mund të lejojmë ndonjë zonë të lirë, ndonjë hapësirë të kufizuar për debatin e lirë, mendimin kritik, aq sa është e nevojshme që të mos shpërthejë tenxherja me presion.

Shpresa po shuhet ditë pas dite, bashkë me të drejtat sociale, sigurinë, lirinë e përditshme, drejtësinë, komunitetin e sovranitetin popullor. E ndërkohë dëgjojmë pa pushim të gjithë përbërësit politikë të sistemit të na thonë: Është shumë e ndërlikuar, e vështirë, duhen ndjekur rrugët institucionale, duhet pranuar ky fakt, duhet të presim ndonjë thërrime nga drejtësia e “re-formuar” nga pushteti!

Me një fjalë duhet të presim që sistemi të reformojë vetveten, por harrojmë të shtrojmë pyetjen se përse duhet ta bëjë një gjë të tillë?!

Për atë që po shkruan këto rreshta, fakt është që e djathta e vetëshpallur, që kurrë ka qenë vërtet e tillë, tashmë është nënshtruar plotësisht. Nuk pipëtin më mbi principet, e nuk beson më (jo se ka besuar më parë) në trinomin e shenjtë Atdheu, Familja, Prona,nuk respekton më vlera universale si ndershmëria, besnikëria, nderi e fjala e thënë dhe e dhënë.

E djathta institucionale sot, nuk është në gjendje as të ketë një minimum koherence, (aq e nevojshme në politikë) në mospërprincip, të paktën për dekor. Gjë të cilën e majta e ka ruajtur që në gjenezën e saj. Koherencën, tashmë të përshpejtuar në objektivin e saj për të shkatërruar këtë botë e për të ndërtuar një më të keqe.

Kjo është arsyeja e ekzistencës së saj, që e tregoi haptazi që me marrjen e Bastijës, kur pjella e saj shkoi e u ul në të majtën Asamblenë Kombëtare për të mundësuar që çdo principi drejtë e natyral të përmbysej. Dhe e përmbysën! Duke filluar nga themelet e së drejtës natyrore, domosdoshmërisë ekzistenciale të çdo njeriu që është i denjë të quhet i tillë. Përmbysën konceptin, filozofinë e së djathtës universale, që është jeta, liria, prona, duke i zëvendësuar me trion kontradiktore liri, barazi, vllazëri, ku liria jo vetëm nuk ka të bëjë, por është e kundërta e barazisë.

Misioni i tyre po përmbushet më së shumti në kurriz të atyre që nuk kërkuan veç se bukë e drejtësi, ose siç i quajnë ata, kokëpalarët e zdromsat.

E djathta institucionale tashmë e shndërruar në kamariere e patericë e sistemit, është versioni pa maskë i së majtës neoliberale në fushën ekonomike e sociale, veç se pak më e ngadaltë në shkatërrimin e vlerave themelore të saj.

Ndaj dhe humbi në zgjedhjet e fundit, përtej manipulimit dhe tjetërsimit të vullnetit popullor, vota e të cilit nuk ishte pro së djathtës së Bashës por kundra neoliderizmit shkatërrimtar të Ramës. Pak rëndësi ka nëse Basha ikën apo rri! Pa ty dhe mua, pa ne që jemi e djathta, qenia e tij politike nuk do të ekzistonte.

Ndaj na takon mua e ty, na takon ne, dhe atyre që besojnë tek Jeta, tek Liria e tek Qenia Njerëzoreqë të veprojmë për një PD të zonjën e të aftë të vijë në pushtet, që në këtë tokë të ketë bukë e drejtësi, dhe unë të gjitha këto do ti quaja thjesht DINJITET, presupozimi i  një bote të themeluar mbi Atdheun, Familjen, Pronën, Identitetin e Ligjin e Zotit.

Mos harro!

Unë e Ti, ne jemi e djathta që kurrë nuk do të përulet.